وی فرزندانش را این گونه توصیف کرد: جوانانی رعنا و زیبا با قامت های بلند. خداوند عبدالمحمد را در 22بهمن 1342 به من هدیه داد و در 22بهمن سال 64 از من گرفت و بعد هم منصور راهی جبهه شد.

 مادر شهیدان دیرباز گفت: عبدالمحمد قبل از رفتن به جبهه به من گفت "مادر برای من دعاکن تا در راه امام حسین (ع) شهید شوم، و تنها چیزی که همیشه ورد زبانش بود این بود: "بی بی جان می سوزی و می سازی.

بی بی جان دیرباز از روزهایی گفت که عشق شهادت تمام وجود فرزندانش را گرفته بود. او با ذکر خاطره‌ای از منصور شهیدش پرداخت و گفت: شش ماه بعد از آن که عبدالحمید شهید شده بود یک روز منصور به من گفت لباس های برادرم را برتنم کن تا بروم. من این لباس ها را بر بالین خود قرار داده بودم و هر روز آن‌ها را می‌بوسیدم و می‌بوییدم.

بعد توضیح داد که چگونه این بارهم صبورانه فرزند دیگرش را راهی میدان کرد تا شاید خود را در غم بی بی دو عالم شریک بداند.

او ادامه داد: به منصور گفتم حداقل کیف برادر شهیدت را برای من بگذار که با لبخندی آن ها را گرفت و با خود برد و این‌گونه بود که او نیز به برادر شهیدش پیوست.

وی یکی از تأثیر گذارترین اعمال را در تربیت فزرند صالح لقمه حلال خواند و گفت: من برای این که بتوانم فرزندانی صالح به جامعه تحویل دهم قبل از هر چیز به لقمه حلال فکر می کردم و هیچ گاه در تربیت و آنان کوتاهی نکردم.  نگذارید فرزندانتان لقمه حرام بخورند.

 انتهای پیام / گ