به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «چهارفصل»؛ زمین چمن شهر پاتاوه، که روزگاری قرار بود محلی برای نشاط و ورزش جوانان این مرز و بوم باشد، اکنون به زمینی بایر، زرد و مملو از چاله‌هایی بدل شده که حکایت از سال‌ها غفلت و بی‌توجهی دارد. این سرمایه اجتماعی و ورزشی که باید محلی برای تخلیه انرژی سالم نوجوانان و جوانان باشد، متأسفانه سال‌هاست که به حال خود رها شده و به محلی متروکه تبدیل گشته است.

پاتاوه، با وجود پتانسیل‌های جوان نیرومند و علاقه‌مند به فعالیت‌های بدنی، با یک چالش زیرساختی جدی روبرو است: فقدان یک بستر مناسب برای ورزش فوتبال و سایر فعالیت‌های گروهی روی چمن. این زمین، که می‌توانست کانون فعالیت‌های اوقات فراغت باشد، اکنون به نمادی از تأخیر در توسعه زیرساخت‌های شهری تبدیل شده است.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که این زمین نه تنها فاقد استانداردهای اولیه ایمنی است، بلکه از لحاظ فنی نیز دچار فرسایش شدید شده است. تأثیرات این وضعیت بر روحیه عمومی و میزان مشارکت جوانان در فعالیت‌های ورزشی قابل تأمل است.

وضعیت کنونی زمین چمن؛ فرسودگی عریان و خطرات ایمنی

وضعیت کنونی این زمین به قدری وخیم است که نه تنها امکان برگزاری هیچ مسابقه یا تمرینی در آن وجود ندارد، بلکه تردد عادی نیز به دلیل چاله چوله‌ها و ناهمواری‌های سطح آن خطرناک به نظر می‌رسد.

پوشش چمنی سابق به طور کامل از بین رفته و سطح زمین پوشیده از خاک سخت، سنگ‌ریزه و بقایای علف‌های خشک است. رنگ غالب سطح زرد و قهوه‌ای سوخته است که نشان‌دهنده عدم آبیاری و تهویه مناسب در طولانی‌مدت است.

تخریب سطح زمین به حدی است که فرورفتگی‌ها و برجستگی‌های متعددی مشاهده می‌شود. اندازه‌گیری‌های اولیه حاکی از وجود چاله‌هایی با عمق متغیر بین ۵ تا ۱۰ سانتی‌متر در نقاط مختلف زمین است. این امر احتمال آسیب‌های جدی مفصلی و پیچ‌خوردگی‌های مچ پا را برای هر کسی که جرأت کند روی آن بازی کند، به شدت افزایش می‌دهد.

سیستم زهکشی زمین به دلیل فرسایش و تجمع رسوبات کاملاً مسدود شده است. در فصول بارندگی، این زمین به سرعت به یک استخر آب راکد تبدیل می‌شود که این خود باعث تشدید تخریب لایه‌های زیرین و طولانی‌تر شدن دوره خارج از سرویس بودن آن می‌گردد.

فنس‌های اطراف زمین کم و بیش فروریخته، دروازه‌ها زنگ‌زده و کاملا تخریب شده‌اند، و نیمکتی برای استراحت وجود ندارد، این نابسامانی کلی نشان از عدم نگهداری مستمر در حداقل یک دهه اخیر دارد.
سطح زمین کاملاً زرد و فرسوده شده و دیگر محلی برای اجتماع ورزشکاران نیست، بلکه به تلی از خاک و سنگ تبدیل شده که تنها مایه تأسف و شرمساری است.

گلایه جوانان پاتاوه‌ای؛ حسرت فضای ورزشی استاندارد

جوانان شهر پاتاوه این روزها در حسرت‌داشتن یک فضای ورزشی استاندارد می‌سوزند. آن‌ها که سرشار از انرژی هستند و نیازمند مکانی امن برای پرداختن به ورزش و دوری از آسیب‌های اجتماعی‌اند، مشاهده می‌کنند که تنها زیرساخت ورزشی موجودشان در این حد زوال یافته است.

یکی از بازیکنان محلی به خبرنگار ما گفت: ما استعدادهایی داریم که می‌توانند در سطح استان بدرخشند، اما کجای شهر باید تمرین کنیم؟ روی آسفالت سرد یا همین زمین که هر لحظه ممکن است پای کسی بشکند؟ احساس می‌کنیم مسئولین ما را فراموش کرده‌اند.

این وضعیت، نه تنها امید آن‌ها به آینده ورزش شهر را کمرنگ کرده، بلکه به نوعی بی‌توجهی مسئولان به مطالبات اساسی نسل فعال جامعه را فریاد می‌زند. فقدان فضای سبز و ورزشی مناسب، به طور غیرمستقیم بر سلامت روانی جامعه تأثیر منفی می‌گذارد و می‌تواند جوانان را به سمت محیط‌های ناسالم سوق دهد.

بر اساس نظرسنجی‌های غیررسمی در بین گروه‌های سنی ۱۶ تا ۲۵ سال، فعالیت‌های سازمان‌یافته ورزشی در پاتاوه در مقایسه با شهرهای همجوار که دارای زمین چمن استاندارد هستند، درصد بسیار بالایی کاهش یافته است.

مطالبه از مسئولان؛ احیای فوری و برنامه‌ریزی بلندمدت

از مسئولان ذی‌ربط در سطح شهرستان و استان به‌صورت جدی مطالبه می‌شود که ضمن بازدید مجدد میدانی از این مکان، با تخصیص بودجه و برنامه‌ریزی فوری عملیات احیای کامل زمین چمن پاتاوه را در دستور کار قرار دهند.

تکمیل امکانات جانبی و ترمیم حصارکشی، نصب نیمکت‌های جدید و بهبود نورپردازی، از اوجب‌واجبات در این زمین چمن است. شهر پاتاوه لایق داشتن امکاناتی در خور شأن جوانان پرشور خود است. انتظار می‌رود این زمین به زودی با چمنی سبز و سطحی استاندارد، دوباره جان بگیرد و صدای پای ورزشکاران جایگزین سکوت غم‌انگیز کنونی شود. رسیدگی به این مسئله باید در اولویت بودجه‌های عمرانی و ورزشی منطقه قرار گیرد.

ضرورت اجتماعی، نه یک هزینه اضافی

احیای زمین چمن پاتاوه یک خواسته لوکس نیست، بلکه یک ضرورت اجتماعی و زیرساختی است که رسیدگی فوری به آن می‌تواند سلامت جسمی و روانی نسل آینده این شهر را تضمین کند. سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های ورزشی، در واقع سرمایه‌گذاری مستقیم بر روی کاهش آسیب‌های اجتماعی، افزایش نشاط عمومی و پرورش استعدادهای نهفته در میان جوانان این دیار است. سکوت در برابر این وضعیت، به معنای تداوم ناامیدی نسل جوان خواهد بود. زمان آن رسیده است که این زمین دوباره محل شادی و رقابت سالم شود.

انتهای خبر/