به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل؛ در خیال کودکانه این بچه های معصوم که پرسه می زنیم جز کمبود و شفقت چیز دیگری یافت نمی شود و باید با سوگنامه ای از سر سوز به حال این گل های شکفته شده در تنگناهای روزگارگریست. گناه این همه کمبود و نداشتن ها را باید در کجا به جستجو نشست و به کدامین دردنامه مثنوی سرود!

فاصله این حوزه و زنجیره حیات و ممات تا عشق به همنوع گرایی را باید در کدام منشور اخلاقی به جستجو و تفسیر نشست. چه عشقی برتر و والاتر از امید به آینده که در کورسوی وامانده در جاده امید و انتظار این آبادی جا مانده است.

اینجا سرزمینی از جنس نور و شفاعت یافته در صداقت و مهرورزی می باشد که محبت برلب کفش ها و دمپایی های پاره شده این کودکان خشکیده است. پاهای میخچه ای و زمخت شده در برابر سختی روزگار آشکار کننده این همه محنت و جفای روا شده بر دیار دور افتاده ای می باشد که نیازمند سخاوت متولیان امر می باشد.

سفرنامه چهارفصل از نگاه دوربین، آشکار کننده تمامی سختی های روزگاری می باشد که انگار همه رنج و محنت را به نام بخش زیلایی زده اند تا تبعیدگاه مردمانی باشد که در انتظار مرگ تدریجی هستند.

زندگی اجباری در بدترین اوضاع و احوال و شرایط سخت برای خلایقی که در سرزمین اسلامی روزگار می گذرانند تجلی گاه بی اعتنایی به احادیث متواتر ائمه و معصومین می باشد که مطلع نبودن از وضعیت زندگی مسلمان و همنوع خود همانا کامل نبودن بعد ایمانی در منشور اخلاقی انسانی هر مسلمانی می باشد.

دیار زیلایی سراسر رنج و عذاب برای مردمان بخصوص کودکان و جوانانی می باشد که در کمترین احتیاجات روزمره خویش دست و پا میزنند. عدم امکانات سالم تفریحی، نبود بستر مناسب برای رشد خلاقیت فکری و ذهنی در بعد ورزشی و علمی، فقر در مسئله بهداشت و تغذیه نامناسب همه و همه مستوجب عذاب در اثر سهل انگاری متولیان امری می باشد که خیلی راحت از کنار این موارد می گذرند.

اگر بخواهیم نام زیلایی را در معنای مترادف با واژه به واقعیت تفسیر نشینیم، باید کلمه "زیل" را به دنبال "آیی" بیاوریم که بدون شک شاید نتوانیم پایین تر از درد محرومیت را در زندگی حاشیه ای و متن سختی ها در این وادی بیابیم و اینجا همان سرزمینی می باشد که باید نام آن را در داستانهای افسانه ای جستجو نماییم.

قبور متروک شده و دیار فراموش شده زیلایی داستان امروز، دیروز و فردا نیست بلکه رنج نامه ای است به درازی سالهای متمادی که نفس کشیدن در آن به سختی صورت می پذیرد. رخسار های زود پژمرده و به فرتوتی گراییده این مردمان نشان از بی نشانی مردمی می باشد که مرگ زود رس را برای خود طلب می نمایند.

بهرحال؛ دوربین چهارفصل بنا به رسالتی که بر عهده دارد، با به تصویر کشیدن این همه رنج و محرومیت برای دیار زیلایی از توابع شهرستان بویراحمد، امید است به گوشه چشم الطاف مسئولین امر بیشتر از این در زندگی دچار یاس و ناامیدی نگردند و با آگاهی از اوضاع زیست محیطی و کسالت آور این عزیزان با گام برداشتن در وادی خیرات، باقیات و صالحات را برای آخرت  خریدار باشیم.

انتهای پیام /