تنوع رسانه‌ها تا این اندازه گسترش یافته است که افراد ناگزیرند برای ارتباط با رسانه‌های خاص، گزینش کنند. شهروندان جامعه مدرن، اکثر اوقات را با رسانه‌ها می‌گذارنند و از ارتباط با رسانه‌ها احساس اطمینان و آرامش می‌کنند.

 گستره عمل رسانه‌ها شامل همه عرصه‌ها اعم از عرصه‌ سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است و اقتدار رسانه ها ارتباط تنگاتنگی با اقتدار دولت‌های متبوع دارد .

امروزه رسانه ها قوی ترین ابزارها برای طرح و رواج اندیشه ها و کارآمدترین وسایل برای نفوذ فرهنگ ها و نگرش ها به قلب جوامع هستند.

رسانه، بخشی از دستاوردهای تکنولوژیکی فرهنگ و تمدن غرب است، اگرچه پیچیده‌ترین و پیشرفته‌ترین محصول تکنولوژیکی غرب صنعتی به حساب نمی‌آید؛ اما «نماد» و نشانه تکنولوژیک این فرهنگ است.

 به گونه‌ای که برای توده‌های مردم، تحولات تکنولوژیک، با تحولات در حوزه صنعت رسانه ملموس است.

نام «رسانه ها» سرفصل بسیاری از مباحث اجتماعی قرار گرفته است مخصوصاً در ارتباط با جنس زن، نزول شخصیت و تصویر زن در رسانه ها در سراسر جهان و از نظر عموم مردم به عنوان مانعی برای رشد زنان شناخته شده و موضوع «زن و رسانه ها» شاید از معدود موضوعاتی باشد که در بین دیدگاه های مختلف در حوزه مباحث زنان، نظرات مشابه و مشترکی در قبال آن وجود دارد.

موضوع «زن و رسانه» به عنوان یک بحران جهانی مطرح است. بحرانی که به دلیل عدم توجه به ارزش های اخلاقی و انسانی پدیدار شده است.

نقش عمومی رسانه های فراگیر، چه در کشورهای پیشرفته و چه در کشورهای در حال توسعه، نادیده گرفتن «قدرت و توانایی های انسانی زن و تثبیت ضعف» او در میدان های گوناگون زندگی است.

معرفی زن به عنوان موجودی که با بهره گیری از ظواهر خود به نقش آفرینی در جامعه ادامه می دهد و به عبارتی جعل نقش کاذب «تفریحی» و «جنسی» برای زن، هویتی ضد تاریخی است که نحوه حضور انسانی او را در دوران های مختلف حیات بشری مخدوش ساخته است.

تأکید افراطی بر حقوق به جای تأکید بر تکلیف و اخلاق و تأکید بر فردگرایی در ازاء تأکید بر جمع‌گرایی و خانواده‌گرایی موجب می‌شودکه ارزش‌هایی شکل گیرند که این ارزش‌ها تضعیف‌کننده نهاد خانواده هستند.

بر اساس تأثیری که  رسانه بر زنان در دوره های طولانی گذاشته، مفهوم زنانه شدن مصرف رشد پیدا کرده است یعنی اینکه حجم بالایی از درآمد خانواده‌ها، توسط زنان هزینه می‌شود و این هزینه‌ها نیز، لزوماً برای خانواده مصرف نشده است.

اما در گذشته زنان بیش از آنکه عامل مصرف در خانواده باشند، عامل صرفه‌جویی و تولید در خانواده محسوب می‌شدند.

البته بخشی از آنچه امروز در خانواده‌ها توسط زنان هزینه می‌شود، برای کاهش و تسهیل خدماتی است که آنان در گذشته به خانواده ارائه می‌کردند.

تغییر نوع گویش، پوشش، آرایش و رفتار، حتی در میان مردان به سمت سازگاری بیشتر با سلایق و هنجارهای زنانه پیش می‌رود.

تولید نظریه هنجاری رسانه در موضوع جنسیت با رویکرد بومی ـ اسلامی نیاز صریح جامعه ماست. یکی از ضرورت‌های صدا و سیما برای طراحی الگوی برنامه‌سازی در موضوع زنان و خانواده دست‌یابی رسانه ملی به الگوی شخصیت زن است.

 بر اساس طراحی الگویی جامع از حقوق، جایگاه و ارزش‌های زنانه و همچنین طراحی الگویی جامع از خانواده کارآمد می‌توان به طراحی الگوی برنامه‌سازی در موضوع زنان و خانواده در رسانه دست یافت. طراحی الگوی جامع شخصیت زن را نمی‌توان از وظایف ذاتی رسانه دانست و باید نهادهای بالاتر از قبیل شورای عالی انقلاب فرهنگی و یا کارگروه خانواده به کمک نهادهای تولید علم و به انجام آن مبادرت ورزند.

ارائه الگوهای متنوع مشارکت اجتماعی ـ اقتصادی زنان با تأکید بر هویت جنسی ممتاز زنان و با محوریت خانواده یکی از پیامدهای مدرنیته در کشورهای غربی در حوزه مسائل زنان و خانواده است.

 ارزشمند ساختن فعالیت اقتصادی با الگوی اشتغال تمام ‌وقت برای زنان به عنوان تنها عرصه ارزشمند مشارکت زنان است. حضور تمام وقت زنان در عرصه اشتغال و فراگیری آن، آسیب‌های فراوانی را به نهاد خانواده وارد می‌سازد.

 در چنین شرایطی، هم جامعه و هم زنان به الگوهایی از حضور و مشارکت اجتماعی زنان نیاز دارند که بر اساس آن، جامعه از توانمندی‌ها و نیروهای موجود در گروه‌های مختلف زنانه بهره‌مند گردد.

هربرت شیلر ، نویسنده آمریکایی می گوید: " هنگامی که کشوری می کوشد نفوذ سیاسی و اقتصادی خود را در کشورهای دیگر گسترش دهد ، طبعاً تلاش می کند که فرهنگ خود را نیز در کشور هدف، رواج دهد".

به نظر شیلر ، یکی از مهمترین ابزارهای غرب برای تأثیرگذاری بر فرهنگ ملت ها، وسایل ارتباط جمعی اعم از رادیو، تلویزیون و مطبوعات است. امروزه جایگاه رسانه ها و نقش آن ها در خانواده ، مورد توجه اندیشمندان و صاحب نظران قرار گرفته است.

خانواده، نهادی مقدس و اصیل ترین پایه زندگی اجتماعی است. بقاء و دوام جامعه انسانی، به دوام خانواده بستگی دارد و صلاح و فساد فرد و اجتماع نیز درگرو صلاح و فساد خانواده است نقش زنان هر قومی در شکل گیری یا زوال فرهنگ و تمدن آن قوم ، انکار ناپذیر است .

گرایش طبیعی زنان به زیبایی و آراستگی و زینت، موجب دلپذیر شدن محیط خانواده می شود ، اما همین گرایش طبیعی، در صورتی که مهار نشود، می تواند بسان سیلی بنیان کن، مخرب باشد.

جایگاه زن در خانواده به گونه ای است که می تواند زمینه رشد و تعالی و یا به عکس، سقوط فرزندان را فراهم کند.

همفکری و همگرایی زنان مسلمان باعث می شود تا همه زیر یک پرچم با هدف دفاع از اسلام و مبارزه با تهاجم فرهنگی بیگانه، متحد شوند.

انتهای پیام/گ