به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل؛ این روزها بیشتر کودکان با کامپیوتر آشنایی دارند و دیدن پدران و مادرانی که بخشی از کارهای روزانه خود را با کامپیوتر انجام می‌دهند، برای کودکان از این وسیله، اسباب بازی جذابی ساخته است؛ اسباب بازی‌ای با تعداد زیادی دکمه که تصاویری زیبا و رنگارنگ را مقابل چشمان کنجکاو کودکان قرار می‌دهد.

 از طرف دیگر سواد رایانه‌ای، مهارت ضروری کودکان تلقی می‌شود. شاید برای شما به عنوان پدر و مادر این سؤال پیش آمده باشد که بهترین سن معرفی رایانه به کودکان چه زمانی است و آیا دانش رایانه در شروع تحصیل، برتری به کودکان خواهد داد یا خیر؟ آیا رایانه می‌تواند در رشد خلاقیت کودکان مفید باشد؟

مطالعات متفاوت نشان می‌دهد، کودکان رایانه را به تلویزیون ترجیح می‌دهند و سن استفاده از این وسیله در میان افراد جوامع مختلف به شکل چشم گیری کاهش یافته است. مطالعات دیگر نیز بازی‌های خشن رایانه‌ای را با افزایش پرخاشگری کودکان مرتبط دانسته‌اند.

اگر به بازار فروش رایانه و محصولات الکترونیکی سری زده باشید خواهید دید که انواع متفاوتی از رایانه‌ها با قابلیت‌های گوناگون مخصوص کودکان در بازار وجود دارد. بیشتر این رایانه‌ها، بازی‌های آموزشی و امکان تعامل را برای کودکان فراهم می‌آورند اما ارتباط اینترنتی ایجاد نمی‌کنند.

بنابراین شما می‌توانید از این وسایل برای رشد خلاقیت کودک استفاده کنید؛ بدون اینکه نگران ارتباط اینترنتی حفاظت نشده او باشید. فایده این رایانه‌ها آشنایی کودکان با صفحه کلید است استفاده از این وسایل به کودک این احساس را می‌دهد که می‌تواند بر محیط خود نفوذ مستقیم داشته باشد.

جست وخیز بهترین بازی برای رشد خلاقیت کودکان

آکادمی طب اطفال امریکا اعتقاد دارد، آنچه کودکان برای رشد سالم به آن نیاز دارند، بازی بهتر و بیشتر به سبک قدیم است. بازی‌های خود انگیخته فعال و آزاد مانند دویدن به دنبال پروانه، بازی با اسباب بازی‌های حقیقی مانند ماشین و عروسک و یا حتی جست وخیز کردن معمولی همراه والدین اغلب در این روزها قربانی تلاش بزرگ‌ترها برای تقویت توانایی فرزندانشان می‌شود.

مطالعات گوناگون نشان می‌دهند کودکان را اگر به حال خود رها کنید، خودشان با کوچک‌ترین وسایل پیرامون خود یک بازی ترتیب خواهند داد. این بازی‌ها در رشد خلاقیت کودکان، کشف علایق آن‌ها، رشد مهارت‌ها برای حل مشکلات، ارتباط با دیگران و سازگاری آنها با محیط مدرسه کمک کننده‌اند.

توصیه‌ها

 به عقاید جدید و تازه کودکتان احترام بگذارید، کودکانی که به نوعی خلاقیت آن‌ها برانگیخته شده، روابط و مفاهیم را درک می‌کنند. تشویق کودکان به ابراز عقاید جدید، در رشد خلاقیت آن‌ها مؤثر واقع می‌شود. از کودکتان بخواهید بازی‌ها و کارهای ناتمام را تکمیل کند. بخواهید در قالب بازی، جملات ناتمام، داستان‌های ناکامل، تصاویر و نقاشی‌های نیمه تمام و حتی اشیای ناقص را کامل کنند.

به فرزندتان اجازه دهید اشیا را لمس کند. مشاهده همراه با لمس اشیا، آن‌ها را در بازی‌های خیالی، اختراعات و پاسخ گویی به آزمون‌های خلاقیت یاری می‌دهد. حدود یک متر از اتاق کودکتان را از سطح زمین به طرف بالا به طور سراسری و افقی کاغذ سفید بچسبانید و به او بگویید هر طور که دوست دارد، روی آن‌ها نقاشی و طراحی کند.

بازیهای قدیمی سرشار از هیجان و تحرک بود و برخلاف بازی‌های امروزی هیچ بچه‌ای با انجام آن‌ها احساس خستگی نمی‌کرد. کمی پیش از این همه چیز شکل دیگر داشت؛ حتی بازی‌های کودکان. هوا که رو به گرمی می‌رفت؛ صدای سر و صدای بچه‌ها، حیاط خانه و کوچه را پر می‌کرد. بزرگ‌ترها مشغول کار خودشان بودند و بچه‌ها سرگرم بازی‌هایی می‌شدند که سرشار از هیجان و تحرک بود. آنقدر می‌دویدند و جنب و جوش داشتند که صورتشان گل می‌انداخت و خیس عرق می‌شدند.

هیچ یک از ما بازیهای گروهی دوران کودکی را فراموش نمی‌کنیم. در اصل ما با این بازی‌ها رشد کردیم و بسیاری از درس‌های زندگی را در همین بازی‌ها یاد گرفتیم. نقش بازی در رشد کودک واقعیتی است که بسیاری از روانشناسان کودک بر آن تاکید دارند. تحقیقات نشان داده است کودک هنگام بازی می‌تواند کشف کند چه کسی است و چه توانایی‌هایی دارد، دنیا چیست و چگونه خود را باید با محیط هماهنگ کند.

‍ #پسرها_گریه_نمیکنند!

 این جمله‌‌‌ی بی‌معنی از کجا آمده؟!

وقتی پدر و مادری این جمله را به پسر خود می‌گویند، احساسات او را نادیده می‌گیرند و به او این پیام را می‌رسانند که او باید هیجانات و احساسات خود را سرکوب کنند و نهایتاً جامعه‌ای خواهیم داشت پُر از مردانی با احساسات سرکوب شده!

خفه کردن احساسات و بروز ندادن آنها در بلند مدت، هم به ضرر سلامتی است و هم به روابط آسیب می‌زند. به پسران خود اجازه دهید مردانی شوند که با افتخار احساسات خود را بروز می‌دهند، حتی گریه کردنشان را...                          

پسران و دختران در ابراز احساسات به یک اندازه به کمک نیاز دارند. پسران و دخترانی که با احساسات خود در تماس هستند، مردان و زنانی سازگارتر خواهند شد.

ما سر کودکان داد میزنیم، آنها را تهدید می کنیم، آنها را نادیده می گیریم یا کتک می زنیم چون می دانیم هرگز ما را ترک نمی کنند، چون توانایی شکایت کردن از ما را ندارند، چون در هر شرایطی دوستمان خواهند داشت، چون زورشان به ما نمی رسد و جز ما پناهی ندارند و این یعنی سوء استفاده از قدرت خود و بی پناهی آنها.

چقدر ظالمانه است به ناتوان ترین و بی پناه ترین موجود زندگی خود که قرار است عزیزترین موجود زندگی ما باشد، آزار برسانیم چون قدرتش را داریم.

انتهای پیام /