به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «چهارفصل»؛ روستای «آب‌چندار (گَلال)» در بخش چین شهرستان لوداب، نگینی در دامان کهگیلویه و بویراحمد است که نه از جلای گوهر، که از اشک محرومیت می‌درخشد. سه سال تمام است که مردمان سخت‌کوش این دیار، چشم‌به‌راه شعله آبی رهایی‌بخشی هستند که مسئولان استانی وعده آن را داده‌اند، اما این شعله، هنوز در هزارتوی بوروکراسی اداری، تأمین اعتبارات و وعده‌های توخالی، خاموش مانده است.

با فرارسیدن دوباره نفس‌های سرد پاییز و زمستان، اضطرابی سنگین‌تر از برف بر پیکره این روستا فرود می‌آید و امیدها را در یخبندان تأخیر منجمد می‌سازد.

پروژه‌ای که خود به معضل بدل شد

پروژه گازرسانی به آب‌چندار، که روزی نویدبخش توسعه و آسایش بود، امروز به نمادی دردناک از غفلت و تعویق تبدیل شده است. سه سال از کلنگ‌زنی و آغاز عملیات می‌گذرد، اما روستا همچنان در محرومیتی کهنه دست و پا می‌زند. گرد و غبار بر روی لوله‌ها و تجهیزات نصب‌شده، حکایت از فراموشی و رکود می‌کند.

شواهد حاکی از آن است که مشکل اصلی، چرخه معیوب تأمین و تخصیص بودجه است. پروژه در مناطق صعب‌العبور و محروم، نیازمند تزریق مستمر و سریع اعتبار است؛ درنگی کوچک، به درنگی ابدی می‌ماند. اما آیا این دلایل اداری، می‌تواند پاسخی قانع‌کننده به مردمی باشد که زمستان‌های پی در پی را در کنار بخاری‌های دودزا و پُرهزینه سپری کرده‌اند؟

زمستان؛ بارش‌ها و یخبندان، فریاد مردم بلندتر می‌شود

با هر باد سوزناک زمستانی، خاطره تلخ سرما و مضیقه سوخت در ذهن مردم آب‌چندار زنده می‌شود. استفاده اجباری از نفت سفید، کپسول‌های گران‌قیمت و وسایل گرمایشی غیراستاندارد، نه تنها کیسه خانواده‌های کم‌درآمد را خالی می‌کند، که هر لحظه جان آنان را نیز تهدید می‌نماید.

خطر آتش‌سوزی و مسمومیت با گاز مونوکسید کربن، همچون شمشیری بران بر گردن روستانشینان آبچندار به ویژه سالمندان و کودکان است.

اما این بار، صدای مردم آب‌چندار، رساتر از گذشته به گوش می‌رسد. آنان به‌صراحت مطالبه خود را «اتمام پروژه گازرسانی» به خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «چهارفصل» اعلام می‌کنند.

این خواسته‌ای حداقلی، عادلانه و برآمده از رنجی سه‌ساله است، مردم از مدیران ارشد شرکت ملی گاز ایران، شرکت گاز استان کهگیلویه و بویراحمد، فرمانداری شهرستان لوداب، بخشداری چین و تمام نهادهای نظارتی مرتبط می‌خواهند تا با عزمی جزم، کار را از حالت رکود خارج کنند.

تأخیر گازرسانی؛ آتشی زیر خاکستر محرومیت

محرومیت از گاز طبیعی در روستای آب‌چندار، فقط به معنای نبودن امکانات رفاهی در این روستا نیست؛ بلکه این مسئله، زنجیره‌ای از مشکلات اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی را در این روستا برای ساکنانش ایجاد کرده است. هزینه سرسام‌آور سوخت‌های جایگزین، سهم قابل‌توجهی از درآمد ناچیز روستاییان را بلعیده و آنان را در دام فقر شدیدتر اسیر می‌سازد.

از سوی دیگر، آلودگی هوای ناشی از سوخت‌های فسیلی سنتی، سبب آسیب به محیط‌زیست و سلامت ساکنان شده است، همچنین قطع بی‌رویه درختان چندصد ساله جهت تامین سوخت سبب از بین رفتن منابع طبیعی و خطرات زیست‌محیطی می‌شود. این تأخیر طولانی، عملاً توسعه پایدار، جذب سرمایه و حتی ماندگاری جمعیت در این روستا را نیز با تهدید مواجه ساخته است.

زمان عمل به پایان رسیده است

مردم شریف روستای آب‌چندار، سه سال است که فصل سرما را با دلهره می‌گذرانند. سه سال است که به جاده خاکی می‌نگرند تا شاید خبری از اتمام پروژه بیاورند. این انتظار به درازا کشیده است. هیچ توجیه اقتصادی، اداری یا فنی نمی‌تواند رنج ناشی از فقدان یک نیاز اولیه را موجه کند. آب‌چندار، بخشی از پیکره این مرز و بوم است و اهالی آن سزاوار زندگی در گرمای کرامت و توسعه متوازن هستند.

این پایگاه خبری پیگیری معضلات و مشکلات شهری و مردمی و انعکاس آن به مسئولان جهت برطرف‌کردن آنان را رسالت خود می‌داند؛ از این‌رو اقدام به رسانه‌ای کردن مشکلات شهروندان می‌کند.

خبرنگار میدانی گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «چهارفصل» به گفتگو با ساکنان روستای آب‌چندار پرداخت تا مشکلات، معضلات، مطالبات، نظرات، پیشنهادات و انتقادات آنان در این خصوص را بشنود.

یکی از اهالی روستای آب‌چندار با اظهار ناراحتی گفت: «از تمامی مسئولان می‌خواهم تا با حساسیتی ویژه و اقدام عملی فوری، روند گازرسانی به این روستا را شتابی دوچندان بخشند.»

وی افزود: « باید پیش از بارش برف و یخبندان، شعله گاز طبیعی، گرمابخش کانون خانواده‌های آب‌چنداری می‌شد، اما همین‌که بدانیم در سرمای زمستان سال آینده این مشکل حل می‌شود هم راضی هستیم.»

حکمت‌جو گفت: «اینکه لطف به مردم این روستا نیست، بلکه حق مسلم ماست، وظیفه مسلم دستگاه‌های اجرایی که پیگیری کنند، چرا این پروژه سه سال است بر زمین مانده؟

خانم اهل روستای آب‌چندار (گلال) گفت: «دیگر توان تبر زدن به تنه درختان را ندارم، سرمای سخت و جان‌سوزی است، چرا مسئولان دلشان به حال محرومیت و مظلومیت این مردم نمی‌سوزد؟»

امید است با پیگیری جدی مسئولان استانی، شاهد تحرکی قاطع در روند پروژه باشیم و لبخند رضایت، جایگزین ترس از سرما در چهره مردم این دیار شود.

انتهای خبر/