چهارفصل، این روزها دو نفر بدجور به سیر و سیاحت می روند، شاید بپرسید که تفریحات این دو نفر به من چه ارتباطی دارد؟ سفرهای این دو نفر کاری است و برای حل مشکل مناطق محروم است. این دو نفر علاقه عجیبی به رفتن به نقاطی از کهگیلویه و بویراحمد دارند که از کوچکترین امکانات هم محرومند، این دو نفر وقتی می روند تعداد زیادی خبرنگار دنبال خود می برند و با خودروهای لوکس و غیر لوکس شان گرد جاده هایی را می زدایند که کمتر به چنین مسافرینی عادت دارند، این دو نفر خیلی دوست دارند که آنچه که در مناطق محروم و گرفتار به فقر استان بیان می کنند در قاب ها و قالب های رسانه ای و خبری بیاید.

هفته ای نیست که از سفر یکی از این دو نفر به یکی از مناطق فقیر و بیچاره استان و بالاخص بویراحمد و دنا رسانه ای نشود. روزی نیست که این دو نفر از نتایج والای سفرهای خود به مناطق محروم خبر ندهند. اما حالا در این زمینه سوالاتی مطرح است. اول اینکه چرا این دو نفر، یعنی این دو نفر چه سودی از این سفرها می برند؟ دوم اینکه پشت صحنه این سفرهای به اصطلاح کاری و دلسوزانه چیست؟ سوم از این سفرهای یک روزه یا چند ساعته چه سودی عاید مناطق مختلف می شود؟

سوالاتی که سعی می کنیم در این مقال کوتاه در حد وسع و توان خود به آنها پاسخ بدهیم، ابتدا «این دو نفر» و اهداف آنها را معرفی می کنیم و بعد سراغ یکی از سفرهای شائبه دار می رویم، در خلال بررسی ها به سراغ قول ها و وعده ها نیز می رویم و نتایج منتجه از آنها را برای مناطق محروم واکاوی می کنیم، امید است که مورد پسند شما خوانندگان امید مردم قرار بگیرد.

بازدید از مناطق محروم خوب است، اما…

بر بازدید از مناطق محروم ایرادی نیست، اتفاقا خوب هم هست چرا که سبب آشنایی مسئولان و مدیران با مشکلات و معضلات مناطق محروم می شود و در بازتاب مشکلات برای تصمیم گیری بهتر در مورد آنها موثر است. پس با این مقدمه بازدید از مناطق محروم خوب است اما نه بازدیدی که پشت صحنه داشته و نتیجه ای در پی نداشته باشد. اما پشت صحنه این بازدیدها چه می تواند باشد؟

این دو نفری که از آنها نام بردیم یکی موسی خادمی استاندار کهگیلویه و بویراحمد و دیگری غلام محمد زارعی نماینده بویراحمد و دنا در مجلس شورای اسلامی می باشد. اما سفرهای غلام محمد زارعی به مناطق محروم شکی نیست که بخاطر دور آینده مجلس و پیروزی در انتخابات آتی است اما موسی خادمی چه هدفی را از این بازدیدهای بی نتیجه دنبال می کند.

خادمی، در اندیشه اینکه خود را به عنوان یک استاندار که به فکر مناطق محروم است مطرح کند دست به کاری زده است که شمشیری دو لبه است. این شمشیری که استاندار در دست گرفته است، با آن می تواند کاری مفید و دارای مقبولیت اجتماعی انجام دهد یا اینکه با کوچکترین اشتباه در این زمینه خود زنی نماید.

لبه این شمشیر در حال آمدن به سمت و سوی خود استاندار است، آنقدر بازدیدهای وی و معاونانش نمایشی شد، که دیگر ذوق و شوقی هم در این دیدارها ندارند، استانداری که رویه ملاقات های عمومی را تغییر داد و از یک روز در هفته به یک روز خاص در ماه شاید هم در یک فصل رسید و استاندار کهگیلویه و بویراحمد پشت میز سالن جلسات استانداری می نشیند و در حالی که عده ای معدود منتظر ملاقات با استاندار هستند و عده ای پشت درهای بسته حوزه استاندار بر سر و روی می زنند و عجز و لابه می کنند تا بلکه استاندار را ببینند اما با جواب همیشگی وقت قبلی مواجه می شوند، مساله ای که البته در زمان استاندار قبلی چنین رسمی وجود نداشت و موسی خادمی بدعت گذار آن بود.

هیچوقت در کهگیلویه و بویراحمد این رسم وجود نداشته است که ملاقات عمومی با مردم به عنوان عملکرد یک مدیر محسوب شود اما این مساله در زمان مدیریت موسی خادمی به اوج خود رسیده است و استاندار کهگیلویه و بویراحمد پس از جلسه در جمع خبرنگاران حاضر می شود و مشکلات مردم را برای رسانه ها بازگو می کند و برخی از آنها را غیرقابل پیگیری می داند، اشتغال را مهمترین مشکل مردم می خواند که لاینحل است و از ارجاع برخی از مشکلات مردم به ادارات سخن می گوید.

خبری که بعد از هر نشست مردمی خادمی اعلان عمومی می شود و تقریبا خادمی که اصول مصاحبه رسانه ای را به خوبی می داند و به لزوم تکرار سخنان بدیع آگاه است، تقریبا بعد از ملاقات های عمومی حرف تازه ای برای گفتن ندارد. حال این استاندار که در بدو ورودش از زمان ملاقات عمومی با مردم کاست، را چه شده است که به مناطق محروم می دود و به گفته همراهان و رسانه هایی که اطرافش را می گیرند برای رفع مشکلات مردم تلاش می کند؟

نکته ای دیگر در بازدیدهای استاندار از مناطق محروم قابل تأمل است و آن اینکه بیشتر بازدیدهای خادمی از مناطق محروم به بویراحمد و دنا اختصاص یافته است. آیا ما در دیگر بخش ها و شهرهای کهگیلویه و بویراحمد، منطقه محروم نداریم؟ بله داریم، اما چرا موسی خادمی کمتر به آنجاها متمایل می شود، سوالی است که نمایشی بودن این سفرها را بیشتر از پیش آشکار می کند.

خادمی می خواهد که دغدغه خود نسبت به مناطق محروم را بیان کند و در این راه باید از مناطق محروم سرکشی کند، پس کجا بهتر از بویراحمد و دنا که بازدیدش چند ساعت بیشتر به طول نمی انجامد و انبوه حضور خبرنگاران در کنارش نیز بازتاب گسترده این سفر را می رساند.

و اما از نتایج این سفرها، وقتی نماینده ارشد دولت در کهگیلویه و بویراحمد و عالیترین مقام اجرائی استان به یک روستا سفر می کند، انتظار این است که تغییر و تحول ها در راه باشند، وقتی که استاندار در قاب دوربین و مقابل خبرنگاران حاضر می شود و ابتدا مشکلات مردم منطقه را بازگو و سپس راهکارهای حل آن را بیان می کند، امید می رود که خواسته های مردم به بار بنشیند چرا که خواسته های مردم این مناطق آنقدر کوچک است که در سطح رفع نیازهای اولیه از جمله اصلاح و بهسازی شبکه های آبرسانی، اختصاص وام برای منازل روستایی، آنتن دهی شبکه های موبایل وتلویزیون و مشکلاتی از این دست خلاصه می شود و حل آنها خیلی هم سخت نیست اما مشکل اینجاست که اغلب این مشکلات پس از بازدید مقام ارشد اجرائی کهگیلویه و بویراحمد نیز حل نمی شود و به نظر نگارنده این بدان علت است که مسئولانی که با کت و شلوارهای شیک و کفش های واکس زده و خودروهای گران قیمت خود بر زخم های منطقه های محروم نمک می پاشند، برای رفع مشکلات به این مناطق نمی روند بلکه برای رژه رفتن و نمایش است. مثلا مشکل اغلب روستاهای محروم کهگیلویه و بویراحمد، آب آشامیدنی است.

آیا شرکت آب و فاضلاب روستایی از سوی استاندار موظف به این شد که مشکل آب آشامیدنی تمام مناطق روستایی استان که مشکل دارند را برطرف کند و نیازی به نمایش و رژه خودرویی و مسئولان نباشد. آیا استاندار کهگیلویه و بویراحمد تاکنون به این نتیجه نرسیده است که مشکل بسیاری از مناطق روستایی کهگیلویه و بویراحمد مشترک است و باید برای رفع آنها تلاش کرد.

در مقام یک قیاس ساده، مردم بسیاری از روستاهای آذربایجان غربی به ویژه در بخش جنوبی این استان از رفاه نسبی خوبی برخوردارند و با توجه به این رفاه نسبی نسبت به آباد کردن مناطق خود اقدام کرده اند، در بسیاری از موارد خودشان پیشقدم شده اند و جاده ساخته اند، خانه های مقاوم احداث کرده اند و ایجاد صنعت نموده اند. اما راه رسیدن این خانوارهای روستایی که زمانی در فقر دست و پا می زدند صنایع دستی و فرش بود، مسئولان از ظرفیت شرکت های تعاونی روستایی استفاده کردند و این شرکت را در تمام مناطق روستایی مستقر کردند و از این طریق مواد اولیه مورد نیاز فرش را به صورت اقساطی در اختیار مردم قرار دادند، سپس سیل خریداران فرش به این مناطق محروم سرازیر شد و محرومیت از بسیاری از روستاها رخت بر بست، امروز روستاهایی را می بینیم که ۶ ماه از سال جاده های ارتباطی شان بسته است اما مردمان زیادی هنوز آنجا زندگی می کنند از بسیاری از شهرنشینان پولدارترند و حتی صنایع مرتبط با منطقه را نیز به واسطه این اقدام مناسب دولتمردان به وجود آورده اند.

اما در کهگیلویه و بویراحمد انگار مسئولان و به ویژه شخص استاندار می خواهد که مناطق محروم باقی بمانند، چرا که محبوبیت اجتماعی خود را مدیون این مناطق هستند وگرنه اگر استاندار و معاونین وی توهم خود نخبه بینی را کنار بگذارند و تملق چاپلوسان را مبنی بر استاندار دانشمند و معاونین فاضل کنار بگذارند و علمی به مساله نگاه کنند، می توانند به جای لشکر کشی به مناطق محروم، یکبار اعلان عمومی نمایند که هرکس طرحی برای پیشرفت همه جانبه روستاهای استان دارد به استانداری ارائه دهد و سپس بر این اساس تصمیم گیری نمایند، امید است که مشکل محرومیت حل شود اما فقط یک نکته را به شخص استاندار بگویم که ممکن است آن وقت البته کسی طرح پیشرفت و خروج از محرومیت این مناطق را به نام شما نشناسد، پس اگر فقط به دنبال نام هستید سفرهای خود به عمق محرومیت ها را چندبرابر کنید.

رأی در منطقه محروم است و بس!

از استاندار بگذریم و به سراغ نماینده بویراحمد و دنا برویم که چند مدتی است بدجور به آب و آتش می زند تا در جمع مردم مناطق محروم حاضر شود و به قولی غلام محمد زارعی پوست از کله این مناطق محروم بویراحمد و دنا کنده است. تفاوت زارعی با خادمی در این سفرها در دو نکته است اول اینکه زارعی بر خلاف استاندار کهگیلویه و بویراحمد برای مناطق مورد بازدید اعتبار تعیین می کند و هر پروژه ای را نام می برند زارعی اعتباری برای آن قائل می شود اما خادمی بیشتر بر حل مشکلات تأکید می کند و به حالت دستوری به مدیران تحت مدیریتش برای رفع این معضلات متوسل می شود. تفاوت دوم در تخریب گذشته توسط زارعی است، نماینده بویراحمد و دنا در مجلس شورای اسلامی اغلب پس از بازدید از بی توجهی به منطقه مورد بازدید در گذشته و به ویژه ۸ و ۱۰ سال (این دو رقم بسیار محبوب زارعی است) گذشته تأکید دارد و به شدت گذشته و عملکرد گذشتگان را تخریب می کند. اما استاندار کهگیلویه و بویراحمد در این بازدیدها چنین خصلتی ندارد و بیشتر از آینده حرف می زند تا گذشته.

ضمن اینکه در این بخش غلام محمد زارعی بیشتر از نماینده دولت از تغییر رویکرد دولت در توجه به مناطق محروم حرف می زند، حال چرا؟ فرصت تحلیل در این مقال نیست و خواننده پر وپاقرص امید مردم حتما به خوبی آن را می داند.

این تفاوت ها نشان می دهد که رویکردهای زارعی و خادمی در بازدیدهای خود تفاوت های اساسی دارد. زارعی به دنبال جذب آراست و باید عملکرد خود را بیان کند و ضمن این بیان عملکرد از بی توجهی ها بنالد تا توجه خود را نشان دهد اما خادمی به دنبال محبوبیت و مقبولیت است و همدردی با منطقه محروم را رویکرد خود می داند.

مناطق محروم رأی های نهفته زیادی درون خود دارند، این را همه می دانند و هر استانی که منطقه محروم داشته باشد بهترین فرصت برای نماینده آن خواهد بود که در فضای نزدیک به انتخابات حضور مجدد خود را با مناطق محروم تضمین نماید. از سوی دیگر کسب آرای منطقه محروم بسیار راحت تر از جاهای دیگر است زیرا که این مناطق مردم قانعی دارد و با یک خانه بهداشت، چند متر آسفالت، بهبود آب آشامیدنی و حتی یک حضور در مسجد روستا و گپ و گفت رودرو با آنها راضی می شوند که زارعی عملکرد خوبی دارد.

اما نماینده باید برای حل مشکلات و فقرهای نهفته در محرومیت های مناطق مختلف استان تلاش کند و این محقق نمی شود جز با ارائه طرح های عمل گرا در مجلس، سوال از وزیر، استضیاح وزرا و فریاد زدن محرومیت ها از تریبون مجلس است اما اینها که برای آقای نماینده رای نمی شود، اصلا اگر محرومیت برطرف شود که آقای نماینده عملکرد خود را کجا به نمایش بگذارد. پس بهترین راه لشکر کشی به منطقه محروم است اما قبل از آن یک چیز لازم و ضروری است و آن اینکه گروهانی از خبرنگاران نیز در این لشکر حضور داشته باشند که با عنوان هایی نظیر پرداخت حق الزحمه ای، اعمال فشار و ریش گرو گذاشتن خبرنگاران را نیز با خود همراه می کنند و بقیه اش را هم که خودتان می دانید. آری اگر نماینده بویراحمد و دنا واقعا دلسوز مناطق محروم است در این بازدیدهای بیشمار خود آیا به مشکلات اصلی مناطق محروم اشراف پیدا نکرد؟ پس چرا حتی یک سوال از وزرای مرتبط از سوی وی مطرح نشد؟ جواب نیز واضح است، هدف چیز دیگری است همانطور که همان وعده های کوچک آقای نماینده نیز به ندرت عملیاتی می شوند مثلا مشکل آب و جاده بسیاری از مناطق روستایی که اتفاقا جزو مشکلات اصلی آنهاست و زارعی نیز در مناطق گوناگون آن را شنیده ، به قوت خود باقی است.

تبلیغات دولت برای آقای نماینده!

تیرماه ۹۱ و خرداد ماه امسال نماینده بویراحمد و دنا از منطقه سیلاب کلوار بازدید داشت، بازدیدی که در آن جاده ارتباطی یکی از مهمترین طرح های این منطقه عنوان شد و قرار بود تا آخر امسال بیش از ۹۰ کیلومتر آن آسفالت شود و طرح های دیگری از جمله آنتن دهی تلفن همراه، پست بانک، تجهیز راهدارخانه و مسجد روستا و… برای این منطقه پیش بینی شدند و زارعی مثل تمام سفرهای از این دستش ابتدا از دولت تدبیر و امید نهایت تشکر را کرد و سپس از اختصاص اعتبار برای این طرح ها خبر داد و حالا روز جمعه استاندار کهگیلویه و بویراحمد به این منطقه لشکر کشی کرده است. شما در مورد این بازدید استاندار چه فکر می کنید؟ من که فکر می کنم برای پیگیری طرح هایی که زارعی قول آن را داده بود، به سیلاب کلوار می رود! طرح هایی که اهالی سیلاب کلوار در بازدید استاندار دوباره آنها را به عنوان مشکلات خود مطرح کردند.

نماینده بویراحمد و دنا که عملا با نزدیک شدن به زمان انتخابات بیشتر از عرصه قانونگذاری و نظارت در می گذرد و وارد عرصه اجرایی می شود و با همراهی مجموعه استانداری کهگیلویه و بویراحمد، اصل تفکیک قوا را که بی خیال، در این مناطق محروم راه افتاده اند و دنبال جلب آرای مردم هستند. شاهد مثال این مدعا نیز حضور پژمان نیک اقبالی، معاون عمرانی استاندار در سفرهای اخیر نماینده بویراحمد و دنا در کنار وی است. زارعی از اعتباراتی برای مناطق می گوید که معلوم نیست از کجا می آیند، انگار معاون برنامه ریزی استاندار است و خودش شخصا اعتبارت را توزیع می کند، این اعتبارات البته اغلب از سطح آمار و ارقام فراتر نمی روند که اگر می رفتند باید شاهد حداقل تغییرها در مناطق محروم می بودیم اما نشان می دهد که مجموعه استانداری نیز در ساختن عملکرد حال واقعی یا غیر واقعی برای زارعی بی علاقه نیستند.

منطقه محروم، میدان بازی سیاسی

بیچاره مناطق محروم که اینگونه محل بازی های سیاسی مسئولان شده اند وگرنه آیا حق مردم نیست که از آب باکیفیت برخوردار باشند و آب و فاضلاب روستایی با آن عرض و طولش مگر کاری جز این دارد که آب آشامیدنی سالم به دست روستائیان برساند که نماینده یا استاندار به جای موظف کردن مدیر این شرکت به فعالیت بهتر و بیشتر به روستاها می روند بر سر شبکه های آبرسانی روستائی، تأسف می خورند و وعده و وعید می دهند. در دنیای امروز، پوشش شبکه تلفن همراه که دیگر کار شاق و بزرگی نیست که لشکر کشی مسئولان و همراهان آقای نماینده راه بیفتد، کافی است که استاندار و یا حتی خود آقای نماینده مدیرعامل مخابرات و ارتباطات سیار را موظف کنند که به توسعه شبکه خود در تمام روستاهای استان بپردازند و این دیگر نیازی به تشکیل گروهان های مختلف از خبرنگاران و معاونین و مشاوران ندارد که سفرهای مارکوپلو را آغاز نمایند.

و اگر هدف خروج از محرومیت است، هر انسانی که از عقل سلیم برخوردار باشد می فهمد که خروج از محرومیت و فقر با شبکه تلفن همراه و غرس نهال و یا قول سالن ورزشی روستایی محقق نمی شود. مدیران در همان دفتر خود نیز می توانند مشورت کنند، طرح و ایده بگیرند و طرح های خروج از محرومیت روستائی که در اغلب موارد فکر می خواهد نه پول، به اجرا بگذارند.

شما را به خدا دست از سر این مناطق محروم بردارید، مردمان این مناطق گناه دارند که دل به بازی های سیاسی شما خوش کرده اند، مشکل محرومیت بسیاری از مناطق با نصف پول خودروی زیرپای نماینده یا استاندار که با آن به آنجا می روند حل می شود.

اینقدر با این خودروهای شاسی بلند و لوکس خود، زخم های مناطق محروم کهگیلویه و بویراحمد را شخم نزنید. مردانگی کنید و محبوبیت های خود را از عملکردهای مردانه خود بگیرید و خانه های محرومان را که با اکراه چند لحظه در آن می نشینید تا در دوربین ها بیائید، ترک کنید.