اخیر یک موسسه معتبر، نتایج یک نظرسنجی را منتشر کرده که بر اساس آن ۲۴ درصد از شرکت کنندگان، آمریکا را منفورترین و خطرناکترین کشور جهان می دانند. این نظرسنجی که توسط موسسه گالوپ منتشر شده نشان می دهد با وجود جوسازی های رسانه ای مردم جهان ذهنیت مثبتی به آمریکا ندارند.

پس از فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۰ که چندی قبل از آن توسط امام خمینی (ره) پیش بینی شده بود، نحوه عملکرد آمریکا به عنوان تنها ابرقدرت جهانی همواره مورد بحث و بررسی قرار داشته است.
عده ای معتقدند آمریکا با دست اندازی های مکرر و منطقی همواره درصدد سلطه برارزش های فرهنگی و سرمایه داری کشورها بوده و با قدرت خود توانسته است در جهان نظمی پایدار ایجاد کند و بدون حضور این کشور نظم و امنیت جهانی از بین خواهد رفت.
گروهی دیگر نیز آمریکا را داعیه دار دموکراسی و پرچم دار آزادی خواهی در جهان می دانند و در این راه اعمال هر روشی را از حقوق خاصه یکه تاز میدان قدرت تلقی می کنند.
طی سالهای گذشته آمریکا از هر روشی برای اثبات قدرت خود در جهان استفاده کرده است و این روش ها به فراخور موقعیت و شرایط اقلیمی، فرهنگی و سیاسی کشورها متفاوت بوده است. در این راستا تنها در نیمه دوم قرن بیستم، این کشور حدود ۱۰۰ کودتای نظامی و براندازی حکومت ها را طراحی و رهبری کرده است و ده ها بار بطور مستقیم دست به اشغال نظامی کشورها زده است و یا آنها را تهدید به مداخله نظامی کرده است.

سوال عمده اینجاست که آیا ارابه جنگ و دست درازی ها و سیاست های مداخله جویانه آمریکا همچنان می تازد؟ و این یکه تازی ها چه تاثیری بر افکار عمومی داشته و خواهد داشت؟
طی سالهای گذشته مهمترین مشکلی که کشورهای جهان در مواجهه با آمریکا به آن دچار شده و در بسیاری از موارد موج بی اعتمادی ها و دشمنی های فی ما بین را در برداشته است، برنامه جاسوسی آمریکا از دیگر کشورها بوده که آمریکا نه تنها از افشای این مهم متاسف نیست بلکه آن را حق مسلم خود می داند و معتقد است جاسوسی خصیصه حکومت پلیسی است و آمریکا نیز پلیس جهان است.
افشاگری‌های اسنودن نشان می‌دهد، دولت امریکا مکالمات تلفنی دست‌کم ۳۵ رهبر جهان را شنود کرده و ضمن جاسوسی از سران روسیه که با همکاری سوئد صورت گرفته، با کمک دولت‌های کشورهای میزبان، به جاسوسی از اجلاس گروه بیست (جی‌۲۰) و گروه هشت (جی۸) در سال ۲۰۱۰ در تورنتو و نیز اجلاس گروه بیست در سال ۲۰۰۹ در لندن پرداخته است.
دولت فدرال آمریکا در دهه اخیر چالش‌های مهمی داشته است از جمله عراق، افغانستان، سیستم جدید امنیت داخلی، توفان کاترینا و سیاست درمانی اوباما. عملکرد این دولت فدرال تقریبا در تمامی این چالش‌ها گرفتار سوء مدیریت، بالا رفتن بی‌رویه هزینه‌ها و تاخیرات طولانی مدت شده است.
کاهش مداوم بودجه، توانایی دولت را برای مقابله با چالش‌های جدید محدود کرده است. هیچ تلاشی برای تفکر و برنامه‌ریزی جاه‌طلبانه چه در زمینه فضایی و چه در زمینه زیربنایی وجود ندارد. ظاهرا تمامی آژانس‌ها در وضعیت کاهش هزینه و کنترل آسیب هستند. تداوم حملات سیاسی، خواه با بلوکه کردن تاییدیه صدها مقام و خواه با تحقیق از آنها در تمام موارد، به ایجاد جو احتیاط و بیزاری کمک کرده است.
تمامی این موضوعات و مسائل، مصائبی است که آمریکا را در گرداب بی اعتمائی ها نسبت به خود چه در داخل و چه در خارج فرو برده و اذهان عمومی را در رابطه با عملکرد ضعیف آمریکا به عنوان ابر قدرت مطرح شده پس از فروپاشی شوروی تحت تاثیر قرار داده است.
وضعیت کنونی آمریکا توسط برخی شخصیت های مهم دنیا قابل حدس بود. مقام معظم رهبری از جمله شخصیت هایی است که از دیرباز به این بحث پرداخته و پیش بینی دقیقی در این رابطه داشته اند.
ایشان با اشاره به عملکرد نابخردانه آمریکا در ایران و سنگ اندازی های پی در پی در مسیر رشد و تعالی این کشور فرمودند: تحریم‌های غرب منجر به توقف پیشرفت‌های ایران نشده بلکه نفرت از غرب را در قلوب مردم ایران عمیق‌تر می‌سازد.
یکی از محورهای عمده در بیانات رهبری، در مراسم بزرگداشت ۱۳ آبان، موضوع افول قدرت و نفوذ ایالات متحده در جهان، افزایش اقتدار جمهوری اسلامی از یک سو و افول قدرت و اعتبار آمریکا در سال‌های اخیر و در همین شرایط فشار کشورهای غربی و تحریم ها بر ایران است.

رهبر انقلاب به مواردی نظیر مشکلات اقتصادی، مشکلات سیاسی (اختلافات داخلی)، مشکلات راهبردی در ارتباط با شرکا و متحدان (نظیر همکاری نکردن انگلیس( نزدیک‌ترین شریک امریکا) برای حمله به سوریه، (مسائل اخیر مرتبط با افشای جاسوسی از کشورهای اروپایی)، اشتباهات محاسباتی و آینده پژوهی اشاره کردند که باز کردن جزئیات هر یک از این محورها و سایر شواهد لازم است.
مخالفت با سیاست های اشتباه و ناسازگار آمریکا در جهان در حال اوج گرفتن است و این مهم در کشورهای آسیای شرقی و خاورمیانه نمود بیشتری داشته است.

ایشان در بخشی از بیاناتشان فرمودند: رویکرد استکباری امریکا موجب شده است که ملتها نسبت به این کشور، نوعی حس بی اعتمادی و بیزاری داشته باشند ضمن اینکه تجربه نشان داده است که هر ملت و دولتی که به آمریکا اعتماد کند، ضربه خواهد خورد، حتی اگر از دوستان آمریکا باشد.
رهبر انقلاب اسلامی در این خصوص به چند نمونه تاریخی از جمله اعتماد دکتر مصدق به آمریکاییها و پاسخ آمریکا با کودتای ۲۸ مرداد و همچنین بی وفایی آمریکاییها به محمدرضا پهلوی بعد از فرار او از ایران، اشاره و تأکید کردند: امروز، در میان ملتها، منفورترین قدرتها، امریکا است.
حضرت آیت الله خامنه ای خاطرنشان کردند: اگر امروز یک نظرسنجی عادلانه و سالم در دنیا، انجام شود، دیدگاه مردم دنیا، به هیچ دولتی به اندازه دولت امریکا، منفی نخواهد بود.
رهبر انقلاب اسلامی، همه جوانان را به تحلیل صحیح و دقت در موضوع مبارزه با استکبار توصیه کردند و افزودند: جوانان اول انقلاب نیازی به تحلیل در مورد مبارزه با امریکا نداشتند زیرا ظلم و ستم امریکا و حمایت آن از رژیم بی رحم طاغوت را دیده بودند اما جوان امروز باید با تحقیق و تحلیل درست دریابد که چرا ملت ایران با استکبار و رویکردهای امریکا مخالف است و دلیل بیزاری ملت ایران از امریکا چیست؟
به گزارش صبح قزوین به نقل از خبرگزاری “ریانووستی”، نتیجه نظرسنجی اخیر مرکز لیوادی نشان می‌دهد که بیش از یک سوم مردم روسیه (یعنی دقیقا ۳۶ درصد آنان) نظر منفی نسبت به آمریکا دارند و ۵۳ درصد در مجموع نظر مثبتی نسبت به این کشور دارند.
از شرکت کنندگان در این نظرسنجی خواسته شده بود تا نظر خود را در مورد آمریکا، اتحادیه اروپا، اوکراین و بلاروس بیان کنند. بیشترین نظر مثبت مردم روسیه معطوف به کشور بلاروس بود. ۸۸ درصد از سئوال شوندگان نظر مثبتی نسبت به این کشور همسایه داشته و تنها ۷ درصد نظر منفی ارائه دادند.
طی چند سال اخیر وجهه بلاروس در میان مردم روسیه بهبود یافته است. در سال ۲۰۱۱ تقریبا ۲۲ درصد شهروندان نظر منفی نسبت به بلاروس داشتند.
بر اساس نتیجه بدست آمده از این نظرسنجی، آمریکا بیشترین نظر منفی مردم روسیه را به خود اختصاص داده است. ۳۶ درصد از سئوال شوندگان نظر بدی نسبت به این کشور داشته و ۵۳ درصد نظر مثبتی به آمریکا دارند. ضمن اینکه تعداد افرادی دارای نظر منفی نسبت به آمریکا طی چند سال اخیر افزایش یافته و این نظر در سال ۲۰۱۰، ۲۷ درصد بود.
علاوه بر این ۲۴ درصد از شهروندان روسی نظر منفی نسبت به اتحادیه اروپا دارند، در حالی که ۱۷ درصد از مردم در سال ۲۰۱۰ چنین نظری داشتند. ضمن اینکه در حال حاضر ۶۴ درصد از سوال شوندگان نظر مثبتی به اتحادیه اروپا دارند.

دیدگاه مردم روسیه نسبت به اوکراین نیز بهبود یافته و ۷۷ درصد از سئوال شوندگان نظر مثبتی نسبت به این کشور همسایه دارند که این شاخص در سال ۲۰۱۱ ، ۶۵ درصد بود. افراد دارای نظر منفی نسبت به اوکراین نیز از ۲۶ درصد در سال ۲۰۱۱ به ۱۸ درصد در سال ۲۰۱۳ کاهش داشته است.
همچنین با پایان گرفتن سال ۲۰۱۳ میلادی و آغاز سال نو، نتایج نظرسنجی هایی درباره میزان رضایت مردم کشورهای مختلف جهان از زندگی شان منتشر شده است
از سال ۱۹۹۷ موسسه نظرسنجی وین/گالوپ اینترنشنال (Win/Gallup International) هر سال از مردم سرتاسر جهان سئوال کرده که آیا جهان به سمت بهتر شدن پیش می رود یا نه؟ آیا نتایج نظرسنجی پایان ۲۰۱۳ تصویر خوش‌بینانه تری از این موضوع ترسیم می کند؟

پاسخ این است که در سال جاری تغییر چندانی در پاسخ شرکت کنندگان در نظرسنجی به وجود نیامده است. متوسط رقم جهانی در این مورد از بالاترین میزان که در سال ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ به دست آمد، پایین تر است، ولی روند رو به رشد میزان خرسندی مردم (روندی که از سال ۱۹۷۷ آغاز شده) کاملا روشن است.
حدود ۵۰ درصد از شرکت کنندگان در نظرسنجی می گویند که سال ۲۰۱۴ بهتر از ۲۰۱۳ خواهد بود. آخرین باری که مردم سال بدتری را پیش بینی کردند، در نظر سنجی سال ۱۹۹۰ بود.
دکتر اعجاز گیلانی، معاون موسسه وین/ گالوپ اینترنشنال، می گوید که کمرنگ تر شدن نقش دولت ها در زمینه های مختلف، به تدریج قدرت بیشتری را برای شهروندان عادی به همراه داشته است.
در مورد سیر نزولی ای که در نظرسنجی سال ۲۰۰۵ مشاهده می شود، باید گفت که در آن سال افزایش قیمت کالاهای مصرفی در اواسط دهه گذشته تاثیر زیادی بر میزان خوش بینی مردم گذاشت و بعد از آن هم، در سال ۲۰۰۸، بحران اقتصادی جهانی شروع شد. باید به خاطر داشت که ۸۵ درصد از جمعیت جهان در مناطقی غیر از آمریکای شمالی و اروپا زندگی می کنند.
یک نکته دیگر این است که خوش بین بودن مردم درباره سال ۲۰۱۴ لزوما به مفهوم آن نیست که این سال با رونق اقتصادی همراه خواهد بود. البته طبق نتایج اعلام شده توسط وین/ گالوپ اینترنشنال، در سرتاسر جهان ۳۲ درصد از مردم فکر می کنند که اینطور است و ۳۰ درصد هم معتقدند که سال آینده با رونق اقتصادی همراه نخواهد بود.

تعداد بسیاری از مردم ترجیح می دهند که در کشور محل اقامت خودشان بمانند، ولی برای آن دسته از کسانی که به دنبال فرصت هایی در کشورهای دیگرند، استرالیا و کانادا به اندازه آمریکا محبوب است.
“رویای آمریکایی” هنوز هم زنده است ولی کشش گذشته را ندارد. بحث بر سر موضوع مهاجران در آمریکا این تصور را ایجاد کرده که در آن کشور دیگر از تازه واردها مثل قبل استقبال نمی شود. در خاورمیانه و آفریقای شمالی رویدادهای پس از بهار عربی حس بی ثباتی ایجاد کرده، با این وجود تعداد زیادی از مردم نمی خواهند کشور خود را ترک کنند. در میان کسانی که ترجیح می دهند از کشورشان مهاجرت کنند، عربستان سعودی به عنوان کشور مقصد، محبوب تر از آمریکاست.

طبق یک نظرسنجی و تحقیق میدانی در سال جاری در خصوص اینکه به نظر شما کدام کشور بزرگترین تهدید برای جهان محسوب می شود، ۲۴ درصد اعلام کردند که آمریکا بیشترین تهدید برای جهان است و پس از آن پاکستان، چین، افغانستان به ترتیب با ۸، ۶ و ۵ درصد بیشترین آمار تهدید برای جهان را به خود اختصاص داده اند.
یک خبر بد دیگر برای آمریکا، که چندان هم تعجب آور نیست، آن است که دشمنی گسترده ای علیه این کشور در جهان به چشم می خورد. البته این موضوع در بعضی مناطق (مانند خاورمیانه و آفریقای شمالی) قابل پیش بینی است ولی در نقاط دیگر خیر. در اروپای شرقی ۳۲ درصد از شرکت کنندگان این حس را دارند. امکان دارد این رقم بالا تحت تاثیر سیاست های روسیه و اوکراین باشد، ولی در بیشتر کشورهای اروپای غربی هم رقم کسانی که حس دشمنی نسبت به آمریکا دارند نزدیک به ۲۰ درصد است.
در قاره آمریکا، دخالت ایالات متحده آمریکا در امور کشورها در دهه های گذشته میراثی منفی بر جای گذشته است. در مکزیک ۳۷ درصد و در کانادا ۱۷ درصد، با آمریکا مشکل دارند. حتی ۱۳ درصد از مردم خود ایالات متحده هم کشورشان را به عنوان یک تهدید تلقی می کنند.

پاکستان از این منظر در رده دوم قرار می گیرد که البته این موضوع با توجه به مسائل موجود در منطقه قابل توضیح است. ۱۵ درصد از جمعیت جهان در هند، که همسایه و دشمن شماره یک پاکستان محسوب می شود، زندگی می کنند.
ساموئل هانتینگتون می گوید: به گمان من ایالات متحده باید از صدور دموکراسی یا بازار آزاد به دیگر کشورها پرهیز کند. ما می توانیم حامی کسانی باشیم که در این کشورها می خواهند در این جهت گام بردارند. به نظر من این یک مغالطه بسیار خطرناک است اگر فکر کنیم که می توانیم دیدگاه خاص خود از دموکراسی و لیبرالیسم اقتصادی را به دیگر کشورها تحمیل کنیم.
هنری کسینجر با بیان اینکه پی گیری آمریکا درباره سیاست حقوق بشر بی حاصل است تصریح می کند که ایالات متحده، پلیس جهانی نیست و شکست آمریکا در ویتنام این موضوع را ثابت کرده است. از سوی دیگر آمریکا قدرت و نفوذ کافی ندارد تا رفتار دیگر کشورها را تحت تأثیر قرار دهد. بهترین مثال در این خصوص ایران پس از انقلاب است که آمریکا نتوانست سیاست های آن را یکسره تغییر بدهد.
کسینجر تاکید می کند: یکی از موارد تناقض در سیاست خارجی آمریکا، وجود تبعیض در خود جامعه آمریکا است، تاریخچه سیاه نقض حقوق بشر در مورد سیاه پوستان و سرخپوستان بسیار معروف است.
بنابراین چگونه آمریکا می تواند کشورهای دیگر را به رعایت حقوق بشر دعوت کند. آمریکا که خود در حقوق بشر مسأله دار است نمی تواند به دیگر کشورها در این مورد پند بدهد و اگر چنین کند، به تناقض گویی، دورویی و تزویر متهم خواهد شد.

انتهای پیام/گ