به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل؛ سیروس انصاری در یادداشتی نوشت: غدیر واژه ای نام آشنا و عجین یافته در تار و پود ولایت و خمی سرکشیدن از جام ازلی که بعنوان سرفصل کتاب مسطور و منشور در کام شیفتگان علی(ع) به بار محبت می نشیند تا محبان کوی دلبری همواره در نشیمنگاه غدیر قصه شیدایی را جانانه بسرایند که:
                                                       "من کنت مولاه فهذا علی مولاه"
اکمال دین و معرفت ارزشی اسلام که با وحی منزل حضرت رسول و قرآن ناطق مبین عبور از تمامیت کژی ها و پستی و بلندیست با کانون ولایتمداری حیدر کرار در صحنه دینداری و دفاع از این حوزه نبوی مستوجب حریت و آزادگی بشریت در کالبد زمان میگردد و بعنوان طرحی دفاعی و استراتژیک در حوزه استحفاظی اسلام مطرح میشود تا همانا ذوالفقار علی(ع) سر از نیام برکشد و مرز بین حق و باطل را با حکمیت بقیمت تمامی دارایی های آل طاها که همواره در قرار بیقرار دشنه و خنجر عدول دشمنان قسم خورده اسلام هیچگاه کوتاه نگردیده است!

داستان غدیر؛یعنی عبور از هیمنه هالوصفتان روزگار و بداندیشان زمان که جهدی از سر جهل داشتند تا در هیاهوی بی صفتان جایگاه بحق ولایت را مختومه اعلام نمایند و کلام مرسل وحی را از جایگاه ارزشی به زیر آورند تا در ادامه این صراط،بساط خرافه پرستی و زنده بگور کردن اخلاقیات را در کمال بی دینی رواج ببخشند!
باید به این مهم اذعان نماییم که حدیث برانگیخته شدن ختم رسل با واقعه غدیر پیوندی ناگسستنی دارد بقیمت تمامی داشته های نبوت و امامت که در مقوله مکمل و اکمال معرفتی دیانت ایفای نقش مینماید و این همان خاستگاه همه حواریون و بیداردلان ولایی میباشد که تا صور اسرافیل باید همه زنده دلان کوی ولایتی  به این مهم افتخار نماییم!

"غدیر" حدود و مرز عدالت با شقاوت و تلالو خورشید عالم تاب امامت برای عبور از  تمامی علقه های دنیاپرستان که در تحریف آدم بودن و اتصال به مرکز ربوبیت نهایت تقلای خویش را بخرج دادند تا دنیاپرستی و فارغ الحال بودن خویش را برای همیشه به نسلهای بعدی مصادره نمایند و این همان مرز بودن و ماندن در ارزشهای اخلاقی اسلامیست که با نام غدیرخم به اثبات حقیقی میرسد!

شاید گفتار ثقیل و پرمفهوم پیامبر اسلام در واقعه غدیر بیشتر بر همین حول محور بچرخد که فرمودند:
آنهایی که رفتند را صدا بزنید که برگردند و همه جمع شوند که میخواهم از واقعه ای بگویم که بعنوان جاندارو و شفابخش تمامی دردها و دغدغه های امت میباشد که در این اتفاق به تمامی قال و مقالها پایان بخشیده و بعد از خویش دغدغه هایم به پایان میرسد!

هنوز کسانی بودند که از قصد پیامبر بیخبر بودند و اذهانشان به سمت و سوی کسنی میرفت که  ولایت را به اندازه و ظرفیت فاصله زمانی انگشتری به دست کردن و بیرون آوردن فروختند و بر خانه نشینی علی(ع)اهتمام ورزیدند تا همواره در این دنیای پرهیاهو و مشوش  ذهنهای پاک شده از عدم توفیق درک و قابل هضم به موسم زمان و فرصت فلاح و رستگاری عاجز و ناتوان ماندند!

از غدیر تا عاشورا به فاصله زمانی کمتر از یکماه همان صراط المستقیمی است از جنس ولایت و رفتن در پای کار و گودال قتلگاه؛علی بر بالای غدیر "حدیث ولایت" میسراید و حسین در گودال قتلگاه نوای "هیهات منالذله" را ترنم میفرماید؛از شفق تا طلوع امامت فرصتی ست به قیمت رنگ خضاب گونه خونی میباشد که هماره از سر مبارک و منشق شده ولایت در محراب کوفه و قفای اباعبدالله الحسین(ع) جاری میگردد تا اسلام و مضامین ارزشی اسلامی در کالبد دوار روزگار جهت ره رستگاری به توفیق و عنایت افتد!

و امروز مرز ولایت تا ظهور حضرت ولی عصر(عجج)به پیشگاه ولی امر مسلمین آقایمان سیدعلی بسط و گسترش می یابد تا فرزندان جانفدای پیرو ولایت بی باکانه همچون حججی ها روایت گر تاریخی باشند که تا همیشه ایام به تکرار بصیرت نشیند!