به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «چهارفصل»؛ در دامنه‌های سرسبز زاگرس، شهری نفس می‌کشد که طبیعت، گوهری ناب را در آغوش کشیده است. یاسوج، پایتخت طبیعت ایران، با هوای لطیف، جنگل‌های بلوط کهن‌سال و رودهای خروشان، تابلویی زنده از زیبایی خدادادی است. شهری چهارفصل که در هر زمان از سال، گردشگرانی مشتاق را به سوی خود می‌خواند تا در آغوش آرامش‌بخش کوهستانش بیاسایند.

اما پشت این ظاهر دل‌فریب و این لقب پرطمطراق، روی دیگری هم هست؛ رویی که برای مردمانش، هر روز و هر ساعت، با رنجی عینی گره خورده است. رویای شهروندی در شهری با زیرساخت‌های اساسی و معابر استاندارد، گویی برای برخی محلات یاسوج، به کابوسی تبدیل شده که مسئولانش را به خوابی سنگین فرو برده است.

[2]

در یکی از همین نقاط، در محله ساحلی تل‌خسرو، مردمانی زندگی می‌کنند که نه از گرد و غبار تابستان در امانند و نه از گل‌ولای زمستان. خیابانی خاکی، پر از چاله و ناهمواری، مسیر مواصلاتی این محله به سرابتاوه است.

در کنار این راه رنج، کانال آبی غیراستانداردی رها شده، بی‌حفاظ و بی‌ملاطفت، که خود تهدیدی دایمی است. اینجا، قصه غم‌انگیز «بی‌مسئولیتی» و «پاس‌کاری» به عیان دیده می‌شد.

گفتنی است در سمت دیگر این مسیر خیابان‌های ساحلی است که بخشی خیابان اصلی و فرعی‌های آن آسفالت شده‌اند و تنها این مسیر است که آسفالت نشده و به حال خود رها گشته است.

این پایگاه خبری پیگیری معضلات و مشکلات شهری و مردمی و انعکاس آن به مسئولان جهت برطرف‌کردن آنان را رسالت خود می‌داند؛ از این‌رو اقدام به رسانه‌ای کردن مشکلات شهروندان می‌کند.

خبرنگار میدانی گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «چهارفصل» به گفتگو با شهروندان پرداخت تا مشکلات، معضلات، مطالبات، نظرات، پیشنهادات و انتقادات آنان در این خصوص را بشنود.

[3]

ساکنان این محله با اظهار ناراحتی می‌گویند: «مسئولان تل‌خسرو، آن را به سرابتاوه نسبت می‌دهند و مسئولان سرابتاوه، آن را جزئی از تل‌خسرو می‌دانند.» و این چرخه باطل، سال‌هاست که ادامه دارد، در حالی که امنیت کودکان، سلامت عابران و آرامش رانندگان، قربانی این بی‌تفاوتی شده است.

این معضل در فصل بارش‌ها شدت دو چندانی به خود می‌گیرد، با هر بارش، صحنه‌ای تکراری و دردناک تکرار می‌شود. خیابان خاکی، به باتلاقی از گل تبدیل می‌گردد، چاله‌ها از آب باران لبریز می‌شوند و عبور و مرور، به ویژه برای دانش‌آموزان، به رنجی روزانه بدل می‌شود.

مادران مجبورند فرزندانشان را در آغوش بگیرند و از میان این گل‌ولای بگذرانند. کانال وسط، آن‌گاه که از آب باران پر می‌شود، همچون سیلابی خشمگین طغیان می‌کند و لبه‌های گلی و لیز آن، هر لحظه در کمین نشسته است.

یکی دیگر از ساکنان می‌گوید: «بارها شده که ماشین‌ها در این مسیر به مشکل برخورده‌اند» وی از طغیان ناگهانی کانال به هنگام بارش‌ها به‌خصوص در فصل بهار می‌گوید و خطری که جان کودکان را تهدید می‌کند.

[4]

این گزارش اما، تنها پرده‌برداری از یک خیابان مشکل‌دار نیست؛ نمادی است از درد بزرگ‌تری که یاسوج با آن دست به گریبان است. شهری که بیش از شش دهه از شهر شدنش می‌گذرد، هنوز با کمبودهای فاحش در زیرساخت‌های اولیه شهری مانند آسفالت معابر اصلی و حاشیه‌ای، پارکینگ، بازار سرپوشیده، جدول‌بندی و مبلمان شهری مناسب روبه‌روست.

معضلاتی که در هر گوشه شهر رخ می‌نماید و فریاد اعتراض شهروندان خسته و دردمند را بلند می‌کند. مسئولانی که باید مَرهمی بر این دردها باشند، گویی در برج عاج بی‌تفاوتی‌شان نشسته‌اند و صدای مردم به گوششان نمی‌رسد. ساکنان محله تل‌خسرو بارها برای حل این مشکل به درِ ادارات مربوطه رفته‌اند، اما هر بار با پاسکاری مسئولان روبه‌رو شده‌اند.

[5]

احمدی، یکی از ساکنان، این محله می‌گوید: «از مسئولان خواهشمندیم در راستای خدمت به مردم، وظایف خود را تکمیل نموده و در صدد رفع دغدغه‌های مردم برآیند.» خواسته‌ای به‌حق و قانونی که متأسفانه در پیچ و خم بروکراسی اداری و بی‌مسئولیتی سال‌هاست گم شده است.

این خیابان، شریان حیاتی است که امنیت، سلامت و آسایش جمعی از شهروندان یاسوجی به آن وابسته است. انتظار می‌رود مسئولان ذی‌ربط در شهرداری و استانداری کهگیلویه و بویراحمد، بدون هیچ‌گونه تعلل و گذراندن توپ به زمین یکدیگر، هرچه سریع‌تر نسبت به آسفالت این محور مواصلاتی و اصلاح استاندارد کانال کناری آن اقدام کنند.

انتهای خبر/