خبر اول این‌که اخیرا رئیس اتحادیه محصولات کشاورزی فرموده‌اند: «پیاز در بازار از موز پیشی گرفته و گران‌تر شده است» من نمی‌فهمم و اقعا داریم به کجا می‌رویم و آخرِ این مسیری که  داریم می‌رویم قرار است به کجا برسد. اما بترسید از آن روز که سیب زمینی هم گوی سبقت را از آناناس برباید و از لذت خوردن سیب زمینی سرخ کرده هم محروم شویم. یک زمانی یادم می‌آید وقتی موز توی سبد میوه‌ها بود ما پای‌مان را جلوی سبد میوه‌ها دراز نمی‌کردیم. یعنی وقتی موز جلوس می‌کرد بین سیب و خیارها خود خیارها هم پای‌شان را توی سبد دراز نمی‌کردند و بالای مجلس را خالی می‌کردند برای جناب موز. اصلا وقتی موز توی خانه داشتیم بابای ما به صورت ساعتی برای ما لوحه نگهبانی می‌نوشت از سبد میوه‌ها نگهبانی کنیم. یعنی ما تمام هفته را جلوی مغازه میوه فروشی محل، یک عدد موزی که آنجا بود را تماشا می‌کردیم که آخرش هم آقازاده محل آخر هفته می‌آمد می‌خرید و می‌بردش خانه و ما نهایتا پوستش را از توی سطل آشغال‌شان برمی‌داشتیم آخر هفته می‌رفتیم اسکیت. با ما از چه صحبت می‌کنید؟ الان با این قیمت پیاز کنار آبگوشت با مشت چه چیزی را خرد کنیم؟ با این خلا باید چه کار کنیم؟ بیاییم به جایش از موز استفاده کنیم؟ این پیاز که همین جوری هم اشک مادرهای خانواده را درمی‌آورد حالا باید اشک پدرهای خانواده را هم دربیاورد؟ این انصاف است؟ چی؟ در امور اقتصادی فضولی نکنم؟ باشه، پس من یه پیاز برداشتم.