به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل؛ بلوط نماد پایداری و مقاومت در برابر ناملایمات روزگار و سختی کشیده نابرابری ها و افتاده در پای تبرهای بی رحمی است که این روزها در بستر مرگ دست و پا می زنند. صلابت و عظمت این درخت هنگامی نمایان می شود که گرما و سرمای روزگار یارای مقابله با توان وی را ندارد.

کهگیلویه وبویراحمد با داشتن ۲۰ درصد از جنگل‌های حوزه زاگرس یعنی یک میلیون هکتار جنگل از وسعت ۵ میلیونی جنگل‌های زاگراس همواره محل جنگ و ستیز طبیعت دوستان و زمین خواران بوده است و حدود ۸۰ درصد پوشش جنگلی استان زیرپوشش بلوط است.

هر ساله تعداد زیادی از درختان بلوط به علت آفت زغالی یا بروز سایر بیماری‌ها ، قطع بی رویه درختان به دلایل مختلف ساخت و ساز، احداث جاده ارتباطی، تعریض زمین‌های کشاورزی، خانه سازی، ایجاد سنگ شکن‌های کوهی، تهیه ذغال توسط اهالی روستایی و بومی، آتش روشن کردن گردشگران در طبیعت، کوه‌خواری و زمین‌خواری از بین می‌رود. اما این بار قطع درختان برای حیوانات و توسط بلال فروش ها شاید سناریوی جدیدی برای مافیای زمین‌خواری باشد.

دیار زاگرس نشین را به نماد درختان بلوطی می شناسند که این روزها در عین بی تفاوتی مردم و متولیان امر به فریاد افتاده است. ریشه دنا و کهگیلویه و بویراحمد هم پای ریشه های این درخت همیشه استوار در اصالت مردم این دیار ریشه دوانیده است تا همچنان به وجود باعظمت این تکیه گاه بی بدیل بیشتر پی ببریم.

بیشترین پوشش گیاهی سرزمین استان کهگیلویه و بویراحمد  را درختان بلوط تشکیل داده که بخشی از بار تاریخی و فرهنگی این دیار را در خود جای داده و گویی درخت بلوط با فرهنگ این مردم عجین شده است. درختان بلوط در استان کهگیلویه و بویراحمد از دیرباز نه به عنوان یک درخت بلکه عضوی از زندگی مردم این دیار بوده تا جایی که سایه این درخت سقف خانه آن ها، ثمرش قوت لایموت و برگ و شاخه و هیزمش مایحتاج زندگی این مردمان بوده است.

تاریخ و تمدن این استان بدون بلوط و درختان تناور آن معنایی نمی پذیرد به طوری که اگر بخواهیم آن را از چرخه اکوسیستم زندگی این وادی حذف نماییم بدون تردید معیشت روزمره این مردم دچار مشکل خواهد شد. دامپروری که یکی از مشاغل اصلی مردم استان است بدون واژه بلوط و درختان قابل بذل و بخشش نمی تواند معنا و مفهومی بپذیرد.

درخت بلوط که به عنوان نماد فرهنگی استان کهگیلویه و بویراحمد شناخته می شود در سال های گذشته شاهد بی مهری های زیادی بوده تا جایی که احداث جاده ها،چرای بی رویه دام ها، عامل انسانی، تهیه هیزم، عبور خطوط لوله گاز و بیمارهای های درختان بلوط در سال های گذشته ضربه های جبران ناپذیری به این درخت و طبیعت این سرزمین زده است.

اگرچه باید بر درختان کهنسال و راست قامت بلوطی که درمناطق مختلف استان کهگیلویه و بویراحمد« ایستاده می میرند» نوحه سر داد و خاک عزا بر سر زد، دیگر از بلوط های سرزمین زاگرس چیزی باقی نمانده است. درختانی بی رمق که با کُند بادی از پای در می آیند. بدنی سوخته و ذغال شده، محل در آمد یک مشت آدم بی کار و بی حال که با سوختن شیره جان این درختان منقل های بی شماری را روشن و داغ می کنند.

امروز نیز طبیعت و منابع ملی کهگیلویه و بویراحمد به بهانه چرای دام و پر کردن آتش بلال فروشان این بار با دست‌های پنهانی تخریب و به تاراج می‌رود،بلوط میراث کهن منطقه زاگرس است و اگر کاشان را به اسم گلاب آن می‌شناسند بلوط معرف حوزه زاگرس نشین و برگ بلوط نماد استان کهگیلویه وبویراحمد است.

یکی از سوغاتی‌های گردشگران در دل طبیعت این استان متاسفانه روشن کردن آتش در طبیعت و رها کردن آن و سوختن جنگل‌های کهگیلویه و بویراحمد در جهل و نادانی برخی از این افراد است اما براساس شواهد و دلایل برخی از آتش سوزی‌ها در جنگل‌های استان عمدی بود و گامی از سوی زمین خواران بوده است.

درحالی که به گفته کارشناسان رشد و تکامل یک نیمچه بلوط ۱۰۰تا ۱۵۰سال طول می‌کشد گاهی یک فرد به علت عدم آگاهی درختان بسیاری را فقط برای روشن کردن آتش کوچکی و تامین غذای روزانه حیوانات خود نابود می‌کند و بی خبر از اینکه سال‌ها باید بگذرد تا شاید دوباره این درخت رویشی داشته باشد.

به هرحال؛ برای صیانت از این پوشش همیشه سرسبز دیار زاگرس نشین که به عنوان نماد فرهنگ و آمیخته با زندگی روزمره است با فرهنگ سازی و آگاهی بخشی به مردم از خطر انقراض آن ممانعت بعمل آوریم و نگذاریم این رویه تخریبی در دستور کار فرصت طلبان و دشمنان زیست محیطی قرار گیرد که همانا باید در برابر امروز و آینده طبیعت و نسل های بعدی جوابگو باشیم.

انتهای پیام /