به گزارش چهارفصل، تغییر و تحول در بدنه اجرایی و سطوح مختلف مدیریتی در کشور ما ، یک امر تازه ای نیست. نخستین بار، در سال ۷۶ و آغازین ماه های شروع به کار دولت اصلاحات، جامعه سیاسی ایران با مفهوم «تغییر اتوبوسی مدیران و مسئولان» آشنا گردید. بر این اساس بسیاری از مدیرانی که در سال ۷۶، در ستادهای انتخاباتی نامزدهای رقیب فعال بودند، با روی کار آمدن دولت اصلاحات از قطار دولت به بهانه عدم همراهی با آرا و افکار مسئولان ارشد اجرایی پیاده شدند.

این رویه غلط که قطعا کشور را از خیل عظیم خدمتگزاران و ظرفیت و پتانسیل نیروهای توانمند و متعهدش محروم می کند، متاسفانه در سال ۸۴ و با روی کار آمدن دولت محمود احمدی نژاد نیز متبلور شد گرچه مسئولان آن دولت، میزان جابجایی ها و عزل و نصب مدیران دولتی را نسبت به دولت اصلاحات بسیار کمتر بر می شمردند. با روی کار آمدن دولت یازدهم ، با توجه به شعار این دولت مبنی بر « تدبیر و اعتدالگرایی» تصور می شد چنین رویکردهایی دیگر از بدنه اجرایی دولت رخت بربسته باشد، اما نگاهی به ترکیب وزرا و استانداران نشان می دهد که دولت یازدهم نیز کم و بیش راه دولتهای قبل را در پیش گرفته است. گرچه بر این باوریم که انتصاب مدیران و مسئولان همسو با آرا و افکار و جهت گیری های مسئولان ارشد اجرایی، حق مسلم هر دولتی است که با رای مردم و تنفیذ ولایت فقیه به قدرت رسیده و مشروعیت یافته است، اما این سوال مطرح است که اگر قرار باشد مسئولان قوای اجرایی بر اساس «نگاه سیاسی» عزل و نصب شوند آن گاه چه بر سر سیستم مدیریتی و اجرائی کشور خواهد آمد؟

به گزارش امید مردم؛ اگر از تغییرات اساسی در کشور بگذریم ، استان کهگیلویه و بویراحمد نیز از این تغییرات بی نصیب نبوده و اواخر شهریور ماه گذشته بود که زمزمه های تغییر مدیریت ارشد استان به واقعیت پیوست و سید موسی خادمی به عنوان اولین استاندار دولت تدبیر و امید جایگزین حسین صابری آخرین استاندار دولت دهم گردید. از همان روزهای ابتدایی شروع به کار استاندار جدید بود که گروههای متفاوت سیاسی که خود را برنده ماراتن انتخابات یازدهم می دانستند به بهانه عرض تبریک و در حقیقت برای سهم خواهی و ارائه لیست های پیشنهادی تغییر مدیران ، راهی دفتر استاندار شدند و شروع زود هنگام تغییرات را در سطح مدیران ارشد استانی خواستار شدند.

هر چه زمان می گذشت رایزنی ها برای تغییر مدیران دولت گذشته در استان شدت بیشتری گرفت و گروههای سیاسی خواستار تغییر مدیران به سمت و سوی گرایش فکری خود در دولت جدید بودند و در برخی مواقع رسانه ها نیز با انتشار اخباری خواستار عزل مدیران باقی مانده از دولت قبل بودند . هر چند که افراد در ظاهر، وابستگی های قومی و قبیله ای را در این رایزنی ها لحاظ نمی کردند اما کاملا هویدا است که این مساله را نیز از نظر دور نداشتند. گروهی که خود را پیروز انتخابات می دانستند بر این باور بودند که باید استفاده حداکثری از نیروهای هماهنگ با طیف سیاسی آنان صورت گیرد و گروه مقابل نیز خواهان جایی برای نیروهای خود بودند.

نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی نیز از این قافله عقب نماندند و به گفته خودشان در قالب پیشنهاد، نیروهای حوزه های انتخابیه و هم فکر خویش را مطرح نمودند. ماحصل این چانه زنی ها تغییرات گسترده ای بود که در سطح ادارات و نهادها و سازمان های دولتی در استان صورت گرفت. هر چند باز هم تکرار می کنیم که برای تسریع در روند امور اجرایی و رسیدن به افق توسعه وجود مدیران هماهنگ و هم فکر لازم و ضروری است اما نباید از این نکته غافل شویم که در این انتصاب ها باید شایسته سالاری به معنای واقعی مد نظر قرار می گرفت.

این نکته بدین معناست که چنانچه مدیری از دولت گذشته از افراد پیشنهادی ، متعهد و متخصص تر بوده است لزومی برای تغییر او احساس نمی شد و نباید مدیران گذشته را به صورت اتوبوسی پیاده نماییم و کسانی را به جای آنان به کار گماریم که خدای نکرده از لحاظ تعهد و تخصص در مرتبه پایین تری قرار داشته باشند و از سوی دیگر استان را از توان مدیریتی افرادی شایسته ،متعهد و متخصص محروم نماییم .

هر چند مدیریت جدید استان تا کنون توانسته است اکثریت نیروهای مدیریتی قبل را با نیروهای جدید جایگزین نماید اما آنچه که از محافل گروه سیاسی که خود را پیروز انتخابات می دانند شنیده می شود اعلام نارضایتی این طیف بوده و شاید در اندیشه پاکسازی کامل مدیران دولت گذشته بوده و هستند و شاید هم از نیروهای به کار گرفته شده در مدیریت ها ناراضی به نظر می رسند. از سوی دیگر در بین این گروههای اصلاح طلب نیز زمزمه های انشقاق و جدایی به گوش می رسد و هر کدام دیگری را به انحصار طلبی و تمامیت خواهی متهم می نماید.

حال که با نظر مساعد مدیریت ارشد استان و موافقت وزارتخانه های مربوطه ، اکثریت مدیران گذشته جایگاه مدیریتی خویش را به افراد جدید واگذار کرده اند جای این سوال باقی است که هدف از تغییر مدیران در استان چه بوده است ؟ آیا هدف از این همه تغییرات گسترده ، توسعه استان و تسریع در این روند بوده است – که انشاءالله چنین بوده – تا چه اندازه توانسته ایم به اهداف خود برسیم و آیا تغییر مدیران توانسته است روند توسعه ای استان را تسریع بخشید ؟ حال که به پایان اولین سال مدیریت موسی خادمی در پست مدیریتی ارشد استان رسیده ایم لازم است تا استاندار به این سوالات پاسخ دهد و شاخص های توسعه ای را در استان به نسبت گذشته بیان نماید تا همگان بدانند که آیا تغییرات عمده مدیریتی که در استان صورت گرفته است تا چه اندازه در حرکت توسعه ای استان موثر بوده است و در پایان مدیریت ارشد استان باید به این سوال پاسخ دهد که آیا در همه انتصابات مدیریتی شایسته سالاری را لحاظ کرده است و سود استان از تغییرات مدیریتی چه بوده و حال بعد از گذشت یک سال از مدیریت ایشان ، وضعیت استان در شاخص های توسعه چه تغییری کرده است؟

منبع:روزنامه امید مردم

انتهای پیام/گ