به گزارش چهارفصل، در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ مطالبی را جمع بندی کردم و پس از نگارش به هر روزنامه ای در استان کهگیلویه و بویراحمد جهت چاپ ارسال کردم حاضر به چاپ آن نشد. در حالی که با رعایت تمامی قوانین و احترام به همه اما با صراحت کلام و جسارت نوشته شده بود که چند خطی از آن را در ذیل می آورم: «اگر به شما بگویند بین انواع میوه سیب یک نمونه  ترش یا شیرین، قرمز و یا سفید را انتخاب کنید احساس می کنید این انتخاب به شما تحمیل شده است.

ولی اگر بگویند بین همه میوه ها یک میوه انتخاب کنید حتی اگر انتخاب شما سیب هم باشد احساس می کنید به شما احترام بیشتری گذاشته شده و حق انتخاب وسیع تر و بهتری به دست آورده اید. و اصل گلایه ام این بود که چرا پس از نزدیک به گذشت ۳۰ سال (تا سال ۸۸) از انقلاب اسلامی که محصول خون هزاران شهید بوده هنوز باید از چهره های سیاسی تکراری و اوایل انقلاب (میر حسین موسوی- مهدی کروبی- محسن رضایی- علی اکبر ولایتی و محمود احمدی نژاد) که سالها ی آخر به این جمع پیوسته بود مردم رئیس جمهور را انتخاب کنند؟!

آیا با گذشت بیش از ۳۰ سال از انقلاب اسلامی ما قادر نبوده ایم چند چهره سیاسی توانمند و متعهد به جامعه معرفی کنیم؟! آیا از این جوانان، این متخصصین این سیاستمداران فقط در مواقع جنگ و شهادت و جانباز شدن و اسارت و راهپیمایی ها باید استفاده کرد؟!» اینجانب علی رغم این انتقادات که داشته و دارم محمود احمدی نژاد را به خاطر شعارهایش از جمله اینکه می گفتند منابع کشور باید عادلانه تقسیم شود!

امکاناتی که جوانان تهرانی دارند باید روستائیان هم داشته باشند و مبارزه با رانت خواری و فساد!» برای ریاست جمهوری انتخاب کرده و به ایشان رای دادم. اما در ادامه مدت ریاست جمهوری دوره دومشان بسیار تغییر کردند که مقداری از لجاجتهایش را بعضی تصمیم‌های مجلس می دانم که همین مجلس محترم هم در بازخواست از آقای احمدی نژاد بسیار کوتاهی و ملاحظه کردند و اگر مجلس شورای اسلامی جدی تر با مسائل دولت احمدی نژاد برخورد می کردند خیلی از مشکلات اقتصادی الان گریبان گیر دولت و ملت نبود.

در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری کسی بخت و اقبالی برای دکتر روحانی قائل نبود اما با کناره گیری عارف به نفع ایشان و سخنرانی های خوب و وعده های خوبتر! ایشان با رای مردم رئیس جمهور ایران شدند و حقیر هم به ایشان رای دادم چون به جز (سیب) میوه دیگری نبود! می پذیرم که در بدترین شرایط اقتصادی و سیاسی دکتر روحانی مسئولیت مهم ریاست جمهوری را به دست گرفتند در واقع یک انتحار سیاسی بود.

اما این امتیاز را داشت که بقدری در سالهای گذشته کشور دچار بحران اقتصادی شده بود که مردم مشکلات کمتر از اینها را یک پیروزی می دانستند مانند یک مربی فوتبال که تیمش در هر بازی ۵ تا ۱۰ گل خورده مربی بعدی اگر همه بازی هایش را با۴ گل خورده هم ببازد می گوید من موفق بوده ام. مردم هم می پذیرند. البته بالاترین موفقیت دولت دکتر روحانی در کاهش هزینه درمان بوده و از  توسعه ی راههای کشور و تاسیسات ورزشی در دولت احمدی نژاد هم بی انصافی است اگر تمجید نکنیم و اگرهمین طرح عظیم مسکن مهر با حجم و تعداد کمتری شروع می شد بسیار موفق تر بود.

اما اصل موضوع سخنرانی اخیر دکتر روحانی که فرمودند «مگر آرمان‌های ما در سانتریفیوژها است» باید بگویم در بیشتر کشورها دولت ها شاید ابزار سیاستشان تغییر کند اما اصل سیاستشان تا رسیدن به هدف تغییر نمی کند. رفتار آمریکا را با ایران ببینید، دولت های جمهوری خواه (ریگان و بوش پدر و پسر)مواضع کاملاً جنگ طلبانه با ایران دارند در مقابل دولتهای دمکرات(بیل کلینتون و اوباما)هر دو شیوه ی تحریم را انتخاب کردند.

اما هر دو دولت یک سیاست و آن هم مبارزه با ایران را پیش گرفتند. دولت آیت الله هاشمی رفسنجانی و خاتمی تقریباً در یک مسیر بودند اما دولت احمدی نژاد با ۱۸۰ درجه چرخش سیاستهایش را ادامه می دهد دولت دکتر روحانی مسیر بینابین این ۳ دولت را انتخاب می کند، البته بنا به برنامه های کلان دولتها و بخصوص طرح ها و برنامه های محرمانه  و متغییر های سیاسی بین الملی (انقلاب ها – جنگ ها – پیمانها)و دگرگونی های داخلی (انتخابات، اعتراضات، رفراندم و تغییرات سیاسی) گاهی لازم هست آگاهانه دولتها تغییر سیاست بدهند اما باید این تغییرات به صورتی باشد که هم وجهه کشور و هم دولت و هم ملت حفظ شود و در کشور انقلابی مثل ایران غرور ملی ما خدشه دار نگردد. من با صراحت می گویم باید ارتباط ما بخصوص با کشورهای همسایه و منطقه بهتر از این که هست باشد.

در آن صورت هم از نظر اقتصادی می توانیم پیشرفت بیشتری داشته باشیم و هم از نظر سیاسی آمریکا و اسرائیل را در شرایط سخت تری قرار دهیم.اکنون منظور من این است دکتر احمدی نژاد می گویند انرژی هسته ای که شامل سانتریفیوژها هم می شود آرمان ها و دستاورد ملت بزرگ ایران است اما دکتر روحانی جمله ای کاملاً برعکس گفته های احمدی نژاد را می گویند. تعدیل در رفتار و گفتار سیاسی لازم است اما چرخش ۱۸۰ درجه ای در هر مورد و در هر مسئله ای جایز نیست. بنده شخصاً اعتقاد بر این دارم مسئولین سیاست خارجی ما با یستی با صراحت بیشتری تهدیدهای اتمی ایران از جانب همسایگان (ولو با آنان در حال جنگ نباشیم) پاکستان-  روسیه- اسرائیل کمی دورتر چین و هند را مطرح می کردیم و می گفتیم (بمب اتمی برای همه یا هیچ کس) اما میلیاردها دلار هزینه ساخت تاسیسات هسته ای را پرداختیم. میلیاردها دلار از تحریم هایی که برای فعالیت هسته ای به ما تحمیل شد متضرر شده ایم و میلیاردها دلار هزینه های جانبی به این کشور و مردم تحمیل شده است به اضافه خون شهدای دانشمند هسته ای. و حالا نباید به راحتی از این همه دستاورد چشم پوشی کنیم. باید بدانیم اگر قدرت نظامی ایران به خصوص در بعد موشکی نبود سالها پیش مورد حمله  آمریکا- اسرائیل و شاید ناتو قرار گرفته بودیم. و مطمئن باشید روزی این توان هسته ای است که ناجی ایران خواهد شد. اگر بگوییم با دستان خالی فلان و فلان می کنیم یک تعارف و شعاری بیش نیست. اسلحه کنار ایمان. اگر با دستان خالی کاری می شد کرد فلسطینیان پس از ۶۰ سال شرایطشان بهتر بود یا لبنان سالها در اشغال اسرائیل نبود اما پس از مسلح کردن حزب الله لبنان توسط ایران لبنان قدرتمندانه در برابر اسرائیل ایستاد و رژیم اشغال گر صهیونیست از جنوب لبنان مجبور به فرار شد. در جنگهای اخیر اسرائیل و فلسطینیان به خصوص در غزه دیدید که علی رغم ۳ بار فرمان اشغال غزه توسط نخست وزیر ، وزیر جنگ و رئیس ستاد مشترک ارتش اسرائیل این امر تحقق پیدا نکرد زیرا در کنار ایمان راسخ مبارزان فلسطینی به خصوص جنبش حماس سلاحهای پیشرفته ایران به خصوص موشکهای فجر، ۷۵ ام و موشکهای ضدتانک و غیره ارتش اسرائیل را زمین گیر و فرودگاه بین الملی بن گور یون تل آویو را به تعطیلی کشاند و ضربات اقتصادی که متوجه ی رژیم اشغال گر اسرائیل شد دور از انتظار بود و امیدوارم هرچه زودتر موشک های فاتح ۱۱۰ ایران به دست حماس و حزب الله لبنان برسد. جا دارد از رشادتهای مردم غزه به خصوص فرمانده ی گردانهای نظامی حماس ( محمد ضیف) که زن و فرزندش در این جنگ شهید و خودش تا کنون سه بار توسط اسرائیل ترور شده و به ادعای اسرایئل قطع نخاع گردیده و با ویلچر حرکت می کند تمجیدکرد.

جان کلام اینکه اطمینان داشته باشیم آمریکا و دوستانش پس از برنامه ی هسته ای ایران خواهان کاهش قدرت موشکی ایران خواهند بود کما اینکه الان هم هستند اما در آینده جدی تر خواهد شد. آمریکا با دسیسه اسرائیل و بعضی از کشورهای عربی در زمان جورج بوش(پسر) تمایل حمله به ایران را داشت اما با بررسی های طولانی مدت و جمع بندی بزرگ ترین کارشناسان و تحلیل گران نظامی و سیاسی به این نتیجه رسیدند که برای پیروزی در افغانستان باید ایالت به ایالت جنگید.

برای شکست دادن عراق و صدام باید شهر به شهر جنگید اما برای پیروزی بر ایران باید خانه به خانه بجنگیم! بله آقای روحانی این یعنی جنگ هر کشوری با ایران دیگر ساده نخواهد بود (مانند جنگ تحمیلی عراق و ایران در سال ۵۹ که هشت سال طول کشید) و دیدیم که افغانستان ایالت به ایالت فتح شد و عراق شهر به شهر. اما ایران، ایران است و دشمن راههای مبارزه را پر تعداد کرده به جز جنگ روانی و تحریم های اقتصادی و تهدید های نظامی تضعیف سیاسی و اقتصادی ایران نگاه دیگر آمریکا در این مبارزه هست.

و متاسفانه خیلی از ضربات اقتصادی که کشور متحمل می شود مفسدان اقتصادی داخلی. رانت خواران و فرصت طلبان عامل آن هستند که شعار ولایت مداری می دهند، لباس تقوا بر تن می کنند اما در عمل چنان خیانتی می کند که خود ولی محترم فقیه (رهبر معظم انقلاب) لب به اعتراض و انتقاد می گشایند. شما تصاویر تلویزیون را ببینید همین خاوری که در اختلاس سه هزار میلیاردی  نقش مستقیم داشت و الان به کانادا فرار کرده است یک چفیه مبارزان فلسطینی به گردن می انداخت و در مراسم ظاهر می شد بقیه هم خودتان بررسی کنید بله آمریکا منتظر روزی است که ما حتی سوخت موشک نداشته باشیم  موشکهای خود  را شلیک کنیم. و آن وقت می بینید که آمریکا چهره ی شیطانیش بیشتر نمایان می شود.

آری ضربه ای که خائنان داخلی به کشور و انقلاب می زنند مهلک تر از حمله ی است که از خارج به کشور می شود. ضمناً آقای دکتر روحانی شما اظهار کرده اید راجع به  انرژی هسته ای رفراندم برگزار کنیم مطمئن باشید مردم رای به حفظ برنامه ی هسته ای خواهند داد آن وقت دولت شما در شرایط سختی قرار می گیرد.

آقای روحانی در این مورد شک نکنید چون مردم ۲ گروه عمده هستند یک مردم انفلابی و مستحکم که یقیناً رای به حفظ برنامه ی هسته ای خواهند داد دومین گروه مخالفان دولت شما هستند که با رای موافق به برنامه ی هسته ای می خواهند همین شرایط سخت را برای شما به وجود بیاورند. بنابراین فکر نمی کنم رفراندم در این مورد به نفع شما و مملکت باشد مردم دولت انتخاب کرده اند که این وظایف را انجام بدهند و تصمیمات صحیح بگیرید.ضمناً یادمان باشد در زمان جنگ با عراق صدام وحشیانه مناطق مسکونی ایران را بمباران می کرد ولی ایران چنین قصدی نداشت و وقتی فرماندهان جنگ سوء استفاده عراق را از خویشتن داری ایران به اطلاع حضرت امام (ره) رساندند ابتدا در شهرهای عراق توسط نیروهای ایران منور پرتاب شد و نهایتاً ایران مجبور شد برای بازداشتن صدام از حمله به مناطق مسکونی ملاحظات را کنار بگذارد.

الان هم که مقام معظم رهبری فرموده اند ما قصد ساختن بمب اتم را نداریم دلیل بر این نیست که ما دانش ساخت بمب اتم را نداشته باشیم در جنگ جهانی دوم آلمان نازی اولین کشوری بود که به دنبال ساخت بمب اتمی بود و چند کشور دیگر از جمله آمریکا چنین برنامه ای داشتند که با فرار داشمندان اتمی آلمان به آمریکا و استفاده آمریکا از آنان ایالات متحده زودتر موفق به ساخت بمب اتمی شد و معادله ی جنگ بخصوص با ژاپن را بهم زد.حال تصور کنید آلمان نازی که با شروع جنگ جهانی دوم باعث کشتار ۵۰ میلیون انسان در روی کره زمین شد به سلاح هسته ای دست پیدا می کرد چه فاجعه ای رخ می داد

و الان دنیا در چه شرایطی بود؟ بنابراین لازم است ضمن تلاش برا ی رفع تحریم ها و رفاه بیشتر مردم سیاستی به خرج دهیم که سالهای آینده با تضعیف بنیه ی نظامی و سیاسی ایران شرایطی بدتر از امروز برای دولت و ملت به وجود نیاوریم.هر چند از «کاغذ پاره» خواندن تحریم ها تئوسط رئیس جمهور وقت محمود احمدی نژاد دل خونی دارم  اما خیلی ها از جمله هنرمندانی مانند اصغر فرهادی (برنده جایزه اسکار) علی دایی (بهترین گلزن جهان ) دکتر سمیعی (بزرگترین جراح مغز و اعصاب) و چهره های مطرح دیگر می توانستند با هر مرحله از تحریم کمپینی تشکیل داده و در کنار ایرانیان فعال خارج از کشور دست به اعتراض بزنند که مطمئناً می توانست بسیار مثمر ثمر واقع شود. چرا برای تصمیم حذف کشتی از بازیهای المپیک این همه در ایران و خارج از ایران تحرکات مختلف صورت گرفت اما برا ی این همه تحریم سکوت کردیم. یادمان باشد انرژی هسته ای حق مسلم و همیشگی ماست.

یاداشت:سید جاسم دانشفر

منبع:کبنانیوز

انتهای پیام/گ