شاید یکی از دلایل این اوضاع نگاه کهنه به پستهای مدیریتی شهربخصوص پستهای انتخابی است.شورایی که انتخاب اعضایش همیشه بر حسب جمعیت طایفه بوده و رفتار رای دهندگان نه بخاطر منافع شهر وحتی منافع شخصی بلکه پرستیژ طایفه و نوعی قدرت نمایی مقابل بقیه طوایف در دنباله دسته بندیهای صدها سال گذشته بوده است .

مشکل دیگر شورا که تا حدودی اوضاع را پیچیده میکند، گرچه همه اعضاء شورا از یک طایفه هستند،اما اکثریت اعضا با جناحی است که از نظر سیاسی و فکری رقیب دولت و نماینده می باشد.

در چنین شرایطی اگر عقلانیت غلبه داشته باشد به نوعی تقسیم قدرت می انجامد که همه از آن ذینفع می شوند.

اما اگر لج ولجبازی ها همچنان ادامه یابد و اکثریت قصد گروکشی سیاسی و اقلیت به فکر کارشکنی باشند شهردار منتخب نیز بامسئولان انتصابی دولت زاویه پیدا میکند که حاصل آن به هدر رفتن منابع و ازدست رفتن فرصت خواهد شد،طبیعتا نماینده که قصد وتوان اختصاص منابع مالی خاص برای پیشبرد پروژه پیشرفت باشت را دارد،از ادامه کار مایوس خواهد شد و این مردم و شهر است که درنهایت ضرر می بینند.

همه ما بیاد داریم که مرحوم نبی زاده و غلامرضا تاجگردون هردو دوره دوساله ای را در دولت رقیب نماینده بودند و دیدیم با وجود قدرت شخصی وسیاسی هردو عملا نتوانستند(درآن دوره خاص) برای پیشبرد برنامه هایشان آنطور که باید کاری از پیش ببرند.

پس عاقلانه است شورای شهر باشت،مانند همتایان گچسارانی خود اصل را تخصص و شایستگی قرار دهند و ازنظر سیاسی و قومیتی نیز به شکلی عمل کنند که به جای سیاسی کاری و تنش با سیاسیون رقیب و دیگر طوایف،هماهنگ با کسانی که هدفی جز پیشرفت این کهنه شهر و خدمت به مردمش ندارند،عمل کنند…

سعید طاهری فر

انتهای پیام/س