به گزارش پایگاه خبری تحلیلی چهارفصل، منصور مظفری مدیر مسئول روزنامه آفتاب یزد امروز چهارشنبه 95/3/26 طی یادداشتی با عنوان «امان از این تیم اطلاع‌رسانی» در این روزنامه نوشت: شب گذشته برای اصلاح رفتم آرایشگاه محل پدر. پیچ تلویزیون آرایشگاه باز و اخبارگو در حال مرور اخبار روز بود. بهگمانم شبکه 3 بود و بخش اخبار شبانگاهی. مجری اخبارگو یک به یک اخبار را می‌گفت تا اینکه رسید به خبر نوبخت، سخنگوی دولت. او به نقل از وی اعلام کرد که «دولت به خاطر حقوق‌های میلیونی مدیران از مدیران از مردم عذرخواهی می‌کند.» این خبر گویی بغض کسانی که در آرایشگاه نشسته بودند را ترکاند. 5 نفری می‌شدند. آنها پس از خبر فوق یک به یک شروع کردند به اظهار نظر و تحلیل. اولی گفت؛ حالا که چی مثلاً؟ چه فایده‌ای داره عذرخواهی؟ این همه خوردند و بردند! دومی پشت‌بند نفر اول ادامه داد؛ این هم از این دولت! همشون مثل هم هستن. سومی نگذاشت کلام قبلی به پایان برسد که دم زد؛ اینا همونایی هستن که می‌گفتن دولت قبل فلان کرده! چهارمی نه گذاشت و نه برداشت خطاب به اخبارگو گفت؛ خجالت بکش! این‌قدر ماستمالی نکن! پنجمی هم از صندلی بلند شد و کت خود را از رختکن آرایشگاه برداشت و درحالی که قیافه تحلیل‌گرهای دقیق را به خود گرفته بود صدایی صاف کرد و گفت؛ همشون سروته یک کرباسند. او در حالی‌که موهای خود را مرتب می‌کرد، خداحافظی کرد و رفت!

اگر مقام‌های دولتی از جمله تیم اطلاع‌رسانی فعال(!)، اکتیو(!)، خلاق(!)، پویا(!)، حاضر جواب(!) و جریان‌ساز(!) پاستور نمی‌دانند، بدانند آنچه در کوچه و خیابان و در میان مردمی که قرار است سال 96 پای صندوق‌های رأی بروند، می‌گذرد دقیقا همین واکنش‌هایی بود که نقل گردید. واقعیت آن است که بدخواهان دولت خیلی ساده و راحت توپ حقوق‌های میلیونی مدیران را در زمین این دولت کوبیده‌اند و در آن‌سو هم هیچ‌یک از مقامات دولتی نه دفاعی داشتند و نه واکنش به‌جا و به‌هنگامی. اظهارات نوبخت سخنگوی دولت هم نوشدارویی پس از مرگ سهراب بود که تقریباً می‌توان گفت بی‌تأثیر است. آن چیزی که اکنون جا افتاده در جامعه، همانی است که ابتدا دلواپسان مطرح و جریان‌سازی نمودند. حال اگر سخنگوی دولت ده‌بار دیگر هم عذرخواهی کند نه‌تنها اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد، بلکه داغ دل مردم را در مورد حقوق‌های میلیونی تازه می‌نماید. این در حالی‌ است که چنین حقوق‌های نجومی و حیرت‌انگیزی در این دولت قطعا شکل نگرفته و هیچ مدیری نمی‌تواند در فاصله 3 سال برای خود حقوق 250 میلیونی ببرد. بایستی به عقب‌تر رفت و رسید آنجایی که اصولگرایان رئیس‌جمهور وقت را قدیس و هاله نور پنداشتند، نظارت را تعطیل کردند و رسانه‌های منتقد را منکوب و تهدید نمودند. منشأ حقوق‌های میلیونی همین آقایانی هستند که امروز عکس فیش‌های حقوق‌های نجومی را عکس نخست رسانه خود می‌کنند و فریاد وامصیبتا سر می‌دهند. همان‌هایی که در دولت قبل از دستان رئیس‌جمهور وقت جایزه منتقد منصف را گرفتند و نمره 20 به احمدی‌نژاد دادند.

اما جدا از مسئله فوق که ایجاد فضایی ناجوانمردانه علیه دولت است به‌نظر می‌رسد حسن روحانی اگر بنای ترمیم کابینه را دارد بایستی آن را از تیم اطلاع‌رسانی خود استارت بزند. جایی که چند ده نفر دور هم جمع شده‌اند، اما نمی‌دانند هدف‌شان چیست و برای چه گرد هم آمده‌اند! سوگمندانه باید اذعان کرد این تیم تقریباً در تمام موارد در خواب زمستانی بوده و حتی زحمت یک توضیح و جوابیه را به خود نداده است.

مخالفان و بدخواهان دولت آمدند، خوردند و بردند، اما آقایان صدای خروپف‌شان به آسمان بلند است! مشخص نیست پس چه زمانی قرار است دولت فکری به حال این تیم نماید. قطعا اگر همان ابتدای دولت به هشدارها نسبت به ارنج تیم اطلاع‌رسانی توجه می‌شد چه‌بسا امروز حسن روحانی در شرایط بهتری قرار داشت. غالب ناظران و حتی کسانی که منتقد هستند و از جناح راست، متفق‌القول می‌باشند که کارهای خوب دولت به‌دلیل عدم اطلاع‌رسانی صحیح و درست در جامعه بازتابی نداشته است. امیر محبیان اصولگرا و عضو شورای سردبیری رسالت چندی پیش در گفت‌وگو با آفتاب یزد بر همین نکته تأکید داشت. جالب آنکه موارد بسیاری وجود دارد که از دید مردم پنهان مانده است. فی‌المثل تیم اطلاع‌رسانی دولت نتوانسته برجام را در عین شایستگی در جامعه به یک برند محبوب تبدیل کند. گشایش‌های پس از توافق هسته‌ای هنوز تبلیغ نشده و قدمی در این راستا برداشته نشده است. در مورد دستاوردهای نفتی زنگنه نیز وضع به‌مراتب بدتر است. در حوزه‌های دیگر هم اگر رجوع کنید همین منوال است و اواضع تعریفی ندارد.

فی‌الواقع علاقه و دلبستگی خاص حسن روحانی به این تیم اطلاع‌رسانی دولت برای نگارنده روشن نیست. یکی از پاشنه‌ آشیل‌های مهم دولت در مدت پایانی عمر خود نحوه اطلاع‌رسانی خدمات خود است. اگر وزارتخانه‌های حسن روحانی هر یک عملکردی شایسته و احسن نیز داشته باشند، اما اگر این عملکرد به سمع و نظر مردم نرسد، چه فایده‌ای دارد؟ جریان‌های ضد دولت به لطف اصلاح‌طلبان نتوانستند در انتخابات هفتم اسفند مردم را قانع نمایند، اما چه تضمینی وجود دارد این اتفاق در انتخابات 96 رخ ندهد؟! اینکه فی‌المجلس روحانی در میان اصولگرایان رقیبی ندارد، حرف صوابی است، اما نباید خودزنی‌ها و گل به خودی‌ها را دست‌کم گرفت.

فارس

انتهای پیام/