به گزارش پایگاه خبری تحلیلی چهارفصل، با دست و پای گچ گرفته مقابلم نشست، تمایلی به مصاحبه نداشت و می گفت که اینجا با مصاحبه و بی مصاحبه کسی مخترعان را تحویل نمی‌گیرد. دفتر کار محقری داشت که تنها تزئینش گواهی ثبت اختراع بود. قبل از اینکه بخواهم که خودش را معرفی کند از علت شکستگی دست و پایش می‌پرسم که آن را ناشی از یک حادثه ورزشی می‌خواند.

مهدی قهرمانی‌فر، اهل سراب آذربایجان شرقی است که در یاسوج دانشجوی پزشکی بوده و تاکنون ۱۱ اختراع را به ثبت رسانده است و حالا قصد دارد از طریق شرکتی با فعالیت‌های دانش‌بنیان، حداقل یکی از اختراعاتش را تجاری سازی کند. مهدی از همه ناامید است و قصد رفتن از ایران را دارد. این مخترع دلی پردرد دارد که در طول قریب به یک‌ساعت گفت‌وگو با خبرنگار امید مردم،  بیشتر از بی توجهی‌ها به نخبگان و مخترعان و تحقیر و عدم حمایت از آنها می‌نالد. مشروح این گفت‌گو را در زیر می‌خوانید.

 آیا جشنواره‌های اختراعات سودی به حال مخترعان و تجاری‌سازی اخترعات آنها دارد؟

قهرمانی‌فر:  مخترع یک اختراعی انجام می‌دهد و برای گرفتن تأییدیه‌های لازم مجبور است که هزینه‌های زیادی را متقبل شود و مرتب به تهران برود. هزینه‌های خود اختراع نیز اغلب بالاست. من اختراعاتی دارم که از یک تا ۱۵ میلیون تومان برای ساخت آن‌ها هزینه کرده‌ام و برخی  اختراعات من نیز که در حوزه پزشکی است نیازمند تأییدیه‌هایی است که اخذ آنها حداقل چهارماه زمان می‌برد، بعد از همه این مراحل اختراع را مثلا به جشنواره خلیج فارس ارسال می‌کنیم، حالا باید شانس بیاوری و داور صلاحیت داوری این اختراع را داشته باشد که اغلب داور اصلا نمی‌داند که شما چه چیزی اختراع کرده‌اید و کوچک‌ترین اطلاعاتی در زمینه اختراع ندارد.

اگر اختراع یک مخترع در جشنواره پذیرفته شود، چه حمایت‌هایی می‌شود؟

قهرمانی‌فر: اگر داور با آن اوصافی که ذکر شد، اختراع را رد نکند و مورد قبول قرار دهد، در طی یک سال، سه میلیون تومان به مخترع پول می‌دهند. این مبلغ حتی کفاف هزینه‌های رفت و آمد من را نمی‌دهد، چه برسد به هزینه اختراع و هزینه‌های جانبی دیگر.

یکی از نیازهای اساسی مخترعان، وجود پارک علم و فناوری است که در کهگیلویه و بویراحمد سال‌هاست وعده ساخت آن از سوی مسئولان داده می‌شود، نظر شما در رابطه با این پارک در استان چیست؟

قهرمانی‌فر: کهگیلویه و بویراحمد آخرین استانی است که قرار است پارک علم و فناوری در آن احداث شود. حالا شما همان اقدامات کوچک مسئولان در قبال مخترعان را که در پاسخ سوال‌های قبلی گفتم، کنار هم قرار بدهید و خودتان قضاوت کنید که پارک علم و فناوری بیشتر به شعار نزدیک است یا به عمل.

علت این رفتارهای مسئولان در قبال مخترعان و نخبگان به نظر شما چیست؟

قهرمانی‌فر: مسئول باید اول خودش تأمین باشد تا بتواند نیازهای نخبگان را تأمین کند اما به نظر من این رفتارها بیشتر از عدم شناخت مخترعان توسط مسئولان نشات می‌گیرد. یک مسئول باید علم کافی شناخت مخترعان را داشته باشد و بفهمد که من مخترع چه جور آدمی هستم و چه ویژگی‌هایی در خودم و در اختراعاتم وجود دارد.

دیدگاه مسئولان رده بالای دولت در قبال مخترعان چگونه است؟ آیا از سوی آنها حمایتی صورت می‌گیرد؟

قهرمانی‌فر: ۱۱ اختراع که پنج مورد آن در حوزه غیرپزشکی بود را مقابل معاون رییس جمهور [معاون علمی و فناوری و رییس بنیاد ملی نخبگان] گذاشتم اما معاون رییس جمهور به من می‌گوید که یک کار انجام می‌دادی و به آخر می‌رساندی. در واقع معاون رییس جمهور به من می‌گوید که استعدادت را مصرف نکن، یک اختراع را می‌ساختی و بقیه استعدادت را مصرف نمی‌کردی و می‌گوید که دیگر اختراعی نکن. البته گلایه‌های من فقط متوجه مسئولان نیست از صدا و سیما هم گلایه‌مندم.

 هزینه‌های اختراعات شما از چه منبعی تأمین می‌شود؟

قهرمانی‌فر: من شانس آوردم و پدرم اندک بضاعت مالی دارد که تا حالا توانسته به من در راستای تامین هزینه‌های مالی اختراعاتم کمک کند.

برخورد دانشگاهیان و اساتید دانشگاه‌ها با مخترعان چطور است؟

قهرمانی‌فر: نمونه برخورد دانشگاهیان را که در برخورد معاون رییس جمهور و داوران جشنوراه‌ها گفتم، اجازه بدهید ادامه این سوال شما را با خاطره‌ای پاسخ بدهم. من در زمینه یکی از اختراعاتم در حوزه پزشکی به یکی از مسئولان گروه مکانیک دانشگاه یاسوج مراجعه کردم، من دستگاهی را نزد این فرد بردم که جان بیمار را نجات می‌داد و تست‌های خود را با موفقیت پشت سر نهاده بود و تاییدیه از انگلستان داشت. اما آن شخص در نهایت غرور به من می‌گفت که این چه سیستم ساده‌ای است؟

این واکنش یک دانشگاهی پس از مشاهده اختراعی بود که در هیچ کتاب پزشکی نمونه‌ای از آن نیامده است.

 آیا اختراعات حوزه پزشکی شما هم مورد استقبال مسئولان قرار نمی‌گیرد؟

قهرمانی‌فر: همین اختراعی که در آن خاطره شرح دادم برای کشیدن آب بین ریه و جداره ریه کاربرد داشته و دارای سیستم الکترونیکی است که در حالت تولید انبوه بین ۱۲ تا ۱۵ هزارتومان قیمت دارد در حالی که در حال حاضر برای همین کار، یک ظرف پلاستیکی ساده از چین با قیمت ۲۰  هزار تومان وارد کشور می‌شود. اصولا باید استقبال می‌شد اما این‌ها فقط حرف است و همه مخترعان از این نبود حمایت می‌نالند.

 وضعیت اخترعات حوزه پزشکی در جشنواره‌ها چطور است؟

قهرمانی‌فر: من داروی ترکیبی درمان سینوزیت ساختم و در یک جشنواره ارائه دادم اما من را مشروط کردند که نیازمند یک تأییدیه از وزارت بهداشت بود. البته بعد از اینکه جهت گرفتن این تأییدیه هم مراجعه کردم یکی از دوستانم به من گفت که ۲۰ هزار تومان به من بده، تأییدیه را کف دستت می‌گذارم، حالا از این موضوع بگذریم، در همان جشنواره یکی دیگر از مخترعان دستگاه جداسازی شاخ و برگ درختان از هم دیگر را ارائه داده بود که توسط داوران رد شد که بعدا خودش سرمایه‌گذاری کرد و این دستگاه را ساخت. اما یکی دیگر از مخترعان که یک قطعه برای چراغ راهنمایی اختراع کرده بود که من با کمترین علم الکترونیک می‌توانستم آن را رد کنم و یا قطعه کوچکی بسازم که این دستگاه دیگر کار نکند، از سوی هیات داوران قبول شد. مشکل داوری در جشنوراه‌های اختراعات، مشکل بزرگی است، در سوال‌های قبلی هم توضیح دادم که داوران کمترین علمی نسبت به اختراعات چه پزشکی و چه غیر پزشکی ندارند.

مسئولان عقیده دارند که خود مخترعان باید در عرصه اقتصادی و تجاری سازی اختراعات خود وارد شوند، آیا این موضوع از دیدگاه شما صحیح است؟

قهرمانی‌فر: مخترعی که اختراعش تولید نشود به هیچ دردی نمی‌خورد. اختراع برای مخترع تنها بار اول لذت بخش است اما مدتی که می‌گذرد خود مخترع هم بی‌انگیزه می‌شود. شما به اطراف خود نگاه کنید و ببینید که چند درصد وسایل و ابزاری که وجود دارد، ایرانی است؟

خب این نگاه جامعه است، حالا شما به مسئولان بگویید که با سه میلیون تومان پولی که در جشنواره خلیج فارس به من می‌دهند که هزینه سه بار سفر به تهران است، من چگونه تجاری سازی انجام دهم.

من گوشی پزشکی ساختم که نیاز به قاب کربن دارد، شرکت ایرانی کمتر از شش هزار عدد و شرکت چینی کمتر از ۶۰ هزار عدد از این قاب را نمی‌سازند. من حساب کردم اگر بخواهم تنها شش هزار گوشی پزشکی الکترونیک تولید کنم که برای اولین بار در دنیا با این قابلیت‌ها ساخته می‌شود، به حداقل هشت میلیارد تومان پول نیاز دارم. حالا هشت میلیارد تومان که نه اگر تنها ۲۰۰ میلیون تومان به من تسهیلات بدهند که من بتوانم ۴۰۰ عدد گوشی بسازم، هزینه‌‌های اولیه جبران می‌شود.

 پس مشکل کجاست؟ یعنی به شما ۲۰۰ میلیون تومان تسهیلات نمی‌دهند؟

قهرمانی‌فر: مشکل اینجاست که می‌گویند شرکت ثبت کن، فرم‌های متعددی پر کن، اعضای شرکت را انتخاب کن و اینها را به تهران ببر و دو سه ماه آنجا درگیر باش و تازه پارتی داشته باشی و تأیید بشود و شرکت تبدیل به دانش بنیان شود. حالا تازه اول ماجراست و باید دنبال گرفتن وام باشی.

حالا من به عنوان یک مخترع که دانشجوی پزشکی هستم و روزانه باید چندین ساعت درس بخوانم و همچنین ۲۴۰ ساعت ماهیانه در بخش کشیک می‌دهم که در ازای آن تنها ۶۰۰ هزارتومان به من حقوق می‌دهند –البته بخاطر اینکه متأهل هستم و گرنه حقوق پایین تر از اینهاست- حالا نه وقت دویدن دنبال کارهای شرکت را دارم و نه هزینه مالی آن را.

اصلا قصد دارید که اختراعات خودتان را بالاخره تولید کنید؟
قهرمانی‌فر: قصد دارم که به هر شیوه ممکن یکی از اختراعاتم را تولید کنم اما من ۱۰۰ درصد از ایران می‌روم. چرا که اینجا اهمیتی برای مخترعان قائل نیستند، من برای استاد دانشگاه خودم پیامی ارسال می‌کنم و به زور جواب من را می‌دهد اما استاد فوق تخصص کالیفرنیا که نمی‌دانم من از کجا پیدا کرده است، برایم پیام می‌فرستد و سوالاتی که من از استاد خودم می‌پرسم و جواب نمی‌دهد؛ او با حوصله تمام پاسخ داده و تشکر می‌کند.

برای تجاری سازی اختراعتان چه اقداماتی انجام داده‌اید؟

قهرمانی‌فر: من شرکت را ثبت کرده‌ام و در حال توسعه دانش‌بنیانی آن هستم اما موضوع اینجاست که بعد از آن هم اتفاق خاصی نمی‌افتد، هرچند که مصمم هستم یکی از اختراعاتم را هر جور که هست، تولید کنم اما نمی‌دانم پارتی بازی بین اساتید، پارتی بازی و عدم داوری صحیح در جشنواره‌ها، چشم و هم‌چشمی‌ها و فشار روانی‌ای که بر اثر این موارد بر من وارد می‌شود، کدام‌یک را تحمل کنم؟

به مخترعان و جوانانی که قصد دارند در این وادی قدم بگذارند چه توصیه‌ای دارید؟

قهرمانی‌فر: کسانی که از پایین به ما نگاه می‌کنند، فکر می‌کنند اینجا خبری هست، باور کنید هیچ خبری نیست. من بعضی وقت‌ها که به برخی افراد مشاوره می‌دهم می‌گویم بنشیند درستان را بخوانید، مگر اینکه پدر پولداری داشته باشید که بتوانید اختراعات‌تان را به مرحله تولید برسانید.

منبع:امید مردم

انتهای پیام/