به گزارش پایگاه تحلیلی خبری چهارفصل؛ به نقل از صبح زاگرس حمید آذربو در یادداشتی در خصوص اتکای دولت ها به نفت و وعده های نفتی دولت فعلی نوشت:

امانت را خیانت لاعزیزان، امانت رانگهداری بِه از جان، کسانی که تعهداجتماع را، رعایت کن تا که جمعی را انتفاع را...

نفت بعنوان یک میراث گران بها قلمداد می شود اما دولت های بعد از انقلاب بیش از اینکه درپی بهره برداری صحیح از این میراث باشند بخش زیادی از بودجه کشور را با نگاه به درآمدهای نفتی طراحی کرده  و به میراث خوری روی آورده اند.

بواسطه اینکه درآمدهای نفتی  وابسته به میزان صادرات و قیمت نفت است و این دو شاخصه پُر نَوسان بوده، بودجه کشور نیز آبستن التهابات ناشی از قیمت و صادرات نفت است.

بیژن زنگنه وزیر نفت در کمیسیون انرژی وعده شرایط مساعد برای صادرات نفت را داده بود، بنا بود در بودجه ۱۳۹۸دولت یک و نیم میلیون بشکه نفت به فروش برساند،اما به واسطه تحریم ها و عدم وصول مطالبات نفتی ،میزان فروش به ۳۰۰هزار بشکه نفت رسید و نتیجه آن کسری بودجه دولت بود.

 ضرب المثل مشهوری است که می گوید:همه تخم مرغ های خود را در یک سبد قرار نده. دولت فعلی بخش زیادی از گره گشایی اقتصادی را به فروش نفت دامن می زند.

لذا دولت برای کسری بودجه چند اقدام را می تواند انجام دهد، که از قضا دولت تنبلی کرده و خیانتی دیگر را برای نسل فعلی و آینده رقم می زند.

خیانت چیست؟ صندوق توسعه ملی؛ در دولت های مختلف این قانون وجود داشت که سالانه ۲۰درصد از درآمدهای نفتی را جهت پس انداز برای نسل های بعد و یاتسهیلات ویژه برای طرح های تولیدی خاص در صندوقی تحت عنوان توسعه ملی بعنوان پس انداز در نظر بگیرند، که سالانه ۳درصد نیز دولت ها بر آن، ۲۰درصد اضافه کند. همچنین پرداخت بدهی های دولت از این صندوق ممنوع است!!
 

 اما جالب این است در بودجه سال ۱۳۹۹دولت برداشت از صندوق را بعنوان یکی از منابع درآمدی خود قلمداد کرده و به عبارتی دیگر دولت خیانت در امانت، نسل های کنونی و بعد می کند!

دولت اکنون ۲۰درصد به صندوق توسعه ملی واریز می کند در حالی که طبق برنامه پنجم توسعه باید ۳۶درصد از درآمدهای حاصل از فروش نفت را به  این صندوق واریز کند!

خیانت مهم تر دولت فعلی این است که مبلغی را که از صندوق برداشت کرده بیش از مبلغ واریزی به صندوق است، به طور دقیق تر می توان گفت۲۰درصد از ۳۰۰ هزار بشکه نفت با ارز  ۵۳۰۰هزارتومانی که در بودجه ذکر شده ۳۱ هزار میلیارد تومان می شود، اما برداشت دولت از صندوق ۴۵هزار میلیارد تومان بوده است.

 معنای آن این است که وقتی دولت در طراحی بودجه به سایر منابع  دیگر ،همچون مالیات ها توجه جدی ندارد، و همچنان نگاه نفتی و بدون تدبیر شرایط اقتصادی پر التهاب را شاهد هستیم.

انتهای پیام/