اما...

اما اگر اثبات شود که هم طایفه و هم منطقه ما نیست،به ناگه حسی در ما به وجود می آید که او را غریبه بپنداریم.او را تحویل نمی گیریم. نوعی تعصب و برتری جویی در ما حاکم می شود.جواب او را سربالا داده و به اوتوجهی نمی کنیم.

این فرهنگ نامطلوب و ضد ارزشی البته در استان ما متاسفانه عمومیت دارد.فرهنگی که بسیاری از مشکلات ومعضلات سیاسی و اجتماعی و حتی اقتصادی معلول آن است.

وقتی به سیره و منش پیامبر اعظم(ص) و ائمه هدی علیهم السلام رجوع می کنیم.می بینیم که سیاه و سفید و عرب و عجم در کنار هم زندگی می کنند و هیچ تفائتی میانشان در حقوق جامعه نیست.

ما که همیشه ادعا می کنیم صد درصد شیعه هستیم و به آن هم اتخار می کنیم، آیا عملمان با ادعایمان یکی است.

شیعه بودن تنها به ادعا نیست .پارتی بازی،طایفه سالاری،بداخلاقی سیاسی ،برتری جویی ،تکبر و عیب جویی آفت هایی است که جامعه شیعی استان ما به آنها مبتلاست.

همیشه برای آسیب شناسی فرهنگی به دنبال عاملی می گردیم تا تقصیر را گردن او بیندازیم.اما غافل از اینکه ما خود مقصریم.این آفت ها سبب شده است تا استان ما علیرغم همه ویژگی هی بارز و منحصر به فرد خود،به رشد فرهنگی مطلوب نرسد.البته اصلاح این فرهنگ های نامناسب نیازمند گذر زمان و برنامه ریزی اصولی است.

انتهای پیام/