به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل؛ این روزها اگر در خیابان های مرکز استان کهگیلویه وبویراحمد گام برداشته باشید و یا  خودروهایتان در پشت چراغ قرمزهای شهر لحظاتی را گذرانده باشد با چهره های معصومی روبرو می شوید که با در دست داشتن شیشه پاک کن، گل و اسفند با نگاهی ملتمسانه و گونه هایی سرخ شده از شدت سرما می خواهند که شیشه خودرویتان را پایین بکشید و به آن پاسخ مثبت دهید تا بلکه از قِبل آن هزینه ای دریافت کنند.

یا اینکه شما به صف های بنزین مرکز استان که می روید کودکانی را می بنید که از این ماشین به آن ماشین در حال حرکت هستند  و با در دست داشتن دستمال کاغذی، سی دی و موز به سراغ رانندگان می روند.

وزن کردن کنار خیابان نیز یکی از مشاغلی است که کودکان آن را برای خود برگزیده اند و در حرکت روزانه خود می توانید آن را ببینید که این روزها به وفور در سطح شهر یاسوج یافت می شوند.

اما نکته اینجاست که چه چیزی باعث شده است که در چند ماه اخیر این معضل رشد قارچ گونه داشته و روز به روز در نقاط مختلف شهر یاسوج دامنه دار شده است؟ در این گزارش قصد داریم به این موضوع بپردازیم وعلل آن را بررسی کنیم.

پدیده کودکان خیابانی به عنوان یکی از مشکلات آسیب‌زای اجتماعی از دیرباز در سراسر جهان وجود داشته و در سال‌های اخیر به دلایلی از جمله رشد اقتصادی، جنگ، فقدان ارزش‌های سنتی، خشونت خانوادگی و مشکلات روحی و روانی افزایش یافته است.

برابر آمارها، در ایران 308 هزار کودک10 تا 14 ساله کار و370 هزار کودک کار فصلی وجود دارد و درمجموع 700 هزار کودک زیر 15سال در کشور فعالیت می‌کنند.

بنا بر آمارهای اعلامی، 280 نفر کودک کار در سطح استان کهگیلویه و بویراحمد شناسایی شده است  که  این کودکان در خیابان سه گروه کولی‌ها، افغانی‌زاده‌ها و ایرانی هستند که ایرانی‌ها اکثراً جا و مکان دارند و افغانی‌زاده‌ها عمدتاً بی‌سواد و کولی‌ها نیز به‌صورت سازمان‌یافته هستند که براساس آمارها این استان از حیث نرخ تعداد کودکان کار و خیابانی جزء 10 استان اول کشور است و  بیش از 90 درصد کودک کار و خیابان کهگیلویه و بویراحمد در مناطق حاشیه نشین سکونت دارند.

برخی از این کودکان در خانواده‌های بی‌سرپرست زندگی می‌کنند و مستمری ماهانه کمیته امداد امام خمینی(ره) و بهزیستی برای آن‌ها کفایت نمی‌کند، مجبور می‌شوند هم کار کنند و هم درس بخوانند که این موضوع باید بیشتر رسیدگی و کنترل شود.

این در حالی است که کودکان در این سن که اوج رشد فکری و جسمی آنهاست باید از تحت تربیت والدین و در محیطی شادی و نشاط باشند ولی این کودکان که معیشت زندگی آنها را  به این کار واداشته است به چنین کارهای روی آورده اند تا بتوانند کمی از مشکلات خانواده خود را به دوش بکشند.

این کارشناس اورژانس اجتماعی بهزیستی استان ساختار فرهنگی حاکم برجامعه، فقر و محرومیت خانواده ها را از مهمترین دلایل افزایش کودکان کار در کهگیلویه و بویراحمد اعلام کرد و عنوان کرد: برخی از این کودکان به عنوان نان آور خانواده چاره ای جز تحمل سختی ها برای امرار معاش خانواده خود را ندارد.

براساس آمارهای بهزیستی، ۷۵ درصد کودکان کار سرپرست دارند، ۳۰ درصد این کودکان کار به مدرسه نمی‌روند، ۳۱ درصد آنها شش تا یازده سال دارند و ۹ درصد آنها زیر شش سال دارند. افزون بر آن ۶۰ درصد این کودکان نان‌آور خانواده خود هستند که نشان از تنگدستی خانواده هاست .

حجت‌الاسلام سیدعلی‌فتح میرمحمدی  شهریور ماه امسال  در یاسوج اظهار داشت: ساماندهی کودکان کار و خیابانی دارای یک فرایند به‌هم پیوسته و زنجیروار بوده و هرگونه کم‌کاری و سهل انگاری از سوی دستگاه‌های متولی در ساماندهی آن‌ها غیرقابل توجیه است.

میرمحمدی ابراز کرد: آموزش، اساسی ترین نوع پیشگیری از وقوع این نوع ناهنجاری اجتماعی بوده و باید دستگاه‌های مرتبط برای پیشگیری و مقابله با این کار وظایف خود را به نحو احسن انجام دهند تا شاهد کودکان در چهار راه‌ها و  میادین شهر نباشیم.

وی بیان کرد: باید سایر دستگاه‌های متولی از جمله شهرداری‌ها، آموزش و پرورش، علوم پزشکی، فنی و حرفه‌‍ای، نیروی انتظامی و دستگاه قضایی سازمان بهزیستی را برای ساماندهی و جلوگیری از بروز آسیب‌های اجتماعی فراروی این کودکان یاری دهند.

جای سوال است که در مرکز استانی که به یکی از استان های غنی و ثروتمند از لحاظ منابع مشهور است، صدها کودک به چنین کارهایی مشغول هستند؟ چرا این کوکان حاضر هستند حتی در سوز سرمای زمستان و شب ها حاضرند به اینکار مشغول باشند و از موهبت های کودکی خود محروم باشند؟

حال باید از مسئولینی که روزانه و حتی در نزدیکی استانداری کهگیویه وبویراحمد یعنی میدان امام حسین (ع) این کودکان را می بینند، پرسید که آیا شما دربرنامه ریزی های خود به این کودکان توجه می کنید و آیا تابحال این معضل همچنان باید ادامه یابد؟