چهارفصل،زریر حجتی، مدیرمسئول روزنامه عصرانتظار در یاداشتی که برای این پایگاه خبری ارسال نمود نوشت: انتقال بی رویه نیروهای آموزشی و پرورشی از شهرستان ها و مناطق به مرکز استان در ادوار مدیریتی مختلف که به طور غالب زیر تیغ تیز احزاب سیاسی و قومی صورت گرفته به دمل چرکینی شباهت دارد که امروزه سر باز کرده است.

اکنون آمار فرهنگیان بویراحمد با احتساب بازنشستگان به بیش از ۷ هزار نفر رسیده که تراکم نیرو و تکمیل نشدن ساعات موظفی در این شهرستان و کمبود نیرو در سایر مناطق و صدها مشکل جانبی دیگر در بحث مهاجر پذیری را به وجود آورده است.

نگاهی به آمار سهمیه اختصاصی شهرستان ها و مناطق در پردیس فرهنگیان با عنوان «بومی گرایی» از یک طرف و محرومیت جوانان شهرستان بویراحمد در عرصه اشتغال‌زایی به دلیل نداشتن سهمیه خاص رشته های تخصصی در این دیار توسط مراکز برنامه ریزی با توجیه اینکه این شهرستان اشباع از رشته‌های تخصصی است خود گویای بی عدالتی و اثرات ناشی از نقل و انتقالات بی رویه به این شهرستان بوده که اکنون دود آن فقط به چشم جوانان این منطقه می رود؛

چرا که در نهایت افرادی تحت عنوان بومی گرایی با اختصاص سهمیه به مناطق دور دست سردسیری و گرمسیری استان جذب پردیس فرهنگیان می شود ولی پس از چند سالی نیز در سایه امتیازات قومی و سیاسی و دهن کجی به مناطق محروم به شکلی خاموش به مرکز استان(شهرستان بویراحمد) منتقل می‌شوند و همان دور باطل شکل می گیرد.

در نتیجه ی اقدام این افراد، مناطق محروم با این روند دچار کمبود نیرو و جوانان بومی شهرستان بویراحمد هیچ گاه با چنین برنامه ریزی هایی فرصت جذب پیدا نمی کنند و دوباره و چند باره در قالب های بومی گرایی، همان مناطق بر اساس شاخص های آماری نیازمند نیرو و این شهرستان هم چنان به دلیل پتانسیل مهاجر پذیری و سیال بودن سیاست زدگی آموزش و پرورش، ‌جوانان شهرستان فرصت جذب و اشتغال در این نهاد را پیدا نمی کنند.

ضمن ارج گذاری به تمام هم استانی های  عزیز و اعلام این نکته که ماهیت این نوشتار، تحقیر شخص یا قومی نبوده بلکه در راستای رسالت اطلاع رسانی و جلوگیری از فساد  به رشته تحریر درآمده است. همه واقفیم که از جانب دیگر در خلال انتقال بی ضابطه نیروهای سایر مناطق استان به بویراحمد، تبعیض های بیشماری در قالب امتیاز غیر بومی جهت اعطای منازل سازمانی در طی دوران گذشته شاهد بوده ایم که البته در سایه شوم سیاست زدگی آموزش و پرورش بسیاری از نیروهای مستحق منتقل شده از حوزه های گرمسیری و سردسیری نیز به حقوق حقه شان در رقابت با اقوام و دوستان مدیران در طی ادوار مختلف نرسیدند و نیروهای شهرستان بویراحمد نیز به بهانه بومی بودن و شاید تصور غلط «رفاه مطلق» و توجیه «بی نیازی به منازل سازمانی» در این وادی و به منظور فراهم شدن بستر برای نور چشمی ها حذف گردیدند که نتیجه آن نیز در فرجام کار و واگذاری بسیاری از این منازل به اثبات رسید.

تاسف آورتر این که برخی برخلاف قراردادهای سه ساله منازل سازمانی بیش از ده ها سال آن را ملک شخصی خود پنداشته و در این منازل دولتی با پشتوانه های آشکار جا خوش کرده و این چنین شد که آموزش و پرورش ما آن شد که نباید می‌شد!! امروزه وجدان بیدار هر معلمی از چنین تبعیض هایی به شدت دردمند است و انتظار دارند مدیر کل جدید این نهاد به سبک و سیاق گذشته عمل نکند و بررسی و برخورد با چنین تخلفاتی را در دستور کار قرار داده و با تلاش در سالم سازی فضای آموزش و پرورش، شایسته سالاری و جلوگیری از جولان عده ای فرصت طلب چند چهره، نام نیکی از خود در سینه ستبر آموزش و پرورش به یادگار بگذارد؛

در غیر این صورت تاریخ خود قضاوت خواهد کرد.  آمار روبه افزایش فرهنگیان بویراحمد و انبوه جمعیت دانش آموزی ۵۴ هزار نفری در این شهرستان اقتضاء می کند که در توزیع اعتبارات، تجهیزات و امکانات تجدید نظر شود که در چنین مواردی عدالت به مفهوم مساوات نیست. در مدارس خاص بویراحمد طبق گزارشات اولیاء معترض، کمبود امکانات و تجهیزات که همت نوسازی مدارس را نیز می طلبد، مشهود است و کمبود در مدارس عادی که جای خود دارد.

یاداشت:زریر حجتی

انتهای پیام/گ