ودر مراسم عزا بیشتر با رنگ های تیره و بدون از هرگونه تزئینات بکار می رود

 عكس زیر نمونه هایی از شلوار زنانه لری یا همون تمون رو نشون میده

قابل توجه علاقه مندان لباس های محلی زنانه لری این لباس ها به صورت اجاره ای وفروشی در شهرستان های استان وجود دارند که اجاره انها نیز برای ۲۴ ساعت حدود بین 20 تا 200هزار تومان با توجه به جنس لباس می باشد وفروش انها باقیمتی مابین ۳۰۰هزار تا۲میلیون تومان نیز وجود دارد

پوشاك مردان :

در گذشته پوشاك مردان كرانه گمنام عبارت بوده از: جبه ، دلگ ﴿ dalg ) ، شال ، پیراهن بدون آهار و یقه با

آستین گشاد ، زیرشلوار ، گیوه  و  كلاه.كه به توصیف هریك خواهیم پرداخت .

* جبه كه در گویش محلی جقه ( jeqa )  است و از جنس پشم گوسفند و بسیار نازك و كرم رنگ و تا زانو می  -

  آمده و بوسیله نخ ابریشمی به نام زناره  ( zonara ) كه با زنار فرق دارد بصورت ضربدر ، مانند شكل خفتان در

  شاهنامه فردوسی به دور سینه بجای دگمه پیچیده می شده است. جبه دارای آستین گشاد و كوتاه بوده و

  اغلب در جنگها مورد استفاده مردان قرار می گرفته. همانگونه كه بیان شد زناره zonara بندهایی است كه

  برای بستن " جقه " بكار میرفته است ، بدین صورت كه از سر شانه بزیر بغل میرفته و جقه را محكم نگاه می -

  داشته است.

* دلگ مردانه نیز به شكل جقه و شبیه به ( ربدوشامبر ) كوتاه از جنس پارچه اطلسی و دارای آستر بوده و رنگ

  سفید گلدار آن مرسوم بوده است. دلگ بلند و فاقد دگمه بوده ، یقه ندارد و جلوی آن سرتاسر باز است.چیزی

  شبیه به ردا .در ناحیه كمر روی دلگ ، شال بسته می شد.

* شال ، پارچه ای سفید رنگ یا كرم رنگ بوده است كه تا 10 متر درازا داشته و آنرا بر روی دلگ بدور كمر می-

  بسته اند.طریقه بستن آن بدور كمر به این شكل بوده كه ابتدا از قسمت پهن پیچیدن آن آغاز می شده و بعد

  انتهای قسمت باریك را در زیر یك لایه آن فرو می كردند.در زیر دلگ پیراهنی بدون یقه و آهار ، با آستین گشاد

  كه با تار نخی بسته می شد وجود داشت.رنگ شال معمولا سفید و یا تریاكی رنگ بوده و در مراسم عروسی

  و میهمانی از آن به همراه دلگ و برای محكم نگاه داشتن دلگ استفاده می شده است.

* پایین تنه مردان را زیر شلوار می پوشاند كه در قسمت پایین تنگ تر بوده است.و عكس آن در نزد بختیاریها

  مرسوم است.این تن پوش شبیه به پیژامای كردها بوده و اختلاف آن با شلوار كردها فقدان جیب در نوع لری

  آن است.

* كفش شامل گیوه یا ملكی ( melki ) كه رویه اش از پنبه تاب داده و تخت آن چرمین یا پلاستیكی است.در این

  نوع پا پوش بالاتر از پاشنه ، چرمی بلند دوخته می شود كه برای راحت پوشیدن آن بكار می رود و خود نوعی

  پاشنه كش محسوب می شود.روی نوك تیز جلوی آن تكه چرمی كه درازایش تا 3 سانتیمتر می رسد ، برای

  زینت بخشیدن گذاشته می شد.رنگ گیوه نیز سفید است.

* كلاه مردان این دیار به شكل كاسه و سفت و محكم و از جنس پشم گوسفند بوده است. رنگ خاكستری و

  نیز مشكی آن مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه بر آن كلاه دیگری نیز وجود داشته به نام شب كلاه و از

  جنس پشم به رنگ خاكستری یا كرم كه البته بسیار نرم است.

*  كسانی كه به كار شبانی ( چوپانی ) اشتغال داشته اند در زمستان تن پوشی نمدی می پوشیده اند كه آنرا

  كردك ( kordak )  می گویند.این تن پوش بدون آستین و دگمه بوده و تا زانو می رسد. باران از آن عبور نمی كند

  كردك ، از بالا تا پایین یكسان و فاقد انحنا است.

منبع: پاتوق وبلاگ نویسان عشایر کهگیلویه وبویراحمد