ه گزارش پايگاه خبري تحليلي چهارفصل،  اریکا فریدل انسان شناس اتریشی تبار مقیم آمریکا و استاد انسان شناسی در دانشگاه میشیگان غربی بوده و از انسان شناسان متخصص در زمینه ایران به شمار می رود

.

وي در دانشگاه های وین/اتریش و ماینتس/آلمان و شیکاگو/آمریکا تحصیل کرده و در سال ۱۹۶۳ م. موفق به اخذ درجه دکترا در رشته انسان شناسی گردیده است.

فریدل برای اولین بار همراه همسر خود راینهولد لوفلر که او نیز از انسان شناسان متخصص ایران به شمار می رود، در ۱۳۴۴ شمسی، به ایران آمد و در استان کهکیلویه و بویر به پژوهش میدانی پرداخت.

اریکا فریدل در خصوص سفر خود به کشور ایران بیان نمود: ۲۵ساله بودم که باتفاق همسرم به ایران شهرستان سی سخت کهکیلویه و بویر احمد آمدیم و چون درباره ایران به لحاظ مردم شناسی در جهان، شناخت کمی وجود داشت برای تحقیق و پژوهش به این کشور سفر کردیم و در حال حاضر در حدود ۵۰ سال است که به ایران سفر می کنیم.

دکتر فریدل مردم ایران را مردمانی مهربان میداند و از کمک آنها در خصوص تکمیل نمودن پژوهش و تحقیقات خود سخن می گوید و عنوان می نماید: مردم این منطقه بسیار مهربان هستند و فکر و ذهنشان بسیار روشن می باشد و همگی تمایل به کمک من در خصوص تحقیق و پژوهشمان می بودند.

این در حالی است که مردم این منطقه با وجود اینکه بیسواد بودند اما می دانستند و متوجه بودند که ما به دنبال چه چیزی هستیم و با علم مردم شناسی آشنا بودند.

فریدل از حضور خود دریک مراسم عقد می گوید و ابراز می کند که چند سال گذشته از من دعوت گردید که در یک مراسم عقد شرکت نمایم اما بدلیل اینکه همسرم نبود و مراسم مردانه دبود مخالفت نمودم اما مردم از من خواستند که در این مردم حضور داشته باشم تا با مراسم آشنا شوم و بهتر بتوانم تحقیقات خود را در حوزه مردم شناسی کامل کنم و در این مراسم بود که من با رسومات مردم این منطقه از جمله :باشلق و مهریه آشنا شدم و از این زمان به بعد شهر سی سخت را بعنوان مکان زندگی انتخاب نمودم.

همچنین علت انتخاب شهر سی سخت برای زندگی بدین دلیل بود که در حدود ۴۰ سال پیش کهکیلویه و بویر احمد در دست خان بزرگ بود و وقتی ایشان کشته شدند ورود به این استان آسان تر شد و از من دعوت گردید تا به این شهر زیبا و خوش آب و هوا سفر کنم تا اینکه به اتفاق همسرم به این شهر آمدیم و مدت یکسال در سی سخت ماندیم و برای تامین هزینه های سفر تمامی هزینه ها را دانشگاه متقبل گردید.

فریدل در خصوص فرهنگ های مردم منطقه اظهار کرد: تمامی فرهنگ ها برایم جالب بود و فرهنگ و آداب و رسوم بدی از مردمان ایران مشاهده نکردم و از همه مهمتر این بود که مردمان آن دوره ذهن بسیار گسترده داشتند و ارزش کار و پژوهش ما را درک می نمودند و در تمام زمینه ها در خصوص نشان دادن فرهنگ و آداب رسوم منطقه با عکس و تصویر به ما کمک نمودند.

وی در خصوص تالیفات خود درباره ایران عنوان می کند: یکی از کتاب هایم در خصوص ضرب المثل ها می باشد که این کتاب درباره مثل های بسیار زیادی است که با کمک یک بانوی مسن که در سی سخت زندگی می کرد و دارای اطلاعات زیادی بود، همه را تعریف کرد و من آنها را نوشتم.

این در حالی است که بیشترین استقبال از کتاب دکتر فریدل درباره کتاب” والدین و فرزندان در یک روستای ایران” می باشد و هم اکنون کتاب دیگری تحت عنوان ۵۵۵ ضرب المثل محلی و ایرانی از وی در حال چاپ می باشد.

او در خصوص استقبال سایر کشورها از جمله آلمان، انگلیس و اتریش در خصوص کتاب های خود می گوید: استقبال از تمامی کتاب ها در این کشورها بسیار خوب بوده است و من نتیجه تمام مشاهدات خود را در بیشتر مقالات و سمینارهای انسان شناسی معرفی نمودم.

فریدل در خصوص سفر خود در شصت سال پیش به ایران ابراز می کند: در حال حاضر بیشتر کشورها ایران را می شناسند اما چون در گذشته تعداد بسیاری ایران را نمی شناختند باعث شد تا به این کشور سفر کنیم اما در ابتدا هدف ما سفر به کشور تاجیکستان بود و بدلیل اینکه این کشور جزء روسیه بحساب می آمد اجازه ورود به این کشور را نداشتیم.

او درباره شهر شیراز و سفر خود به این شهر و مهمان نوازی مردمان این شهر سخن می گوید و عنوان می نماید در سفری که به شهر شیراز داشته است آنها نیز همانند مردم منطقه سی سخت دارای ذهنی روشن می بوده و از من در خصوص سفر به این شهر سوالاتی می پرسند که این نوع رفتار را در سایر شهرها مانند تهران و اصفهان و شهرهای دیگر ندیدم و از بین آثار باستانی و تاریخی شهر شیراز بازار وکیل برای من جذابیت خاصی دارد زیرا نمایانگر مردم شناسی این شهر است.

فریدل از سفر دوباره خود به ایران می گوید و خاطر نشان می کند که سوغاتی با خود از ایران نخواهد برد زیرا به عقیده وی ارزش و مفهوم هر سوغاتی با بودن آن در همان جا معنا پیدا می کند و در جای دیگر از ارزش آن کم می شود.

این در حالی است که بردن سوغاتی بعنوان یک شناخت از فرهنگ و آداب و رسوم مردم ایران و شناخت آن به سایر کشورها می باشد اما اریکا فریدل نظر دیگری دارد و عنوان می کند چون در کشور آمریکا مردم ایرانی هم حضور دارند و هر کشوری دارای سوغاتی و فرهنگ خاص خود می باشد این مسئله به تنهایی نمیتواند به معرفی کشور ایران به مردم جهان کمک نماید.

فریدل از اتمام آخرین تالیف خود می گوید و عنوان می کند در حال حاضر ۷۵ ساله می باشم و میخواهم مابقی عمر خود را برای خودم باشم اما باز هم به کشور ایران سفر خواهم کرد.

اریکا فریدل انسان شناس اتریشی بارها به ایران آمده و ماه ها در میان گروهی از زنان جامعه روستایی-عشایری بویر احمد زندگی کرده و به تحقیق و بررسی پرداخته است.«درباره بویر احمدی های ده نشین» و «زنان دهکوه: زندگی زنان در یک روستای ایرانی»(۱۹۸۹م) از مهم ترین نوشته های خانم فریدل درباره جامعه زنان بویر احمدی سی سخت است.

فریدل به دلیل زندگی طولانی مدت خود در بین اقوام لر میتواند به زبان فارسی با گویش لری صحبت نماید و به غیر از آن مسلط به زبان آلمانی می باشد.

از جمله آثار دکتر اریکا فریدل درباره ایران :

فرهنگ مادی بویر احمد

منابع قدرت زنان در ایران

فراز و فرودهای ساکنین یک روستا در غرب ایران

زنان در داستان های عامیانه فارسی معاصر

اسلام و زنان قبیله ای در یک روستا در ایران

زنان و تقسیم کار در یک روستای ایرانی

ایدئولوژی دولتی و زنان روستایی

زنان دهکوه: زندگی در یک روستای ایرانی

همچنین از دیگر مقالات وی می توان به این آثار اشاره کرد: «قصه به عنوان تعبیری فرهنگی(۱۹۷۵)»، «پزشک وبیمار در دهکده ای در جنوب غربی ایران(۱۹۷۹)»، «والدین و فرزندان در یک روستای ایران(۱۹۸۳)»، «نظام های پزشکی بویر احمدی(۱۹۸۳)»
از نکات جالب مصاحبه با خانم فریدل می توان از یادگیری زبان فارسی با گویش لری نام برد که بسیار جالب توجه می باشد و همچنین ایشان قادر به خواندن و نوشتن فارسی نمی باشند.

مطبوعات فارس/ رضا بعیدی

انتهاي پيام/م.ن