به گزارش پایگاه خبری تحلیلی چهارفصل، یادداشت اصغر جویبار پور در یادداشتی نوشت: کربلا به رفتن نیست که به شدن است!چه اگه به رفتن بود شمر و سپاهیانش اول کربلایی شدگانند واز ازل تا ابد لعین شدگان تاریخ.

 اما اگر کربلایی شدن به عاشورایی ماندن است حقا که کربلا دوره فشرده بیست چهار ساعته ی اسلام شناسی حسینی است که در قتلگاه دانشجوی شش ماه کربلا بر پا شد!

حسین از آن رو سفینه النجاه و مصباح الهدی است که عاشورا دریای خون الله است چرا که خون امانت خدا بود نزد آدم، از محراب سجاده علی (ع )در دل سحر بگیر تا تل زینبیه برای آینده سبز به رسم السلام علیک یا ثارا... و بن ثاره!

زین رو در باور سرخ شیعه مبداٌ، مقصد و مسیر عاشورا است که کل یوم را عاشورا و کل ارض را کربلا نام نهادند و مگر نه اینکه حقیقت ماجرا شرف المکان بالمکین است پس بلندی هیچ كوهی به گودال قتلگاه نمیرسد چرا که حسین مردی از قبیله قبله، بر قبله قتلگاه بر زمین افتاد تا بهشت را ارزانی زمین دارد، زین پس بعد از ان روز جنت زمین را خیمه غزای حسین نامیدند و چه نامی بهتر از این! و ما را چه نعمتی بیش از این که در دوران کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا قد میکشیم و می میریم و نا میرا میشویم، چه عرضه دارم، که تقدیر عاشقانه و عارفانه یعنی همین و این را از ازل تا ابد چنین نوشتند و نیاز به جستجو در هیچ تقویم حیاتی نست چرا که حیات، حب الحسین است و برای همین اللهم اجعل محیای محیا محمد وال محمد و مماتی محمد و ال محمد را لبیک میگویم، همچون لبیک الهم لبیک گهواره نشین کربلا!

گذشته سرخ و اینده سبز درس است از برای فهم و همه چیز در عالم یا سرخ است یا حسینی نیست و هر انچه را سرخ نیست، با ال الله سروکاری نیست!

تحقق آینده مهدوی در گذر از همین گذرگاه های تاریخی است که با خون سرخ میشود! کاروان حسین از سال 61 هجری قمری تا به الان در حرکت است و هر انسانی را رشدی است که اگر ان را درک کند به بلوغ معرفت خویش می رسد و چه معرفتی بهتر از زمزمه کردن زیارت نامه در کنار مرقد مطهر حسین "ع " ان هم با پای پیاده .

باران است که باریده میشود، لطف است که از جانب حق سرازیر میشود و مایم که باید از نعمت استفاده بریم، خلاصه کردن باران در کاسه، کفر است به ایه باران!

 درک نکردن حسین و کربلا و عاشورا ظلم است به خویش! آنهاکه اربعینی شدند پیاده شدن از تکبر از گناه از ظلم و ستم و دروغ و عدم عمل به دانسته ها و...، تا توانستن قدم بگذارند در کاروان اباعبدالله و تجربه کنند که در یک روز میشود تمام زندگی را به پایان برد و در نیم روز حُر شد! مخلص کلام :انان که رفتند خوشا به سعادت و ارزوی درک برای رسیدن به بلوغ معرفت چرا کال میمانند همچون میوه ای که در بلندای درخت است اگر که عاجز بمانند از درک شهودی عاشورا و راز قبول زیارت کربلا همین است، درک یک کلام!

 برای فهم عاشورا نیاز به عقب و جلو و بالاو پایین در تاریخ نیست همین امروز نیز میشود عاشورا ساخت و برای ساخت عاشورا باید حق را شناخت و به حق خواهی برخواست. جوی جاری شده حکایت از عدم سجده شیطان در مقابل خلیفه الله را دارد و از همان ازل عاشورا را بود و کربلا تجلیگاه عاشورای حق بود و بعد از ان نیز هست تا قیام صاجب زمان چرا که جو جاری است! هر کس با خدا بود در این سوی جو با حسین است و هر کس با شیطان درآن سوی جو با شمر و یزد! و ما که اربعین پیاده راهی نشدیم هیچ غیر ممکن برایمان نیست که عاشورایمان را همین جا فرسنگ ها دورتر از کربلا بسازیم، تنها کافی است یزید و یزیدان زمان و ابو سفیان های زمان را بشناسیم و کل یوم عاشورا وکل ارض کربلا را چنین معنا کنیم که هرروز میبایست به فراخور شرایط، زمان، زمین و مکان از عاشورا و کربلا بهره گرفت! برای عاشورایی شدن یک سلام کافیست! ان هم سلام به حسین همراه بادرک که میشود بصیرت!