به گزارش این پایگاه خبری تحلیلی چهارفصل، این کاشت برنج به رنج نامه ای برای کشاورزان مبدلا شده و نام رنج و برنج سود خانواده گواهی این موضوع است و این کشاورزان به این امید که بتوانند در پایان گنج درو کنند، به دلیل عدم حمایت دولت جز غصه چیزی درو نمی کنند.

بیشتر مناطق کشور بنا به تعبیر مسئولات وزارت کشاورزی  از تنش آبی رنج می برد که شاید بیشتر این موضوع همه به مدیریت ضعیف و نبود مخازن آب کشاورزی در این مناطق باشد که باعث شده بیشتر زمین های بایردر قسمت های سردسییری و حتی گرمسیری استان چهار فصل امسال زیر کشت این محصول حیاتی نرود.

امسال با توجه به دستور جهاد کشاورزیی استان برای کشت نکردن برنج در بیشتر زمین های بایر استان، اما برخی از کشاورزان شروع به کشت این محصول مهم و حیاتی شروع به شالیکاری در این مناطق کرده اند.

برنج یکی از محصولات استراتژیک کشاورزی استان‌ چهان فصل کهگیلویه وبویراحمد وبه تبع آن مناطق سردسیر این استان  است که همه ساله کشاورزان  با دستان پینه بسته اقدام به کاشت این محصول حیاتی در زمین های بایر خود می کنند.

برنج و رنج دو واژه نزدیک به هم است که هرچه به آینده نزدیک می‌شویم در تلاشیم تا رنج تولید برنج کاهش یابد ولی قصه تولید برنج در استان چهارفصل کهگیلویه وبویراحمد چیز دیگری را نشان می دهد.

وقتی زنان و مردان شالیکار را می‌بینید که از سپیدی صبح تا تاریکی شب، پاها تا زانو در گل و کمر خمیده در حال نشا یا فرو نشاندن این ساقه های سبز در زمین هستند، همه ما به معنای حقیقی رنج برنج و سود خانواده پی خواهیم برد.

کار طاقت‌فرسای شالیکاری در هوای گرم تابستان

هرکس رنج کشاورزان را باور ندارد باید سری به روستاهای منطق سردسیری استان چهارفصل بزند و در چهره زنان و مردان شالیکار به دقت نگاه کند و پینه دستانشان را ببیند، چین و چروک صورت‌هایشان گویای خستگی و رنج و سختی مشکلات کشاورزی است.

زمین شالیزاری که باید همیشه آب داشته و باتلاقی باشد، دشواری کار را چندین برابر می‌کند و کار در زمین باتلاقی، زیر آفتاب گرم تابستان  آن هم در ماه ضیلافت الهی رمضان بسیار سخت و طاقت‌فرسا است.

دلسردی فرزندان روستایی از کار در زمین‌های کشاورزی

تولید برنج همچنان با وجود مکانیزه شدن با سختی‌هایی همراه است و کشاورزان برای تولید این محصول از زمان کاشت، داشت، برداشت و همچنین در مواقع فروش با چالش‌های بزرگی مواجه می‌شوند.

چالش‌هایی که یک کشاورز با آن روبه‌رو است باعث دلسردی او از شغل کشاورزی و همچنین فرزندانش که دیگر رغبتی به ادامه کار در زمین‌های کشاورزی ندارند، می‌شود.

شالیکارانی که تمام سختی به عمل آوردن برنج را از لحظه کاشت دانه دانه شالی در زمین تا برداشت را به دوش خود می کشند تا در آینده محصولی خوب را این رنج بدست آورند.

کشاورزانی که روزها و ساعت ها برای به ثمر رساندن محصول خود در ساعات طاقت فرسای گرمای تابستان از هر دری برای به ثمر رساندن این محصول حیات دریغ نکرده و در تلاش برای رونق کار خود هستند.

اگرچه در بخش‌هایی از مزارع زیر کشت، تسطیح اراضی و مکانیزه کردن برداشت برنج صورت گرفته است اما همه می‌دانیم این پدیده بافت و روابط سنتی کشاورزی در شالیزارها را نتوانسته به هم بزند.

برنج،کالایی که روزی در رشد و رونق اقتصاد کشور سهمی داشت و بخش عمده‌ای از مصرف داخلی را تامین می‌کرد حالا نه سودی برای تولیدکننده دارد و نه خریدش برای مصرف‌کننده مقرون به صرفه است پس سود برنج رنج خانواده به چه معناست.

چند سالی است که مسئولان توجهی به این معضل نمی‌کنند و با واردات انواع برنج‌های هندی و پاکستانی و ... فقط به فکر پاک کردن صورت مسئله هستند