به گزارش پایگاه خبری تحلیلی چهارفصل،  کهگیلویه و بویراحمد به لحاظ طبیعت بی نظیر و منابع سرشار خدادادی اعم از سطح الارضی و تحت الارضی از ثروتمندترین استان های کشور است که با برنامه ریزی و مدیریت صحیح می تواند ظرفیت عظیمی در اشتغال زایی گردد. پاشنه آشیل مدیریت در این استان به دلیل نوع نگاه مدیران، تک قطبی سیاسی و در نتیجه غفلت از ابعاد اقتصادی جهت رشد و توسعه یافتگی است. در واقع ناکارآمدی مدیران را باید مهمترین عامل توسعه و تعمیق فقر در استان زرخیز کهگیلویه و بویراحمد دانست.

امروزه اقتصاد و مسائل رفاهی و معیشتی مردم فرع بر اصالت سیاست ورزی در چرخه معیوب مدیریتی استان گردیده است.
منابع طبیعی به واسطه تعرض همه جانبه مردمی که نیش فقر و بی توجهی آنان را آزار می دهد از بیخ بن کنده می شود و برخورد مسئولانه ای مشاهده نشده و به تعبیری کک شان هم نمی گزد.آنچه عیان است برخوردهای صوری و ابهام آمیز است و بس.

نماینده ارشد دولت و دستگاههای ذیربط چون جهاد و منابع طبیعی تا کنون عاجز از تدبیر در این وادی بوده اند.اگر بنگاریم که تدبیر را سیل سیاست برده است سخنی به گزاف نگفته ایم.

اگر مسئول دلسوزی باشد، می تواند با استفاده از منابع و ظرفیت های اداری این تهدید تخریب و تجاوز به منابع ملی را به فرصت تبدیل نماید.
فرصتی که با نگاه حاکمیتی به اشتغال و رفع فقر و جولان جهل ختم شود و کمکی به دولت در رفع بیکاری گردد.

همه ساله در اسفند و فروردین ماه تهاجمی بی رحمانه و همه جانبه به کوهها و مراتع و منابع ملی که انفال و سرمایه عمومی است توسط عده ای برای تامین معاش و منافع زود گذر با ریشه کن کردن گیاهان دارویی نادر و تجدید ناپذیر صورت گرفته که هر چند نمایشگر فقر و نداری است اما روی دیگر سکه آن بی تفاوتی مسئولان و ضعف برنامه ریزی تلقی می گردد.

مسئولان فقط نظاره گرند و به بسیج صوری جنگلبانان در برخی گلو گاهها و سطح شهر مبادرت می نمایند که غلط بودن شیوه برخورد و عدم نتیجه گیری مناسب نه تنها در تشدید این روند موثر بوده بلکه قهری بودن برخورد با اقشار آسیب پذیر، نارضایتی شدید آنان را علیه نظام در پی دارد.

تهدید را باید به فرصت تبدیل کرد.
تبدیل تهدید به فرصت نیازمند مدیران شایسته و کارآمد و مدیریت بحران است.جامعه استانی مدیر توسعه یافته و دردمند آلام و زخم های کهنه می خواهد که متاسفانه سیاست ورزی های روزمره ای که گویا تنها استراتژی و منشور سیستم اداری شده این فرصت را ربوده است.
چه باید کرد و راهکار چیست؟

در خصوص تغییر این رویه و بهبود روند حاکم راهکارهای زیر می تواند مفید فایده واقع شود.
– تغییر استراتژی مهار، اصلاح و محاسبه سود و زیان روندها و روش ها به عنوان اقدامات ایجابی و راهبرد اصلی با بهره گیری از اقدامات سلبی و انتظامی به عنوان راهکار فرعی.

– واگذاری مناطق به عشایر و روستائیان هر منطقه در قالب قرار دادهای بهره وری.
– تعیین نرخ قابل قبول و ترغیب کننده برای بذر گیاهان دارویی مورد نظر و خرید آن از افراد طرف قرار داد.
– تحویل و توزیع مجدد رایگان بذر های جمع آوری شده به عرف داران محل برای کشت دو باره در عرصه های مورد نظر.
چنین اقدامی در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه هفتاد در قالب کشت گیاه جاشیر در حوزه های مختلف صورت گرفته که موفقیت آمیز بوده است.

انتهای پیام/