به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل؛ بهمن ماه آوردگاه تمام هستی یک ملت با معرفتی از جنس نور است که هرگاه به ایستگاه این ماه طلایی می رسیم ناخودآگاه دل مان را با تمام کمی و کاستی ها به خاطرات طلوع فجر و پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی پیوند می زنیم. مردمی با شعور و ولایی که روح بصیرت افزایی در تمامی افکار و اندیشه هایشان موج می زند و هرچه را دارند به برکت این نظام و مرهون خون شهیدان و ایثارگرانی می دانند که برای وجب به وجب این سرزمین در راه کیان از شرف و ناموس شان هزاران شهید سربدار را تقدیم انقلاب اسلامی ایران نموده اند.

جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم فجر مهمترین جشنوارهٔ سینمایی ایران است که از سال ۱۳۶۱ تاکنون معمولاً در میانه بهمن ماه هر سال در تهران برگزار می‌گردد. تاکنون ۳۵ دوره از این جشنواره برگزار شده است که آخرین آن در سال ۱۳۹۵ بود.  این جشنواره توسط بنیاد سینمایی فارابی و زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار می‌شود.

جشنواره فیلم فجر، جایگزینی برای جشنواره بین‌المللی فیلم تهران بود که تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، با حمایت  فرح پهلوی در ایران برگزار می‌شد و در آن فیلم‌های برگزیده سینمای ایران در کنار آثار سینمای بین‌المللی به رقابت می‌پرداختند. بعد از انقلاب این جشنواره تعطیل شد و بعد از ۴ سال جشنواره فیلم فجر، هم‌زمان با روزهای دهه فجر جایگزین آن شد.

جشنواره فجر تا سال ۱۳۷۴ فقط به تولیدات سالانهٔ سینمای ایران می‌پرداخت، از سال ۱۳۷۴ جشنواره به صورت بین‌المللی برگزار می‌شود و علاوه بر سینمای ایران، در بخش بین‌الملل به بررسی فیلم‌هایی از سینمای جهان می‌پردازد. در بخش‌های رقابتی این جشنواره، شرکت کنندگان برای کسب جایزهٔ مخصوص که «سیمرغ بلورین» نام دارد با هم رقابت می‌کنند، دیپلم افتخار و لوح زرین از دیگر جوایز این جشنواره می‌باشند.

طی سالیان اخیر مسابقه‌های سینمای مستند، فیلم کوتاه و مسابقه مواد تبلیغاتی و اطلاع‌رسانی نیز به بخش‌های سینمای ایران اضافه شده است. در ابتدای جشنواره آیین بزرگداشت یک هنرمند برگزار می‌شود و در انتها هم جوایز ویژه و مردمی به فیلم انتخاب شده با رای مردم داده می‌شود که در سال ۱۳۹۳ بخش بین‌الملل جشنواره جدا شد.

از سال 1361 تا الآن بیش از 35 سال می گذرد و هرسال این جشنواره با شور و حلاوت خاصی برگزار می گردد تا در این ره آورد انقلابی، هنرمندان عرصه سینما و تئاتر بتواند در یک بازیابی توانی خودی خود و هنرشان را به جامعه بخصوص جامعه سینمایی معرفی نمایند.

جایگاه این جشنواره آنقدر قابل ارزش گذاری است که با هیچ موارد دیگری قابل معامله نیست و برای رسیدن به مقام این جشنواره باید آنقدر هنرمند و صاحب سبک باشی تا بتوانی به "لوح زرین" و "سیمرغ بلورین" آن دست بیابیم و این همان دستاورد انقلابی است که در یک دگردیسی زمانی مجالی برای هنرمندان عرصه سینما و تئاتر فراهم آورده است تا بتوانند خودشان را به جامعه بشناسانند و در این راه  مشهور گردند.

نکته قابل توجه و بسیار حائز اهمیت این است که در این 35 سال طی طریق کردن فرصتی فراهم آمد تا هنرمندان عرصه سینمایی در پرتو عنایات طلوع فجر به مرحله خود باوری و شکوفایی دست یابند و هرآنچه امروز به عنوان یک هنرمند قابل شناسه خودشان را به جامعه جهانی سینمایی معرفی نموده اند را باید مرهون خون شهیدان و جان برکفانی بدانند که در این سال های پرالتهاب انقلاب جانفشانی نموده اند تا امروز هنرمندان با فراغ بالی آسوده در بستر مهیا شده به هنرنمایی بپردازند.

و این روزها دل مان می گیرد از چهره این هنرمندان شاخص و تنوع لباس های خلاف شان و شعور این ملت انقلابی که با هیچ یکی از منویات این نظام سرسازگاری ندارند و به جای اینکه به اجرای هنرمندی در عرصه سینما بپردازند از بند های قید شده در منشور اخلاقی سینماپردازی فاصله حقیقی گرفته اند.

هرچه زمان می گذرد چهره حقیقی هنرمندان عرصه سینما و تئاتر در قالب مدهای لباس و چهره پوشیده تر می ماند و امروز با موج عظیمی از فرهنگ هایی از جنس غرب گرایی روبرو هستیم که به اصالت سینمایی این ملت متمدن و ریشه در اصالت لطمات جبران ناپذیری وارد می نماید.

به هرحال؛ به نظر می رسد هنرمندان عرصه سینما و تئاتر بیشتر از آنکه به فکر جولان دادن و هنرنمایی خود در عرصه سینما باشند به دنبال گمگشتگی یک سری فرهنگ هایی از نوع  مدل چهره و لباس هستند که با فرهنگ اصیل ایرانی هیچگونه سنخیتی ندارد و این همان مرز بین نشناختن طلوع فجری است که نزدیک به چهار دهه از عمر گرانسنگ آن می گذرد و همواره باید در گذر زمان به آرمان های شهیدان و امام شهیدان در رفتار و اخلاق به آن پایبند بمانیم.

انتهای پیام /