به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل به نقل از آوای ماغر؛دانشجوی دکترای توسعه بهمئی در یادداشتی خواستار اصلاح خرده فرهنگ های غیرضروری در سطح این شهرستان شد.

متن یادداشت سید مهدی اسعدی خوب به شرح ذیل است:

اگرچه به عقیده علمای فلسفه علم و تاریخ، هرگز نمی­توان یک تقسیم بندی روشنی به دست داد که انسان­های کدام دوره از تاریخ خردگراتر و دارای قدرت تعقل و تفکر بیشتری بودند، اما نباید مظاهر تکنولوژی و فناوری پیشرفته امروز، ما را فریب دهد که گمان کنیم بشر امروزی مدبر و منطقی­تر و خردمندتر از انسان گذشته می باشد. شیوه زیستن و استفاده از ابزار توسط پیشینیان و اجداد ما حکایت از نوعی درایت و تدبیر در بکارگیری ابزار و هرآنچه در محیط زندگی آنان بوده است، دارد که نشان از خردمند بودن پدران و مادران ما در گذشته است ؛به طوری که ابزاری مانند تفنگ یک کارکرد مهم و اساسی در روابط، اطلاعات، ارتباطات، تأمین غذا و امنیت خانوار داشته است.

از آنجا که زندگی عشایری با تاریخ ایران پیوند خورده است و این عشایر به صورت مال(ده) از هم فاصله داشته و جهت اطلاع دادن اخبار مهم به یکدیگر از صدای دلنشین تفنگ استفاده می­کردند و به عبارتی دیگر، این تفنگ یک هویت پیدا کرده بود که وقتی صدای اسلحه تفنگ برنو از یک ده یا مال شنیده می­شد، به معنای این بود که یک پیام مهمی را با خود حمل می کند. یک کارکرد دیگر استفاده از اسلحه، حفظ امنیت فرد و خانوار در مقابل حیوانات درنده و وحشی و یا دفاع در برابر خطرات ناشی از دزد و راهزن یا حمله اقوام دیگر و همچنین شکار برای تأمین معیشت خانواده بوده است. یکی دیگر از کارکردهای تفنگ که برخی با یک نگاه سطحی گمان می­کنند برای تجمل­گرایی، رقابت و پایگاه اجتماعی فرد بوده، مسابقه تیراندازی در مجالس عروسی در گذشته بود که اگر به عمق داستان بروید درخواهید یافت که داستان از این پیچیده­تر است و هدف بزرگتری در میان بود و اینکه چون چابکی و مهارت در تیراندازی بعنوان یک ارزش و امتیاز بود، سعی می­کردند داخل مجالس عروسی به تقویت این روحیه ورزیدگی و انتقال این سنت به فرزندان و افراد جوان ایل بپردازند.

در مجموع باید گفت کمتر سنت و رفتاری از گذشتگان بدون دلیل بوده و وجود هر ابزاری در زندگی پیشینیان یک کارکرد خاص داشته است.

 به مرور زمان با گسترش پدیده یکجانشینی و شهرنشینی و افزایش رسانه ­های ارتباطی و اطلاعاتی، اسلحه و به ویژه تفنگ برنو و کلانشیکف، کارکرد قبلی خود را از دست داد و تفنگی که تا دیروز اغلب در دست قشر دامدار، فقیر و عشایر بود، حالا تغییر کارکرد داده و تبدیل به نوعی ابزار برای نشان دادن پایگاه اجتماعی و تجمل­گرایی در جامعه شده است و بدون هیچ کارکرد مشخص و مثبتی در مجالس هویدا و به صدا در میاد که متأسفانه گهگاهی خبری شوم بر صفحه اجتماع واخبار می نشیند و رنگ فرهنگ و عرف ما را تیره نموده و باعث می­شود که نه فقط به قوم و ایل ما برچسب سیاه دگر، بلکه به خود تفنگی که تا دیروز نماد عشق و امنیت و ارتباطات بوده است، چهره ای شوم و ترسناک بنشیند.

باری، در پایان پیشنهاد می شود که یک شورا متشکل از بزرگان و ریش سفیدان که در حکم رهبران محلی جامعه های سنتی هستند و شورایی اداری تشکیل و در ادامه یک اساسنامه و دستورالعمل کلی برای اصلاح و پیرایش خرده فرهنگ های غیرضروری که فاقد هرگونه کارکرد مثبت می باشند، تنظیم و اجرایی شود.

انتهای پیام/