به گزارش پایگاه خبری تحلیلی چهارفصل، مردم محروم لیراب در منطقه دیشموک که از همه امکانات محروم هستند، در فصل باران علاوه بر فقر با ناملایمتی طبیعت هم دست به گریبانند.

این روستا با ۱۱۰ خانوار و جمعیتی بالغ بر ۱۵۰۰ نفر فاقد امکانات رفاهی هستند و باید با جبر زمانه که مهر فقر بر پیشانی آن‌ها زده به هر نحوی که شده بسازند.

مردم روستای لیراب در هنگام بارندگی از نعمت آب، برق، تلفن و حتی راه ارتباطی مناسب برخوردار نیستند.

مردم این روستا اظهار کردند: روستای لیراب با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند که حق این مردم سخت‌کوش و همیشه در صحنه چنین بی‌توجهی از سوی مسئولان نیست.

مردم روستای لیراب ۴۰ سال است که با مشکلات زیادی دست‌ و پنجه نرم می‌کنند، محروم‌ترین روستاست در حالی که از نظر جمعیتی بیشترین جمعیت را نسبت به روستاهای تابعه منطقه دیشموک در خود جای داده است.

اما بی‌توجهی مسئولان استان کهگیلویه و بویراحمد مخصوصا مسئولان شهرستان کهگیلویه نسبت به این روستا، مردم منطقه را از ماندن دلسرد و وادار به مهاجرت کرده است.

مردم روستای لیراب سه ماه است که از خطوط ارتباطی تلفن همراه مناسب برخوردار نیستند که اگر مشکلی برای مردم روستا به خصوص کودکان و زنان به وجود آید، معلوم نیست چه کسی باید پاسخگو باشد.

 علی مهرابیان دهیار لیراب در گفت‌وگو با ما اظهار کرد: ۱۲ سال است که مسئولان اداره راه و شهرسازی شهرستان کهگیلویه وعده توخالی آسفالت شدن این جاده را به مردم می‌دهند اما هنوز وعده‌های این مسئولان عملیاتی نشده و چیزی جز طبل توخالی نیست.

مسئول آب روستای لیراب نیز در گفت‌وگو با فارس اظهار کرد: هنگامی که یک قطره باران از آسمان به زمین می‌آید این روستا از نعمت آب شرب مناسب بی‌بهره می‌ماند و هنگام بارندگی مشکلات زیادی را متحمل می‌شویم.

نمایی از چشمه‌ روستا

عبدشاه لیرابی یک از معتمدان روستای لیراب می‌گوید: لیراب روستایی محروم است، گویی مسئولی برای رفع مشکلات خود ندارد و هیچ مسئولی هم در فکر رفع مشکلات آن نیست.

منوچهر پناهی یکی دیگر از معتمدان این روستا گفت: روستای لیراب بر اثر نوسانات برق متحمل ضرر و زیان‌های زیادی می‌شود.

وی افزود: علاوه بر ضررهایی که به لوازم خانگی وارد می‌شود، در بیشتر مواقع از داشتن چنین نعمتی محرومیم و مجبوریم به همان چراغ موشی‌های قدیمی رجوع کنیم.

به گزارش خبرنگار فارس، مزه این مشکلات را ما هم چشیدیم زیرا خبرنگار دیشموک که جهت انعکاس مشکلات به روستا سفر کرده بود، هنگام برگشت با مشکلات زیادی روبه‌رو شد که تا نیمه‌هایی از شب خودوری رسانه به گل ماند.

حال اگر فردی ناآشنا در این جاده بماند باید از چه کسی کمک بگیرد روستایی که در هنگام بارندگی نه تلفن، نه آب و نه برق در هنگام دارد.

اما کو گوش شنوا؛ برای شنیدن مشکلات روستایی که فریاد محرومیت آنها گویی هنوز به گوش مسئولان نرسیده است.

آیا زمانی فرا خواهد رسید که دیگر این کودک لیرابی نظاره‌گر جاده بی‌انتهای محرومیت‌ها در روستای خود نباشد؛ به امید آن روز.

گزارش و عکس از آرش آهنگ

انتهای پیام/