به گزارش خبری تحلیلی چهارفصل، مردم ما هنوز درگير تفاسير مختلف توافق يا تفاهم لوزان هستند كه آيا به دست آورده اند يا از دست داده اند،و در اين فكر هستند كه بوي بهبود از اوضاع خواهند شنيد يا نه؟

گروهي در اين ميان به مطرح كردند مطالبي در فضاي مجازي مي خواهند از آب گل آلود چيزي صيد كنن تا بوسيله آن گره از زلف عقده هاي بندو باري خود بگشايند،‌در اين اوضاع به اين عده بايد گفت:"درد بي دري علاجش آتش است"،‌درد امروزين ما وضعيت اقتصادي ماست كه دولت سعي دارد با سازش با ابرقدرت ها فرصتي ايجاد كند تا شرايط روبهبود برود،‌اما عده اي بي درد كه از درد بي دردي مي خواهند دغدغه هايی بر خود بتراشند يا از روي تفنن مسائلي را پيش مي كشند كه اكثريت توده مردم به آن التفاتي ندارند و به قول خود مي خواهند تابو شكني بكنند،دغدغه شان اين است كه زنان در ورزشگاه حضور پيدا كنند و آزادي بيشتري در پوشش داشته باشند و زن را تشبيه به غنچه كنند كه بايد چون گل بشكفد تا ديده شود به قول شيخ جام :

پري رو تاب مستوري ندارد در ار بندي سر از روزن در آرد

كساني كه در فضاي مجازي دغدغه ي فرهنگ ايران باستان را دارند يك نمونه بياورند كه اين موارد در اين تاريخ ارزش محسوب مي شود حتي در تمام آثار فمنيستي براي برهنگي و گرايش به اخلاق مردانگي براي زنان نه تنها ارزشي قائل نشده اند بلكه در مذمت اين قبيل رفتارها سخن رانده اند حضور زنان در ورزشگاه و تمرينات ورزشي مردان به هم اندازه در اين فرهنگ شنيع است كه حضور مردان در ورزشگاه و در تمرينات زنان ناپسند است پس به اسم زنان به دنبال ترويج فرهنگ غربي نباشيد چرا كه پري رويان مستور نيستند كه سر از ورزشگاه هاي مردانه در آورند در هيچ كجاي تاريخ به اندازه اي امروز قادر به دفاع از حقوق خود نبودند آنچه مهم است حقوق و كرامت انساني زنان است كه بايد به آن احترام گذاشته شود و اگر دغدغه محجوب بودن زنان است كه بايد برداشته شود و اين امر را محروميت براي ايشان مي دانيدپس خفاش را دريابيد كه از همه محروم تر است :

روز خفاشك نيارد برپريد شب برون آمد چو دزدان و چريد

از همه محروم تر خفاش بود كه عدو آفتاب فاش بود

علاوه براين مطلب حجاب و حضور زنان در ورزشگاه هاي مردانه گروهي چنان در توهم بسر مي برند كه به صورت طنز يا جدي مسائلي را از توافق يا تفاهم هسته اي مطايبه مي كنند كه انسان به خود مي گوييد آيا اينان از اهالي زمين هستند چه مي تواند در مورد ايشان گفت جز سخن مولانا:

گفت از احمق گريزانم برو مي رهانم خود را و بندم مشو

دردمندانه از همه جوانان كه عمرشان در مذاكرات هسته اي گذشته،‌مي خواهيم كه دست بردارند از اين مطالب كه جز فكاهي و سربندي نيست و بر حذر باشند،همه از نعمت عقلانيت بهر ه مند هستند بياييد با دقت نظر كه شيوه درست انديشيدن است مسائل را تحليل كنيم خاصه در اين زمان كه قول و فعل همگان در حافظه تاريخ كم و بيش ثبت مي شود و آيندگان ما براي تشيخص خدمتگزان كه درد وضعيت مشيعتي مردم را دارندو بيهده گويان كه آنچه غير از اين دغدغه در سر دارند مشكلي نخواهند داشت.

منبع: ایل بانو

انتهای پیام/م.ن