به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل؛ عصر جدید را باید زمانه جنگ نرم و دوران یوروش به عقیده های ایمانی نامگذاری کرد که دشمنان دین و انسانیت برای از بین بردن اعتقادات از هیچ ترفندی چشم پوشی نمی کنند. این روزها دشمن زبون و درمانده از همه چیز به این مهم دست یافته است که برای مقابله با بشریت و به قهقرا بردن اعتقادات باید دست از جنگ سخت کشید و با کنار گذاشتن خمپاره های آتشین رو به سوی رواج بد اخلاقی در جامعه های اسلامی بیاورد تا بتواند از این راه به تمامیت ایمان حوزه استحفاظی دین و دیانت حمله نماید.

سالها می گذرد و تمامی جنگ های ویرانگر و خانمانسوز نه تنها در اهداف دشمنان ره به جایی نبرده است بلکه به این مهم دست یافته اند که برای ویران نمودن تمام زیرساخت های بشری روی زمین اقدام نمایند. روزی این همه ویرانی ها بازسازی خواهد شد و آنچه در این بین برای دشمن مهم است، همان مبحث اعتقادات و علقه های ایمانی است که برای براندازی آن باید با رواج بی بندباری و ترویج مدهای غیراخلاقی باید بیش از پیش تلاش نماید.

مدگرایی پدیده دنیای مدرن است، هرچند در تمدن های بزرگ و در تمام اعصار نشانه هایی از آن دیده شده است. علاقه انسان به متفاوت بودن و نو بودن از میل به تغییر پدید می آید، هرچند که این تعریف هم اکنون در جامعه ما و در میان جوانان شکلی تقلیدی و گاه غیر متعارف گرفته است. لباسهایی با مدل ها، مارکها و کلماتی بیگانه و مفاهیم نامتعارف که برخی جوانان مرکزی بدون آنکه معنای آن را بدانند بر تن می کنند.

به دلیل نوع زندگی هم اکنون مد بعنوان یکی از خرده فرهنگ ها در جامعه کارکرد دارد، هرچند که در جامعه ما مد به مفهوم اصلی خود یعنی تغییر و پدید آوردن بکار نمی رود و جنبه ای کاملا تقلیدی و مصرفی دارد. یک نگاهِ گذرا در خیابان ها و مغازه ها گویای همین است.

دشمن می خواهد فرهنگ خود را بر ملت ایران غالب کند و در این میان با ترویج مدهای غربی، روابط نادرست بین دختر و پسر، تدوبن برنامه های ضد اخلاقی و اسلامی، استفاده از ماهواره، به هویت اسلامی و دینی ملت ایران ضربه بزند.

بیشتر مدهای رایج میان جوانان از الگوهای بیگانه و غیرخودی است، مدگرایی به معنای جدید آن، نوعی از خودبیگانگی و تقلید از فرهنگ غربی را القا می کند، تا آن جا که الآن بعضی از جوان ها از نوک پا تا فرق سرشان غربی است و حتّی وقتی نگاه می کنی، می بینی کلمات یا جملاتی بر روی لباس یا داشبورد ماشین یا آینه و کمد شخصی یا در ورودی مغازه شان نوشته شده که کم تر ارتباطی با زندگی شخصی یا آرمان ها و علایق فردی آنها دارد.

گاه دیده می شود که جوانان خود حتّی معنای این کلمات را نیز به درستی نمی دانند و شاید اگر بدانند، موجب شگفتی، خنده یا ناراحتی شان بشود، عباراتی مثل: «ما پسران شیطانیم»، «گروه لجن!»، «سفید، اما آشغال»، «گروه سیاهان بوگندو!»، «زیبایی کثیف»، «عشق نئشه»، «گناه تا مرگ»، «بوسه بر صندلی الکتریکی» و …

قطعا این چیزی است که از مدگرایی یا مدپرستی جوانان امروز ما به چشم می آید؛ شاید بتوان گفت تا حدّی زیادی، ناشی از تقلید کورکورانه و غفلت از خویش است؛ چرا که کلمات و عبارات بالا، شعارهایی آخرین مدهای شخصیتی ای است که غربی ها به جوانان جهان تقدیم کرده اند، در حالی که جوان امروز ما، نگاه خاص خودش، شخصیت خودش و حتی مشکلات خودش را دارد.

وقتی به تاریخ فرهنگ و شهادت در زمان جنگ تحمیلی نظری  می افکنیم و به تفاوت فرهنگ ها در نتیجه تغییر و تحولات روزمره اندیشه می نماییم به وضوح در می یابیم که دشمن در پشت خاکریز و در زیر فواره های خون آتش نتوانست به اهداف شوم خود دست یابد و اکنون بعد از این همه سال سعی در حضور جبهه دیگری به عنوان جنگ نرم دارد تا با رواج مدگرایی و بداخلاقی در سطح جامعه اسلامی به نیات از پیش تعیین شده خودش دست بیابد.

به هرحال؛ آتش فتنه دشمن برای براندازی اخلاق اسلامی در هیچ زمان و مکانی خاموش نمی شود و هر روز با ترفندهای جدید سعی در به انزوا کشیدن اخلاقیاتی را دارد که به عنوان سرای سعادت و خوشبختی جامعه بشری محسوب می گردد، فتنه ای که این روزها با ترویج انواع مدگرایی و بداخلاقی در فرم مختلف سعی در براندازی فرهنگ ایثار و شهادتی دارند که تمام دارایی های نظام مقدس اسلامی ایران مرهون جانفشانی ها و ایثارگری های مردمانی است که در قطره قطره خون این عزیزان تفسیر عشق به مقدسات اسلامی سروده می شود.

انتهای پیام /