آیا انقلاب بنزینی ایران با تک نرخی کردن خاموش می شود؟

قطع تولید بنزین پتروشیمی، عدم مدیریت مناسب تعمیرات اساسی پالایشگاه شازند اراک و کاهش تولید بنزین این پالایشگاه، پیشرفت کند طرح‌های توسعه پالایشگاه های موجود و عدم پیگیری مناسب برای تسریع در بهره برداری از طرح عظیم پالایشگاه ستاره خلیج فارس، نگرانی ها درباره عواقب و هزینه های اقتصادی، اجتماعی و امنیتی تصمیم بنزینی اخیر دولت را افزایش داده است.

به گزارش پایگاه خبر یتحلیلی چهارفصل، بنابر مصوبه جدید دولت، بنزین به صورت تک نرخی و با قیمت 1000 تومان عرضه می شود. با تصویب این مصوبه که با هدف جبران کسری بودجه هدفمندی یارانه ها صورت گرفت، سهمیه بندی بنزین از ساعت 24 سه شنبه شب بعد از حدود 8 سال متوقف خواهد شد و بنزین مانند قبل از تیرماه 1386، به صورت تک نرخی و بدون سهمیه بندی عرضه می شود.

طرحی که اجرای آن تاثیر چشمگیری بر روی کنترل میزان مصرف و واردات بنزین در نیمه دوم دهه 80 و نیمه اول دهه 90 داشت و نقشی کلیدی در اجرای طرح هدفمند سازی یارانه ها، توسعه صنعت CNG و ناکامی تحریم صادرات بنزین به ایران توسط غرب داشت.

بخصوص آنکه این اقدام دولت منجر به از بین رفتن ابزار انگیزشی مردم برای مدیریت مصرف بنزین خود می شود.

بر همین اساس، انتظار می رود بار دیگر افزایش شدید میزان مصرف و واردات بنزین با روندی مشابه اواخر دولت اصلاحات را شاهد باشیم.

در نیمه دوم دهه 70 و نیمه اول دهه 80، مصرف بنزین در کشور روندی شدیدا صعودی داشت و این موضوع در کنار عدم توجه وزارت نفت دولت اصلاحات به ساخت پالایشگاه های جدید موجب شده بود که میزان تولید بنزین در کشور جوابگوی مصرف داخلی آن نباشد.

بر همین اساس، میزان واردات بنزین در این دوره زمانی به شدت افزایش یافت به گونه ای که در سال 1385، میزان واردات این فرآورده نفتی به حدود 27.5 میلیون لیتر در روز رسید.

همین موضوع سبب شد تا اقتصاد کشور وابستگی شدیدی به واردات بنزین پیدا کند و هم بخش قابل توجهی از درآمدهای ارزی حاصله از صادرات نفت برای واردات این فرآورده نفتی استفاده شود (حدود 6 میلیارد دلار در سال 1385) و هم غرب برای استفاده از این نقطه ضعف برای اخلال در زندگی مردم و ضربه زدن به نظام، طمع پیدا کند.

تضعیف انقلاب بنزینی ایران برای شکست تحریم ها با حذف سهمیه بندی

همانطور که در نمودار بالا مشخص است، میزان رشد مصرف بنزین در نیمه دوم دهه 70، 5.8 درصد بود که در نیمه اول دهه 80 به 10.1 درصد افزایش یافت. همچنین میزان رشد مصرف بنزین در نیمه دوم دهه 70، 19.2 درصد بود که در نیمه دهه 80 به 42.1 درصد افزایش یافت.

با توجه به ریسک بالای وابستگی شدید کشور به واردات بنزین از لحاظ اقتصادی، اجتماعی و امنیتی، دولت به دنبال راهکارهایی کوتاه مدت برای کاهش واردات این فرآورده نفتی بود.

از آنجایی که افزایش تولید بنزین از طریق احداث پالایشگاه های جدید یا افزایش ظرفیت و بهینه سازی پالایشگاه های فعلی یا کاهش مصرف بنزین از طریق آزاد سازی قیمت فرآورده های نفتی (هدفمندی یارانه ها) در کوتاه مدت قابل اجرا نبودند، راهبرد کاهش مصرف بنزین از طریق سهمیه بندی کردن آن انتخاب شد.

هرچند انتخاب این راهبرد در وزارت نفت در اواخر دولت اصلاحات صورت گرفت ولی بخش اعظم عملیات اجرایی آن از اوایل سال 1385 و همزمان با قوت گرفتن زمزمه های تصویب طرح تحریم فروش بنزین به ایران توسط آمریکا انجام شد.

در همین دوره زمانی، مركز بررسي امنيت جهاني آمريكا (Institute for the Analysis of Global Security) (1) در دسامبر 2006 (دی ماه 1385) گزارشی درباره برنامه طرح های ایران برای شکست تحریم های احتمالی غرب در زمینه بنزین با عنوان «انقلاب گاز (بنزين) احمدي نژاد- طرحي براي شكست تحريم هاي اقتصادي» منتشر کرد.

در بخشی از این گزارش آمده بود: «پيشنهاد دهندگان تحريم ها، آسيب پذيري استراتژيك ايران را نشانه رفته اند كه عبارت است از: كسري ظرفيت پالايشگاهي براي تامين نياز داخلي به بنزين و ديگر محصولات نفتي پالايشي ضروري ... تحريم همه جانبه اي كه براي واردات بنزين در دست مطالعه است، مي تواند شديدا اقتصاد ايران را زمين گير و فلج كند.

بدون سوخت وارداتي براي حمل و نقل، اين كشور ثروتمند نفتي كه دومين توليد كننده نفت اوپك است، قادر نخواهد بود تا ناوگان وسايل نقليه اش را به حركت اندازد و آشوب اجتماعي به زودي مي تواند فوران كند و به سرعت رژيم افراطي جمهوري اسلامي را تضعيف كرده و رو به زوال برد».

نهایتا در اوایل تیرماه سال 1386، اجرای طرح سهمیه بندی بنزین براساس بند «و» تبصره 13 قانون بودجه 1386 آغاز شد.

با اجرای این طرح، رشد 10.1 درصدی مصرف بنزین در نیمه اول دهه 80 متوقف شد و میزان مصرف بنزین در محدود 60 تا 70 میلیون لیتر در روز در هشت سال اخیر کنترل شد.

این در حالی بود که مصرف بنزین کشور در صورت عدم اجرای این طرح، در سال 1389، سه رقمی می شد و در سال 93 به حدود 160 میلیون لیتر در روز می رسید.

در نتیجه این مدیریت مصرف بنزین، واردات این فرآورده نفتی نیز بعد از اجرای طرح سهمیه بندی بنزین با کاهشی 83.5 درصدی نسبت به سال پایه (سال 1385) به 4.5 میلیون لیتر در روز در سال 1393 رسید و همچنین سهم واردات در تامین بنزین مورد نیاز کشور از 37 درصد در سال پایه به 6.5 درصد در سال گذشته رسید.

این در حالی بود که سهم واردات در تامین بنزین کشور در صورت عدم اجرای این طرح از ابتدای دهه 90 به بیش از 50 درصد می رسید یعنی میزان واردات بنزین از سال 1390 به بعد قطعا بیشتر از میزان بنزین تولیدی در داخل کشور بود.

طبیعتاً چنین وابستگی عمیق و گسترده ای به واردات بنزین، پیامدها و هزینه های منفی فراوانی از لحاظ امنیتی و سیاسی برای کشور داشت.

البته افزایش تولید بنزین کشور هم با اجرای طرح های متعدد بنزین سازی و بهینه سازی و افزایش ظرفیت در پالایشگاه های نفت کشور (بخصوص طرح افزايش ظرفيت و بهینه سازی پالايشگاه شازند اراک) در سالهای اخیر و هم با تامین بخشی از نیاز داخلی به این فرآورده از طریق تولید در واحدهای پتروشیمی داخلی (از مرداد 1389 تا اوایل سال گذشته) و از طرف دیگر افزایش مصرف CNG در سال های اخیر، نقش موثری در کاهش واردات بنزین ایفا کرد.

حمیدرضا کمال جو

پی نوشت:
1. IAGS يك مركز مطالعاتي غير انتفاعي است كه بر موضوع امنيت انرژي تمركز دارد و بنا به موارد ارجاعي از كنگره، اقدام به انجام پژوهشهاي مورد نظر مي كند. مديران و مشاوران اين موسسه از مشاوران ارشد كنگره و دولت ايالات متحده در حوزه هاي مرتبط با انرژي و امنيت جهاني هستند. در سابقه برخي از آنها، مشاورت عالي كابينه در بخشهاي وزارت دفاع،‌ انرژي و امور خارجه و همچنين مشاورت پروژه هاي مهمي همچون خط لوله باكو- تفليس- جيهان به چشم مي خورد. خانم دكتر آن كورين (Anne Korin) و آقاي دكتر گال لوفت (Gal Luft) از مديران اصلي وقت اين مرکز بودند و گزارش مذکور توسط آنها تهیه شده بود.

منبع: مشرق
انتهای پیام/م.ن

برچسب‌ها:

بنزین