به گزارش پایگاه خبری تحلیلی چهارفصل،  همه گچسارانی ها آمده برگزاری انتخابات شورای شهر شده بودند و در این بین برای اولین بار پدیده قومیت در گچساران نمود پیدا کرد.

روبروی حمام روغنی سابق کنار نوشت افزاری پاکزاد ایستاده بودم و به سخنرانی مهیج مرد میانسالی گوش سپرده بودم. کسی که چندین  سال پس از آن روز(۱۳۸۹) که با او همکلام شدم، نظرم نسبت به او عوض شد و نفرتی را که به خاطر پدیدآوردن این جریان از او داشتم از بین رفت.

اعتراف می کنم خسرو طاهری تاثیری بی اندازه در تهییج و تحریک من داشت و درک حالت قشقائی ها برایم آسان بود. مردی با سبیلی پرپشت مانند نیاکانش، انتخاباتی را که همه بزرگان لرزبان در آن شرکت کرده بودند هدایت و به سرانجام رساند.

برای تصور هنرنمائی او همین بس که به جز هفت نفر اصلی برای انتخابات شورای گچساران، او توانست نفر هشتم را از آن فهرست قشقائی ها کند. رمضان عباسی که با تصویری که او را با چفیه ای نشان می داد و نامش در لیست ترک ها نبود توانست با محبوبیت شخصی نامش را در بین نفرات اصلی جاکند و به نامی جاودان در مدیریت شهری بدل شود.

به وقایع پس از آن کاری ندارم. ولی کرکری و گاه برخوردهایم با غلام خورشیدی، جوانکی که صمیمی ترین دوست پانصددستگاهی ام بود نشان می داد چیزی دارد جای صمیمیت گذشته را می گیرد.

دیگر هر ترکی را می دیدم نه به چشم دوست و همسایه، که با نگاه رقیب به او می نگریستم. اگر چه بعدها نگاهم تغییر کرد و به حالت سابق برگشت ولی انگار جامعه راه خود را می رفت و لااقل راهش می بردند.

دیشب اما بعد از هفده سال در منزلی در کوچه پنجم شهرک نفت، چیزی دیدم که برایم هم خوشحال کننده بود و هم امیدوارم کرد به اینده. استقبال از یک لر در منزل یک غیرهمزبانش آنگونه بود که تو گوئی در خانه خودش صخبت می کند.

فارغ از نگاه سیاسی، علاقه دارم با دیدگاه اجتماعی به این موضوع نگاه شود.

فشارهای اخیر بر برخی فعالان قشقائی برای تجدیدنظر در تصمیم شان، لزوم هوشیاری اجتماعی طرفین را می طلبد. اظهارات تحریک آمیز یک فعال سیاسی در این روزها که احتمالا زعما و معتدلین جریان متبوع آن فرد نیز از تائید آن ابا داشته باشند، لزوم تغییر نگرش ها را در موضوع بازسازی اجتماعی گچساران بیش از پیش می کند.

فشار به جریانی که در راستی این رنسانس عظیم شرکت کرده اند قطعا به ضرر کسانی پایان می یابد که این روش را شروع کرده اند. جنگی که آنها آغاز کننده اش خواهند بود اگر تمام نشود، قطعا پایان کننده اش آنها نخواهند بود.

ساعت خانه احمد حیدری آخر شب را نشان می داد عقربه ها نیمه شب را نشان می دهند و تا بیداری فقط باید چشم ها را روی هم گذاشت.

تلاشم برای پیدا کردن غلام خورشیدی هم به نتیجه رسید. او شاهین شهر است و من حتما او را می بینم و درباره خاطرات گذشته با هم حرف می زنیم.

انتهای پیام/