نگاهی به وضعیت توزیع قدرت، امکانات و امتیازها در استان و نسبت آن با آنچه که باید در امر سیاسی رخ دهد نشان می دهد توزیع قدرت در استان در لجام گسیخته ترین شکل ممکن است. قوم گرایی، طایفه گرایی و این روزها خانواده گرایی در رأس تشخیص افراد مختلف برای مناصب گوناگون و توزیع امکانات و امتیازها مختلف قرار گرفته است. این امر چنان در حال فربه شدن است که مقوله توزیع قدرت بین گروه های مختلف اجتماعی را به حاشیه برده است. منافع عمومی و مردم اساساً مورد غفلت قرار گرفته است.