به گزارش چهارفصل محمود محمدی - سطر به سطر، بند به بند بیان تلاش های مجدانه بی نشان های همیشه نشان، قاصر است. همان ها که همیشه نشان هستند؛ نشان و راهنمایی برای مردم و آنان که با سعه صدر با حرفها و گام هایشان هم قدم می شوند و گاهی نیز هدف نقدهایشان می شوند.

اما همین نشان ها گاهی نشانه می شوند برای فشارها و حملاتی که شاید حق آنها نباشد و برایشان ناگوار باشند.

اما سرد و گرم زمانه را این ها می چشند با وجودشان حس می کنند، امیدی دارند که در بذری نهفته است و روزانه با وجودشان آن را گرم نگه می دارند تا درختی پرثمر را به بار بنشانند.

بیایید با این خلایق روزگار خوب باشیم، با آنها همیشه بیدار باشیم و رنج شان را گل باشیم تا شاید آنها را در این سرزمین در جایگاه واقعی شان بنشانیم.

ارج نهیم و ارج نهیم تا در باورهای همگان بتوانند بهترین نقوش را به ثبت برسانند، جان مایه کلام شان این است که برای کشور و مردم مان پای کاریم...این را با جان و دل بشنویم و پذیرا باشیم.

خبرنگاری شاید یک داستان نانوشته مقدس باشد که بیشتر از آنکه در جسم سیر کند در روح جریان دارد، زمانی خبرنگار خوبی می شوی که تعصب نداشته باشی و واقع بینانه بنویسی و حقایق را درک کنی، اینگونه می شود که بهترین ها را همیشه در کنار خود حس خواهی کرد.

بحرمتش و به یاد آنان که راه شهید صارمی ها و شهید عبدیان ها را ادامه میدهند، جانانه یادشان را گرامی میداریم.

انتهای پیام/