به گزارش پایگاه خبری تحلیلی چهارفصل،در سال 1992 از سوی سازمان ملل متحد، روز 17 اکتبر برابر با 25 مهرماه، به عنوان روز جهانی ریشه‌کنی فقر نام‌گذاری شد.

سابقه برگزاری روز جهانی مبارزه با فقر به سال 1987 و گردهمایی حدود 100 هزار نفر در میدان حقوق و آزادی بشر در میدان تروکادرو، پاریس، باز می‌گردد که محل امضای اعلامیه جهانی حقوق بشر در سال 1948 بوده است.

براساس ماده 25 اعلامیه جهانی حقوق بشر، برخورداری از امکانات مناسب رفاهی، از جمله دسترسی به خوراک، پوشاک، مسکن و خدمات درمانی و اجتماعی کافی از جمله حقوق اساسی تمامی افراد است.

گردهمایی سال 1987 به یاد قربانیان فقر، گرسنگی، خشونت و ارعاب و سرکوب صورت گرفت و مجمع عمومی سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه‌ای در سال 1993 روز 17 اکتبر را به عنوان روز جهانی ریشه کنی فقر به رسمیت شناخت و برگزاری آن را به کشورهای عضو سازمان توصیه کرد.

فعالان حمایت از حقوق اقتصادی و اجتماعی گفته‌اند که هدف از برگزاری مراسم روز جهانی ریشه کنی فقر رساندن صدای محرومان به گوش جهانیان است.

به بهانه روز جهانی ریشه کنی فقر، زندگی فقیرانه عشایر بهمئی را ترسیم می کنیم تا مسئولان بدانند روحیه و اخلاق عشایری این قشر زحمتکش به آنان اجازه اصرار به مسئولان جهت خدمت رسانی به آنان را نمی دهد، اما مسئولان نباید از این روحیه سوء استفاده کنند.

عشایر ما ذخایر انقلاب و مولدان گمنامی هستند که با زندگی فقیرانه اما شرافتمندانه خود، واژه تحریم در ادبیاتشان جایگاهی ندارد چه برسد به اینکه قصد پاک کردن این واژه از فرهنگ زندگی شان را داشته باشند.

خود مولد هستند و مصرف گرایی برایشان معنا ندارد،زندگی شان فقیرانه است اما خودکفا هستند؛خوراکشان طبیعی است،پوشاکشان دستباف،مسکنشان چند قطعه چوب و سنگ است.

در دورترین نقاط کشور با حداقل امکانات زندگی می کنند اما بیش از کسانی که در برج های سربه فلک رسیده و با امکانات مدرن روز زندگی می کنند، به فکر دفاع از کیان این مملکت هستند.

کم توقع هستند اما بی انصافی است که با سوء استفاده از اخلاقشان به آنان کم توجهی شود.

البته امور عشایر شهرستان بهمئی در سالهای اخیر نسبت به رفاه عشایر کارهای انجام داده است اما با توجه به اینکه ما در نظام جمهوری اسلامی زندگی می کنیم و باید عدالت اجتماعی برقرار شود، این میزان از خدمات کافی نیست و باید تا جای ممکن مهر فقر و محرومیت را از پیشانی عشایر که به عنوان ذخایر انقلابند، پاک کنیم.

مهم ترین نیازهای عشایرایجاد راه های ارتباطی مناسب،ارتقای سلامت آنان،واکسیناسیون به موقع دام و طیور عشایر،تامین آرد،نفت سفید ودیگر امکانات گرمایشی و سرمایشی مناسب مناطق سخت گذر و قابل حمل و تجهیزات مخابراتی لازم جهت ارتباط مناسب با جوامع روستایی و شهری می باشد.

در این راستا جهت آگاه سازی و تلنگر به مسئولان شهرستان بهمئی، تصاویری از زندگی عشایری این شهرستان را که تداعی کننده گوشه ای از زندگی فقیرانه آنهاست، در ادامه می آوریم.

هر چند زندگی عشایری ایجاب می کند که انسان از برخی امکانات محروم و یا محدود شود اما زندگی فقیرانه در این تصاویر به وضوح مشخص است و سطح زندگی و رفاه این افراد با دیگر افراد جامعه قابل تأمل می باشد.

شهرستان بهمئی در 270 کیلومتری یاسوج مرکز کهگیلویه و بویراحمد واقع شده است.

تصاویر:

 منبع:آوای ماغر

 انتهای پیام/