به گزارش پایگاه خبری تحلیلی چهارفصل، ﺟﻮاﺩ اﺳﻔﻨﺪﻱ  از فعالان دانشجویی استان کهگیلویه و بویراحمد در یادداشتی به تحلیل دیپلماسی لبخند در مقابل دست درازی  به اموال و دارایی های کشورمان توسط شیطان بزرگ نوشت:   مدت زیادی اﺯ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻲ ﺑﻤﻨﺎﺳﺒﺖ ﺗﺤﻘﻖ ﻓﻀﺎﻱ ﻣﻌﻬﻮﺩ ﭘﺲ اﺯ ﺑﺮﺟﺎﻡ و اﻳﺠﺎﺩ ﻓﻀﺎ ﺑﺮاﻱ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻫﻤﻜﺎﺭﻱ ﻫﺎﻱ اﻗﺘﺼﺎﺩﻱ ﻭ ﺗﺠﺎﺭﻱ ﻧﻤﻴﮕﺬﺭﺩ؛ ﻓﻀﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻆﻪ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻫﻴﻢ ﺑﻪ ﺑﺪﺑﻴﻨﺎﻧﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﻭﺟﻪ ﺁﻥ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻮﺩ ﺷﺮﻛﺖ ﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮒ ﺧﺎﺭﺟﻲ و ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﺩﻳﺪ ﺧﻮﺵ ﺑﻴﻨﺎﻧﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺸﻨﻮﺩﻱ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩاﺭاﻥ و ﺧﻮﺩﺭﻭ ﺳﺎﺯاﻥ و ﺷﺮﻛﺖ ﻫﺎﻱ ﻫﻮاﻳﻲ ﺩاﺧﻠﻲ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺮ ﺑﺎﺯاﺭ و ﺧﺮﻭﺝ اﺯ ﺭﻛﻮﺩ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺪﺕ اﻗﺘﺼﺎﺩی.

ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﻛﻪ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ  ﻗﺒﻞ اﺯ زبان ﺭﻳﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ اﺗﺮﻳﺶ ﺑﺮ ﻋﺪﻡ ﺑﺮﺩاﺷﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺑﺨﺶ ﻋﻆﻴﻤﻲ  اﺯﺗﺤﺮﻳﻢ ﻫﺎ ﻋﻠﻴﻪ اﻳﺮاﻥ، ﻳﻜﻲ اﺯ ﻣﻮاﺭﺩ ﻣﻮﺭﺩ اﺷﺎﺭﻩ ﺭﻫﺒﺮ اﻧﻘﻼﺏ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ﻣﻂﻬﺮ ﺭﺿﻮﻱ ﺑﻮﺩ. ﺣﺎﻝ اما حکم دادگاه آمریکا به برداشت بیش از ۱۰ میلیارد دلار از اموال بلوکه شده ایران آنهم به این بهانه که «ایران نتوانسته عدم مسئولیت خودش را ثابت کند!» بهترین پاسخ به کسانی بود که فکر می‌کنند با سیاست لبخند راه دوستی با آمریکا را پیدا کرده‌اند.

درست یک روز بعد از آزمایش موشکی بود که باعث انتشار سفیهانه ترین تحلیل‌ها، از تلاش برای بر هم زدن برجام (!) تا واکنش سپاه به نتیجه انتخابات(!)، در شبکه‌های اجتماعی شد. اگر ممکن بود، رای دادگاه هم به آزمایش موشکی ربط داده می‌شد(!). اما فاصله کمتر از این حرفهاست.

چهره واقعی آمریکا بار دیگر خودش را نشان داده و غربگرایان مثل همیشه به سکوت می‌گذرانند یا به تحلیل‌های ضعیف بسنده می‌کنند. هر موضع گیری جدی، این تصور که: دولت اعتدال برای دوستی با آمریکا تلاش می‌کند اما عده‌ای در داخل نمی‌خواهند این اتفاق بیافتد، را به هم می‌زند.

واقعیت این است که حاکمیت ایران عقب نشینی‌های جدی در برنامه هسته‌ای را پذیرفته و اﺯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ اﺯ ﺧﻂﻮﻁ ﻗﺮﻣﺰ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ؛ اما آمریکا فقط بخشی از تحریم‌ها را متوقف کرده و از سویی دیگر روش‌های تازه‌ای را برای تحریم های جدید، فشار و تصاحب اموال ایران به کار می‌گیرد. ﺳﻨﺪ اﻳﻦ اﺩﻋﺎ ﺭا ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮاﻥ اﺯاﻋﺘﺮاﻑ  ﺑﺪﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﻟﺖ ﻳﻌﻨﻲ ﺭئیس ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺳﻲ ﻛﺸﻮﺭﻣﺎﻥ (ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻮاﺩ ﻇﺮﻳﻒ)ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ. انتظار واکنش معقول از دستگاه دیپلماسی نیز ساده‌لوحانه‌تر از آن است که واقعی باشد.

ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺳﻲ ایران با سیاست لبخند راهی را انتخاب کرده که ترجیح می‌دهد در سکوت و مدارا هر ابتکار جدیدی در تجاوز به حقوقش را تنها «تماشا» کند. ﺳﻴﺎﺳﺘﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﻏﺮﺏ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣسئله ﻫﺴﺘﻪ اﻱ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻌﻤﻴﻢ ﺑﻪ ﺭفتار ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺳﻲ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻫﺎﻱ ﻣﻨﻂﻘﻪ اﻱ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﻮاﺭﺩﻱ نظیر بحران ﺳﻮﺭﻳﻪ و ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺩﻭﻟﺖ ﺳﻌﻮﺩﻱ اﺳﺖ.

ﻣﺴئله اﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺯﻋﻢ ﻋُﻤﺪﻩ ﻛﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺭﻭاﺑﻄ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﻨﺒﻪ اﻧﻌﻂﺎﻓﻲ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ - ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﺭﻓﻊ ﺗﻨﺶ - ﺭﻭﻳﻜﺮﺩﻱ اﻧﻔﻌﺎﻟﻲ ﺩاﺭﺩ. ﺣﺎﻝ ﺁﻳﺎ ﻣﻴﺒﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﺑﺮﺩاﺷﺘﻦ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻫﺎ ﺻﺮﻓﺎ ﺑﺮﺭﻭﻱ ﻛﺎﻏﺬ ﺩﻟﺨﻮﺵ بود، ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﻜﺲ ﺧﺎﻧﻮاﺩﮔﻲ اﻭﺑﺎﻣﺎ ﻛﻨﺎﺭ ﺳﻔﺮﻩ ﻫﻔﺖ ﺳﻴﻦ ﺩﻝ ﺑﺴت؟

ظاهراً ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﻳﺴﺖ شبیه ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺳﻲ ﻛﺸﻮﺭ، ﻣﺴﺎئل ﭘﻴﺶ ﺭﻭ و ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺑﺎﺯﻳﮕﺮاﻥ ﻣﻨﻂﻘﻪ اﻱ و ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ ﺭا ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻧﺸﺴﺖ...

انتهای پیام/