به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل؛ هر ساله 16 آذر که به نام روز دانشجو نامگذاری شده در دانشگاه های کشور گرامی داشته می شود و تشکل های دانشجویی برنامه های مختلفی را تدارک می بینند. متأسفانه این روز نیز مانند بسیاری از مناسبت های دیگر دچار کلیشه و سطحی نگری شده و کمتر به خود مناسبت و ابعاد و کارکردهای دانشجو و جنبش دانشجویی پرداخته می شود. آنچه مهم است آسیب شناسی جنبش دانشجویی و تلاش برای رفع این آسیب ها و رسیدن به نقطه تعالی و شکوفایی جنبش دانشجویی است. در اینجا به مهم ترین آسیب های حرکت های دانشجویی کشور اشاره می شود.

1. فقر تئوریک

از مهم ترین آسیب های جنبش دانشجویی فقر تئوریک است. بخشی از جنبش دانشجویی فعلی دچار سطحی نگری، مطالعات اندک و تک بعدی نگری هستند. تنها با مطالعه چند سایت و روزنامه و کانال مجازی نمی توان تحلیلگر مسائل کشور شد. در گذشته دانشجویان عضو تشکل ها میزان مطالعه بیشتری داشتند و امروز این کمرنگ شده است. تدوین سیر مطالعاتی هدفمند یکی از راه های حل این مشکل است.

2. سطحی نگری

بخش عمده ای از توان جنبش دانشجویی صرف مسائل سطحی داخلی می شود. مقام معظم رهبری از دانشجویان خواسته اند که سطح تحلیل خود را بالا ببرند و تحلیل کلان از انقلاب اسلامی داشته باشند. تمدن نوین اسلامی و صدور اندیشه انقلاب اسلامی به خارج از مرزها باید سرلوحه کار جنبش دانشجویی باشد.

3. جوزدگی

دانشجو نباید اسیر جوزدگی شود. جنبش دانشجویی در برابر مسائل و موضوعات کشور نباید تنها به جنبه سلبی و دادن بیانیه و تحصن و تجمع  فکر کند. باید به جنبه ایجابی نیز توجه شود. جنبش دانشجویی باید جو شکن باشد و گفتمان های موجود را به چالش بکشد نه اینکه خود اسیر و بازیچه آنها بشود.

4. روزمره گی

جنبش دانشجویی به علت نداشتن برنامه بلندمدت دچار روزمره گی شده است. دانشجویان عموما در سال اول مبهوت فضای دانشگاه اند و در سال دوم تازه آموزش می بینند و آشنا می شوند. در سال چهارم هم به فکر کنکور و تحصیلات تکمیلی هستند. نداشتن افق و چشم انداز منجر به روزمره گی می شود.

5. نبود یا کمبود آموزش

هر تشکلی باید برای اعضای خود آموزش های تشکیلاتی و بصیرتی داشته باشد. آموزش هایی مثل مدیریت زمان، روش تحلیل سیاسی، اندیشه سیاسی، دشمن شناسی از ضروریات آموزشی جنبش دانشجویی است که متأسفانه مورد غفلت قرار می گیرد.

6. واگرایی

اختلافات سلیقه ای و فرهنگی و محیطی و تربیتی نباید موجب انشقاق و انشعاب شود. با وجود این اختلافات باید توجه کرد که همه باید به دنبال همگرایی برای تحقق ارزش های دینی، اسلامی و انقلابی در دانشگاه باشند. همه باید معتقد به پاسداشت ارزش ها و خون شهدا باشند.

7. عملکرد جزیره ای

تشکل های همسو باید در دانشگاه متحد باشند و جزیره ای عمل نکنند. معمولا عملکرد جداگانه تشکل ها فعالیت های همدیگر را خنثی می کند. باید به فکر هم افزایی و وحدت کلمه باشیم

8. عدم کادرسازی

دانشجویات تشکلی باید به فکر بعد از خود باشند و کادرسازی و تشکیلات را اولویت خود بدانند. چه کسی قرار است بعد از ما علم این تشکل را به دوش بکشد؟

9. عدم گردش نخبگان

کار باید طوری باشد که همه در تشکل امکان رشد داشته باشند. تشکل باید ژلاتینی و روان باشد و نسل به نسل تجارب ارزنده منتقل شود.

به هر حال 16 آذر هر سال فرصتی است برای دانشجویان تا با بازنگری در خود و جهان پیرمونشان، هویت خویش را بازیافته و کارویژه های اصلی خود را به یاد آورند. بدون شک با داشتن آفت های ذکر شده نمی توان به وجود یک جنبش دانشجویی پویا، پیش رو و اثر گذار امیدوار بود.