به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «چهارفصل»؛ روستای عشایرنشین پاتاوهِ گلال، واقع در بخش چین شهرستان لوداب استان کهگیلویه و بویراحمد، یکی از نقاطی است که علیرغم گذشت دهه‌ها از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی همچنان در یکی از ابتدایی‌ترین نیازهای زندگی مدرن یعنی دسترسی به انرژی گرمایشی و پخت‌وپز، با مشکلات جدی دست و پنجه نرم می‌کند. این منطقه که بافت جمعیتی آن عمدتاً متشکل از عشایر غیور و زحمتکش است، با چالش‌های مضاعفی در زمینه زیرساخت‌های اساسی مواجه است.

مهم‌ترین و ملموس‌ترین این چالش‌ها فقدان شبکه گازرسانی پایدار و استاندارد است که سال‌هاست زندگی اهالی را تحت‌الشعاع قرار داده و آنان را در مواجهه با سرما و نیازهای روزمره در تنگنا قرار داده است.

پاتاوه گلال، موقعیت جغرافیایی آن در دل کوهستان‌های استان کهگیلویه و بویراحمد که بخشی از زاگرس میانی محسوب می‌شود، باعث شده تا دسترسی به آن با دشواری‌هایی همراه باشد. بافت عشایری منطقه به معنای واقعی کلمه به معنای زندگی در دل طبیعت و بهره‌مندی از مراتع غنی برای دامپروری است. اما این سبک زندگی که ریشه در فرهنگ و سنت این مرز و بوم دارد، نیازمند حمایت‌های زیرساختی متناسب با نیازهای امروزی است. متاسفانه، در سال‌های اخیر کمبود زیرساخت‌های اولیه مانند برق، آب آشامیدنی سالم و به ویژه گاز، باعث شده تا این سبک زندگی با سختی‌های مضاعفی مواجه شود.

مشقت تأمین نفت و زندگی در محرومیت

شرایط سخت زندگی عشایری در پاتاوه گلال، که ماهیت آن مستلزم کوچ فصلی و جابجایی در مناطق ییلاقی و قشلاقی است، با نبود گاز به شکلی طاقت‌فرسا درآمده است. در روزهایی که دمای هوا به شدت کاهش می‌یابد و سرمای استخوان‌سوز حاکم می‌شود، نیاز به گرمایش و پخت‌وپز به امری حیاتی تبدیل می‌گردد. اما در نبود نعمت گاز شهری اهالی این روستا برای تأمین نفت سفید مورد نیاز که در حال حاضر تنها جایگزین قابل دسترس برای گرم‌کردن خانه‌ها و تهیه غذاهای روزمره است، مجبورند مسافت‌های طولانی را به روستاهای اطراف از جمله آبچندار گلال که شاید اندکی از امکانات بیشتری برخوردار باشند، طی کنند.

این روند تأمین سوخت نه تنها وقت و انرژی زیادی از اهالی به ویژه زنان خانه‌دار و افراد مسن که اغلب مسئولیت اصلی این کار را بر عهده دارند، می‌گیرد؛ بلکه هزینه‌های جانبی سنگینی را نیز بر دوش خانواده‌ها تحمیل می‌کند. این هزینه‌ها شامل هزینه رفت‌وآمد، هزینه خرید نفت در صورت وجود و اغلب مواقع هزینه حمل بار نیز می‌شود. در برخی مواقع نیز به دلیل نبود نفت سفید در روستاهای نزدیک یا محدودیت در سهمیه بندی، این مشقت‌ها چند برابر می‌شود و خانواده‌ها را در معرض خطر جدی قرار می‌دهد.

فقدان دسترسی مستقیم و مطمئن به سوخت، امنیت و بهداشت زندگی این جامعه زحمتکش را به طور جدی تهدید می‌کند. استفاده از وسایل گرمایشی غیراستاندارد و قدیمی که ناشی از نبود جایگزین مناسب است، خطر آتش‌سوزی و مسمومیت با گازهای سمی را افزایش می‌دهد. همچنین وابستگی به سوخت مایع آنها را در مقابل نوسانات عرضه سوخت و افزایش قیمت‌ها آسیب‌پذیر می‌سازد. این وضعیت تصویر غم‌انگیزی از محرومیت و کم‌توجهی به زیرساخت‌های اولیه در یکی از مناطق حساس و مستعد استان کهگیلویه و بویراحمد را ارائه می‌دهد. این محرومیت تنها به بحث گازرسانی محدود نمی‌شود، بلکه نشان‌دهنده غفلت کلی از نیازهای اساسی توسعه در این منطقه است.

این پایگاه خبری پیگیری معضلات و مشکلات شهری و مردمی و انعکاس آن به مسئولان جهت برطرف‌کردن آنان را رسالت خود می‌داند؛ از این‌رو اقدام به رسانه‌ای‌کردن مشکلات شهروندان و مردم حتی در دورترین نقاط استان می‌کند.

مردم عشایرنشین روستای محروم پاتاوه گلال از مسئولان محترم استانی و شهرستانی به ویژه استاندار محترم و پرتلاش استان کهگیلویه و بویراحمد و همچنین مدیران ارشد و دلسوز در شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی تقاضا دارند تا با درک کامل شرایط اضطراری و نیاز حیاتی اهالی پاتاوه گلال، دستورات لازم را جهت تخصیص و اعزام حداقل یک تانکر نفت سفید سیار به این روستا صادر نمایند.

این اقدام فوری و عاجل، می‌تواند مرهمی بر دردهای مردم این منطقه در طول فصول سرد سال و تا زمان تحقق گازرسانی پایدار و استاندارد باشد. تأمین سوخت مورد نیاز این خانوارها نه تنها یک اقدام حمایتی یا خیرخواهانه نیست بلکه یک وظیفه انسانی است که بر عهده مسئولان قرار دارد.

امیدواریم که صدای مردم این منطقه فراموش شده در میان هیاهوی وعده‌های توسعه و طرح‌های بزرگ، شنیده شود و اقدامات عملی و ملموس، جایگزین شعارهای توخالی گردد. انتظار می‌رود که مسئولان با نگاهی مسئولانه و دلسوزانه، نسبت به رفع این مشکل اساسی و حیاتی اقدام نمایند تا مردم شریف پاتاوه گلال نیز بتوانند در آرامش و امنیت، در فصل سرما به زندگی خود ادامه دهند. توسعه واقعی زمانی معنا پیدا می‌کند که همه اقشار جامعه از جمله مردمان مناطق محروم و عشایر سلحشور از حداقل امکانات اولیه زندگی برخوردار باشند.

انتهای خبر/