به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل؛ چندسالی است که غرب در مقابل ایران با موضع گیرهای دوپهلو و متفاوت نقش های ایفا می کنند که با سر درگم کردن  بیانیه های مکتوب و تاریخ انقضا یافته روح دیپلماسی را خدشه دار نموده اند.

این روزها برجام اوج ناامنی گفتگوهای برباد رفته دیپلماسی غرب و ورود سیلست های جدید در برابر ملتی می باشد که عزت و سرافرازی را با هیچ ذلت و منتی نمی پذیرند. اگر بخواهیم نقش دنیای بدون گفتمان عقلانی را با منشور اخلاقی به سنجش بنشینیم همانا عدول دشمنان با بطن و پیشرفت بحق اسلام  ملتی اسلامی است که این روزها در قالب ملت ایران مورد بحث و بررسی می باشد.

دنیای غرب در شطرنج سیاسی چند قرن انباشت دانش وتجربه دارد و آن را به علم دانشگاهی تبدیل کرده و رشته های گوناگون تخصصی در دانشگاه ها برای تربیت سیاستمداران و دیپلمات های متخصص ایجاد کرده است. بدون تردید آنچه این روزها سیاست را دچار روزمرگی و به چالش کشانیده است همانا سیاست یک بام دو هوای کشورهای صاحب قدرت و مطامع گری می باشد که ورود ایران به چرخه سوخت هسته ای و پیشرفت علم نوین را بر نمی تابد.

ایران جدید در خاورمیانه بعنوان استخوانی گلوگیر مانع دست یافتن تطمیع گران به روند همیشگی طمع ورزانی می باشد که این روزها در انزوا ساختن یک ملت به تقلا افتاده اند. حمایت بی ترتیب اثر اروپا از برجام و یک سویه کنار رفتن آمریکا از مسائل بین المللی و تحریم های بی قید و شرط از طرف جهان غرب به سرکردگی آمریکا همه ناشی از درهم ریختگی پازلی می باشد که پیدا کردن دم این روبه پیر و مکار در نهایت ره گم کردنی به ناکجاآباد می انجامد.

 مباحث میان آمریکا و اروپا در خصوص برنامه هسته‌ای ایران و اختلاف نظرهای ظاهری آنها نشانه این است که میان آمریکا و کشورهای اروپایی اختلاف استراتیژیکی در مورد ایران است. این در حالی است که استراتژی غرب را «تونی بلر» نخست‌وزیر وقت انگلیس در سخنانی صریح بیان کرده بود. بلر در آن سال‌ها (1382) با صراحت هرچه تمام گفته بود: «ایران نباید به تکنولوژی هسته‌ای، ولو با رویکرد صلح‌جویانه دست یابد» و البته سخن وی، هیچ تعجبی را در پی نداشت، چرا که اعضای باشگاه اتمی جهان، ورود هیچ عضو جدیدی را به جمع خود خوشامد نمی‌گویند چه رسد به اینکه این میهمان ناخوانده، کشوری به نام ایران باشد که طی ربع قرن گذشته، رفتارش به هیچ عنوان مطلوب غرب نبوده است.

 تفاوت فاحش بین این دو دیدگاه متفاوت با رویکرد به عقب انداختن علم فناوری هسته ای صلح آمیز موجب تشویش اذهان عمومی و بی اعتبار شدن توافقنامه های بین المللی در سطح جهان گردیده است.

با روی کار آمدن اوباما و انعطاف زیرکانه جان کری بر مسند وزیر امورخارجه آمریکا سبب اعتماد کاذب دیپلماس های خوشبین به موضوع برجام گردید که این روزها با ورود ترامپ به کاخ سفید و با گزافه گویی و تهدید به پاره کردن این قولنامه تمام معادلات صحنه سیاست را به چالش کشانیده است.

قرار گرفتن سرزمین ایران در بین کشورهای تروریسم زده و تروریست پرور که در ادای واژه مالکیت سرزمین خویش عاجز و ناتوانند همانا نوعی خوشامدگویی به سلطه غرب بر این قاره کهن می باشد که مستعمره بودن را بنا به ذات همیشگی شان همراه و همزاد دارند.

کشورهای حوزه خلیج فارس که بعنوان نقطه هدف تطمیع ورزان پیر کهنه کار در دستور کار قرار دارد هیچگاه سر خویش را از لاک عقلانیت و حقیقت بیرون نکشیده اند که بفهمند تا منابع فسیلی هست وجود دارند و با تمام شدن این سوخت فسیلی بنا به ذات همان شیاطین سوداگر خودشان در عمق بی بصیرتی به فسیل تبدیل خواهند شد.

امروزه می بینیم که جهان عرب در اوج نابسامانی بسر می برد و با از بین بردن تمدنهای چندین هزار ساله سلامت منطقه را در عراق، سوریه، لبنان، یمن و دیگر کشورها به خطر انداخته اند.

به هرطریق پلیس خوب و بد در برابر توافق نامه برجام تا بحال نقطه قوتی در قبال حقوق مسلم ملت ایران از خود برجای نگذاشته است و با این روند اتلاف وقت در عدم سرعت دهی به پیشرفت علم نوین و بروز دنیا سعی در کم رمق ساختن مردمی را دارند که این روزها در جهت تحقق بخشیدن به حق مسلم خویش به هیچ قیمتی از پای نخواهند نشست.

پایان گزارش/ الف