به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل؛ با نگاهی به رشد جمعیتی ایران و میزان زاد و ولددر سطح  جامعه باید با نگاهی کارشناسی باید تمامی جوانب این معضل و دست و پاگیر در آینده را مورد ارزیابی قرار داد.

بالا رفتن سن ازدواج و دیر فرزند آوری بصورت خطری جدی جامعه را تهدید می کند که اگر این روند در چند سال دیگر ادامه پیدا  کند بدون تردید در روند رو به رشد پیر جمعیتی کشور و  فرایند اقتصادی جامعه بار منفی بجای خواهد گذاشت.

امروزه که بحث ازدواج به میان می آید و در پی آن فرزند آوری در میان زوجین جوان به بحث می نشیند بصورت آشکار از آن گریزان و مستقیما این مشکل را با تورم و زندگی معیشتی و نشات گرفته از بحران اقتصادی به میان می کشند.

ورود به  مقوله معیشتی  و رابطه آن با فرزند آوری و تک فرزندی که در نهایت به دو فرزندی ختم به خیر می گردد مورد چالش برانگیز جامعه انسانی ما می باشد که در حال ویرانی زیرساخت های اقتصادی و نیرو ی کار در آینده ای نزدیک می باشد.

انگیزه فرار از جمعیت افزایی در بین خانوارها و عدم ازدواج جوانان و رفتن تا میانسالی را باید کلام مردمی به جستجو نشینیم که همه از ناتوانی معاش در برابر خانواده و پایین بودن رشد نقدینگی اشاره کرد.

ترس از آینده نامعلوم در برابر تورم اقتصادی و بیکاری به عنوان معضلی غیرقابل اغماض در سطح افکار جوانان نمود پیدا کرده است که تمام راه های برون رفت  به  بن بست می خورند.

چندسالی که آمار رشد جمعیتی در حال رکود می باشد و همه متولیان امر جامعه شناسی و آسیب پذیری بر این نکته تاکید دارند که باید با فرهنگ سازی و اجرای کارهای تشویقی راه را برای ایجاد یک جامعه جوان و با نشاط هموار سازند.

در این صراط هم اندیشی آنچه قابل تامل و چاره گشایی می باشد همانا در مرتبه اول باید با هموار کردن زیر ساخت های افزایش رشد جمعیتی دغدغه مردم را برای مهار بحران تورم و اشتغال فراهم آورده و با بحث فرهنگ سازی از رکود رشد جمعیتی کشور و در پی  از پیر شدن جامعه کاسته شود.

در این زمینه سعید کارشناس اقتصلدی لیلاز می گوید: ثروتمند شدن و صنعتی شدن و پیچیده شدن جوامع باعث کاهش رشد جوامع و کاهش بُعد خانوار(تعداد افراد خانواده) می شود. و البته هر چه اقتصاد معیشتی تر باشد بُعد خانوار بزرگتر است و هر چه اقتصاد از سطوح معیشتی فاصله بگیرد، و صنعتی و پیچیده و پیشرفته بشود به همان نسبت بُعد خانوار را کوچک می کند.

 لیلاز تصریح می کند: رابطه رشد اقتصادی و فقر رابطه روشنی است هر چه رشد اقتصادی کمتر باشد و به طرف صفر و منفی برود امکان این که بشود فقر را در جامعه ای که رو به رشد است ریشه کن کرد کمتر می شود .موتور اصلی برای محو فقر و کاهش فقر عمومی رشد اقتصادی است چون استراتژی های محو فقر در ایران صرفا بر توزیع کالا تکیه می کنند نه بر تولید ثروت و نتیجه آن جز به توزیع فقر نمی انجامد. بر عکس وقتی کشورها استراتژی رشد را در نظر می گیرند و آن را مبنا و ملاک اجتماعی شان برای محو فقر قرار می دهند از دو طریق کاهش فقر با سرعت اتفاق می افتد طریق اول رشد اشتغال است و طریق دوم کاهش تورم.

هراسان شدن از فرزندآوری به دلیل مشکل اقتصادی دهک های پایین جامعه، تورم در بازار و عدم اشتغال بعنوان سرفصل های معضلی می باشد که جامعه را در آینده نه چندان دور به  پیری و بی نشاطی سوق خواهد داد.