به گزارش پایگاه خبری تحلیلی چهارفصل، این روزها داستانی تمام نشدنی در رسانه های استان وجود دارد. داستانی که حکایت از یک فراموشی همیشگی دارد. از گوشه و کنار استان گاها شاهد کم توجهی هایی هستیم که شاید دل هر خواننده ای را به درد می آورد. مساجدی که می بایست بعنوان یک سنگر تماما فرهنگی به شما روند امروز در غبار فراموشی فرو رفته اند.

یادم هست روزی مطلبی را در یکی از سایتهای کشوری داستان یک نوجوان رو می خوندم که جالب است در اینجا آنرا بریتان شرح دهم:
نوجوانی 12 ساله بود.در یکی از روستاهای دور افتاده شهرستان کازرون. مدت ها فکر می کرد که چگونه می تواند به طور موثرانه به فضای مسموم ماهواره ای روستایش پایان دهد.

روزها و شاید شب ها فکرش این بود. در خانواده خودشان هم از ماهواره استفاده می شد. به سراغ پدرش رفت. گفت: پدر چگونه است که ما ماهواره را در خانه کنار نمی گذاریم. پس از بحث های زیاد فهمید که مشکل از کجاست.

به دنبال کاری موقت رفت. جلسات را مرتبا با بچه های هم سن و سالش در مسجد روستا برگزار می کرد. تصمیم گرفتند که جملگی به کار در میدان تره بارروستایشان بپردازند. با کار فرهنگی و پرداختن هزینه ماهواره ها،  اقدام به جمع آوری ماهواره ها می کردند. این حرکت از مسجد یک روستا شکل گرفت.

این داستان نشان می دهد که مساجد چگونه می توانند بر جوانان یک روستا اثر بگذارند. امام(ره) فرمودند: مساجد سنگرند، سنگرها را پر کنید.
حال با هم دل نوشته ی خودمانی یک نوجوان هم استانی را می خوانیم که گریزی کودکانه به این موضوع دارد، بیش از این شما را منتظر نمی گذاریم و در اینجا توجه شما را به این یادداشت جلب می نماییم:

"مسجد یه مکانیه که علاوه بر عبادت و راز و نیاز می تونه شرایطی رو فراهم بکنه که بچه های در حال رشد به خوبی تربت بشن واز اوقات فرا غتشون به خوبی استفاده کنن.

به نظرم مسجدتویروستااولویت بیشتری داره،به خاطر دسترسی کمتر جوانان روستا به فضای مجازی و کلاس های فوق برنامه، امکان جامعه پذیری کمتری براشون فراهم میشه. یک مسجد فعال در روستا می تونه جای خالیه همه ی این نداشته ها رو پر بکنه...

چرا که خیلی از بچه های روستا که وارد دانشگاه میشن چه پسر و چه دختر با مشکلات فرهنگی مواجه می شن و یا ممکنه مورد تمسخر دیگران واقع بشن یا اینکه به ظاهر آدم های ضعیفی خودشونو نشون بدن...تقریبا این اتفاق داره در بین بچه های روستای بهرامبیگی می افته.

با و جود اینکه هوش و توانایی کافی برای ارز اندام در بین مردم این روستا وجود داره که حقیقتا مصداق های زیادی هم درجامعه داریم اما هرچه روبه جلو می رویم این قوت و توانایی در بین جوانان ما کم رنگ تر شده.

واقعا باید روش تامل کرد.اما چون فضای مناسب برای بال و پر دادن به این هوش وجود نداره قطعا نسل جدید ما رو به رخوت میره..
روستای بهرام بیگی دوتا مسجد داره که تقریبا تمام ایام بسته اند.حالا مسجد صاحب الزمان گاها باز میشه اون هم نه اینطور که واقعا کارکرد درست خودش رو داره...

حالا بچه های ما اوقات فراغتشون رو چه جوری می گذرونن،از کجا قراره اصول زندگی رو یاد بگیرن اونم تو جامعه ی فعلی که انحراف در یک قدمیه هر فردیه..از همه مهم تر اینکه متاسفانه پدران و مادران در روستای بهرام بیگی یا کم سواد و یا بی سواد هستند.

در پایان امیدواریم که مسئولین مربوطه توجه جدی به اهمیت این مقوله در استان داشته باشند تا دیگر شاهد این بی مهری ها در استان نسبت به مسائل فرهنگی مذهبی در مساجد روستاهای استان نباشیم.

انتهای پیام/م