دو سال است که از جنگ داخلی سوریه می گذرد. آتش افروزی و جنگ طلبی کشورهای عربی منطقه به ویژه قطر و عربستان و حمایت های تسلیحاتی این دو کشور از گروه های معارض و تفکیری درگیر در سوریه راه های دیپلماتیک و قانونی را برای پایان دادن به بحران سیاسی سوریه به بن بست رسانده است. درحالی که ماهیت گروه های معارض با دولت سوریه برای جهانیان مشخص شده است و درحالی که اعمال وحشیانه و ضدبشری آنها با مردم و نیروهای ارتش دولت سوریه از طریق رسانه های جمعی برای جهانیان به نمایش گذاشته شده است اما کمک های نظامی و سیاسی مدعیان حقوق بشر همچنان این گروه های تروریستی را پشتیبانی می کند و از آن بدتر کشورهایی که دولت و نظام جمهوری اسلامی را به ماجراجویی و مداخله در امور داخلی کشورهای منطقه محکوم می کنند به صورت آشکارا در امور داخلی سوریه دخالت می کنند و نظام مردمی آن را غیرمشروع می خوانند و جای مردم سوریه تصمیم می گیرند و به صورت رسانه ای خبر از کمک های مالی خود به نیروهای معارض با دولت سوریه می دهند.

در حالی که طی ماه های گذشته ارتش سوریه با پیوستن نیروهای مردمی و شکل گیری یک اتحاد و اجماع حداکثری ملی توانسته بود شکست های سنگینی را به نیروهای تروریستی معارض با دولت وارد کند و شهرهای دیرالزور و بخش های مهم شهر حلب را از نیروهای النصر بازپس بگیرد و درحالی که رئیس جمهوری سوریه خبر از پیروزی قریب الوقوع دولت می داد ناگهان یک حمله ی شیمیایی به حومه ی دمشق اذهان را به خود جلب کرد. هنوز ساعاتی از این حمله ی ددمنشانه نگذشته بود که رسانه های وابسته به قطر و عربستان، در کنار رسانه های دولتی انگلستان و آمریکا این حملات را کار دولت بشار اسد دانستند. رسانه های وابسته، با پخش تصاویر تکان دهنده ای از کشته شدگان این حمله سعی کردند تا افکار عمومی را برعلیه دولت بشار اسد بشورانند و زمینه ایجاد یک اجماع بین المللی برای یک مداخله ی نظامی گسترده در سوریه را به وجود آورند.

فرستاده های سازمان ملل به سوریه آمدند؛ دولت سوریه با حسن نیت و پس از دو روز از سفر فرستاده های سازمان ملل به دمشق امنیت منطقه ی مذکور را برای فرستاده ها تضمین کردند.در حالی که به اذعان فرستاده های سازمان ملل دولت سوریه در سریع ترین زمان ممکن اجازه ی بازدید از محل مورد مناقشه را داده است، ایالات متحده ی آمریکا از بی ثمر بودن این بازدید و تصمیم قطعی خود مبنی بر تنبه دولت سوریه خبر داد.گویا همه چیز از قبل مشخص شده و برنامه ریزی شده بود. بعد از دوسال مقاومت دولت و مردم سوریه، غرب به محوریت آمریکا ناامید از گروهک های تکفیری و ارتش آزاد سوریه به گزینه ی مداخله نظامی مستقیم برای برکنارکردن بشار اسد رسیده بود. با وجود دعوت همیشگی کشورهای غربی از کشورهایی نظیر سوریه و ایران به پایبندی بر آنچه که آنها تعهدات بین المللی می خوانند؛ باز آمریکا خسته از سازوکارهای بین المللی و قوانین حاکم بر روابط بین الملل، برای گسترش منافع خود در خاورمیانه ساختار سازمان ملل و شورای امنیت را از اعتبار ساقط کرد. یک هفته بعد از حملات شیمیایی، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا از منتظر نماندن آمریکا برای تصمیم گیری در مورد سوریه توسط شورای امنیت سازمان ملل خبر داد. مدعیان دموکراسی با وجود مخالفت های افکار عمومی با جنگ و در حالی که تنها ۳۰ درصد مردم آمریکا طبق آخرین افکار سنجی های شرکت های معتبر آمریکایی موافق آغاز جنگ با دولت سوریه بودند و حتی با وجود مخالفت های سازمان ملل و اکثریت کشورهای عضو با این حمله؛ باز مصرانه خبر از حمله ی قریب الوقوع آمریکا به سوریه دادند.

اقدامات اخیر آمریکا چهره ی واقعی جنگ طلب و سلطه جوی او را به خوبی نشان می دهد. درحالی که کاملا مشخص است طرف تروریست خارجی از این سلاح های شیمیایی استفاده کردند. در حالی که قوای نظامی دولت سوریه توانسته بود بدون استفاده از سلاح های کشتار جمعی موقعیت های استراتژیک سوریه را از معارضانش بازپس گیرد و به دید همه نظریه پردازان روابط بین الملل، دولت سوریه نیازی به استفاده از سلاح های شیمیایی برای پیروزی در این جنگ نداشت. اما آمریکا با یک ادعای بدون پشتوانه و تنها برای شکستن حلقه ی مقاومت و گستردتر کردن سلطه ی خود در خاورمیانه و حفظ امنیت فرزند نامشروع خود قصد تحمیل جنگ به خاورمیانه و ملت سوریه را دارد. فقط نمی داند که جرقه زدن به این انبار باروت، خاورمیانه را به آتش می کشد و ضمن قدرتمند کردن گروه ها تروریستی امنیت شاهراه های انرژی جهان و حتی فرزند نامشروع خود را هم به خطر می اندازد!

سید امیر حسین ابطحی

منبع : دانا

انتهای پیام/س