به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل؛ لیلا حسین زاده نسبت به سخنان شب گذشته عضو مرکز حزب امید مردم ایران واکنش نشان داد و نوشت:  (خوشحالیم خانم هایی از پستو و رخت شویی بیرون آمده اند....) (در سر عقل باشد ،نیازی به کلاه نیست)
فکر می کنید جملات بالا را چه کسی گفته است؟جمله های بالا توسط یک سخنران زن که مدعی عضویت ارشد در جامعه زنان اصلاح طلب کشور  در سالن حکیم جرجانی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج در شب 21 آذر به مناسبت روز دانشجو و نمی دانم در حمایت و یا علیه جامعه زنان ،بیان شده است.

اگر دشمنان زنان و حتی دشمنان بشریت بخواهند ،توهینی و تحقیری ،نسبت به قشر زن انجام دهند ،به نظر شما ،جمله ای سخیف تر از این در واژه های توهین و تحقیر پیدا می کردند؟یا پیدا می شود ؟

بنده با وجود تحصیل در رشته زبان وادبیات فارسی محض از یکی از بهترین دانشگاه های ملی کشور ؟! و یک دهه تدریس در این رشته ،تخصص وتوان پیداکردن و ردیف چنین واژه های توهین آمیزی را ندارم.

ما زنان باید اذعان کنیم ،اگر زنان همواره درطول تاریخ شرق و غرب ،مورد ظلم و توهین و تحقیر واقع شده اند ، بیش از آنکه دنبال ظالم و یا مقصری در جامعه مردان برویم ، باید به سراغ زنانی برویم که در گفتار ،رفتار و کردار خود در عرصه های مختلف ،خود عامل تحقیر و تضعیف زنان بوده اند.

برحسب اطلاع در جلسه مذکور که به نام روز دانشجو برگزار شد،از طرف مسئولین برگزار کننده ، و مدیران و عوامل حراستی سالن اجازه صحبت و نقد به دانشجویان دختری که اعتراض داشتند داده نشد،این مظلومیت ها را بارها در دوران دانشجویی ام تجربه و درک کرده ام و میدانم استخوان درگلو و اجازه دم برنیاوردن ،آن هم نزد مدعیان دروغین آزادی بیان چه سخت و دردناک است.
اما آیا بین سایر دختران و زنان حاضر در جلسه  ولو خواهران اصلاح طلب ،کسی نبود تا از خانم مدعی سئوال کنند که منظورشان  از زنان پستویی ،زنان رختشو و رختشویی و تقلیل جایگاه چادر و مقنعه و روسری که میراث ماندگار مادران پاکدامن ماست ،به کلاه ،چه بوده؟

آیا حاضریم ننگ این توهین و تحقیر را صرفا به جهت اینکه ،خانمه نام اصلاح طلب برخودش گذاشته ، تحمل نماییم؟؟

عناوین ،پستو،رختشو برای زنان از جهات مختلف در خوشبینانه ترین تحلیل ،توهین بزرگی است؟

جای تاسف دارد که حاضریم صرفا برای یک ادعا و احتمالا گرایش سیاسی اینگونه توهین و تحقیر را تحمل نماییم.

به عنوان کسی که روحانی زاده هستم و با افتخار در خانواده و خانواده های روحانی محور زندگی کرده ام و بزرگ شده ام ،آنچه جای تاسف عمیق تر دارد،جای  دق کردن دارد،حضور دو روحانی بزرگوار و ملبس در این جلسه و عدم اعتراض ،حین و یا حتی بعد از جلسه به موضوع است ، این نکته علی رغم شعر سراسر مستهجن و نیش دار و مسائل دیگراست که ربط چندانی به من ندارد.

انتشار این یادداشت الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.