به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی چهارفصل [2]، مشهدی غلام احمد محمدی پیرمرد 90 ساله باشتی به لطف کوهنوردی مداوم و هر روزه خود هنوز هم مانند جوانی بیست ساله با بدنی سالم و با روحیه بشاش به کوه می رود و مشغول چرای دام های خود است. [3]

وقتی از وی راز سالم ماندنش را می پرسم و می گویم چگونه با این سن و سال هنوز هم به دل کوه می زدند و صخره های کوه را یکی یکی از زیر قدم های استوارش می گذراند با لبخندی زیبا می گوید: پسرم، چوپانی شغل من است و من از کودکی با این کار بزرگ شده ام؛ اگر یک هفته و حتی کمتر از آن به کوه نروم حتما مریض خواهم شد. [3]

نفس زنان، مشهدی غلام احمد را همراهی می کنم، رو به من می گوید: خدا را شاکرم که هنوز با وجود کهولت سن به لطف خداوند رو پای خود راه می روم، [3]کار می کنم و محتاج کسی نیستم.

مشهدی غلام احمد که با صمیمیت کامل سخن می گوید و گویا سالهاست که من را می شناسد ادامه داد: هرچه فرزندانم می خواستند من را از این کار منع کنند و دیگر نگذارند به کوه بیایم نتوانستند و هنوز بعد از سالها هر وقت به کوه می آیم انگار جانی دوباره در روحم می دمند و شادتر می شوم.

این پیرمرد 90 ساله باشتی که مدام شکر خدا را با بجا می آورد، می گوید: تا لحظه ای که زنده هستم برای به دست آوردن روزی حلال، لحظه ای درنگ نخواهم کرد. [3]

آری، هنوز پیرمرد های زحمتکشی در این دیار هستند که برای بدست آوردن روزی حلال خانواده هایشان دست از تلاش و همت بر نداشته اند و با تمام فشار زندگی و با داشتن کهولت سن، کار و تلاش را را رها ننموده اند و  دست های پینه بسته شان را روی زانوانشان می گذارد و با یک یاعلی بلند می شود و روزی حلال برای خانواده خود می برد. [3]

به این پدر پیر، [3]دست مریزاد می گویم و دستان پینه بسته مشهدی غلام احمد را که نشان از کار سخت اوست را می بوسم که بوسه زدن بر آنها زیباست. [3]

[4]

 

[5]

 

[6]

 

[7]

 

[8]

 

[9]

 

[10]

 

[11]