چهارفصل، امروزه بدگویی و بدزبانی به صورت یک عادت بین جوانان و افراد تبدیل شده است و گاهاً فرد توهین کننده گفتار خود را مزاح و شوخی تلقی می کند و اگر هم مورد انتقاد فرد توهین شونده قرار گیرد انگ کم ظرفیتی و بد شوخی می زنند .

بارواج چنین فرهنگی در سطح وسیع از جامعه نمی توان گفت چه گفتاری توهین و فحاشی مستوجب حد و تعزیر می باشد و جرم محسوب می شود . و مردم از جرم بودن آن آگاهی کافی ندارند . آنقدر این الفاظ و فحاشی ها رواج یافته و درونی شده اند که پیگیری آن امری تمسخر آمیز می باشد .

به نظر جامعه شناسان هیچ گاه نمی توان به طور کلی فحاشی و توهین را از سطح جامعه از بین برد ولی با افزایش آگاهی حقوقی  عمومی و آموزش های فرهنگی و اجتماعی می توان درصد قابل ملاحظه ای از آن را کاهش داد .

توهین و فحاشی هم از نگاه اسلام و قرآن امری زشت و ناپسند می باشد و هم از حیث حقوقی و اجتماعی و فرهنگی و فردی که در زیر مصداق هایی از این امر را بیان می نمایم .

توهین و فحاشی از نگاه اسلام و قرآن

   در قرآن از واژه « سب» به معنای دشنام و ناسزاگویی می باشد و بسیـار انسانها را از آن نهی کرده اند و خـداوند در قرآن سوره انعام آیه 108می فرمایند : "ولاتسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم کذلک زینا لکل امه عملهم ثم الی ربهم مرجعهم فیبینهم بما کانوا یعملون " ( کسانی را که غیر خدا می خوانند دشنام ندهید ، مبادا آنها از روی ظلم و جهل خدا را دشنام دهند ) و در جای دیگر از قرآن خداوند حتی اف گفتن به والدین را جایز نمی داند ولی افرادی هستند که به صورت مستقیم و غیر مستقیم به والدین خود توهین و فحاشی می کنند که غیر مسقیم آن به این صورت می باشد که با فحاشی و توهین به والدین دیگران باعث می شویم دیگران به والدین ما توهین و فحاشی کنند .

توهین و فحاشی در روایات :

در روایات اسلامی نیز منطق قرآن درباره ترک دشنام به گمراهان و منحرفان ، تعقیب شده و پیشوایان بزرگ اسلام به مسلمانان دستور داده اند همیشه روی منطق و استدلال تکیه کنند و به حربه بی حاصل دشنام نسبت به معتقدات مخالفان ، متوسل نشوند ، در نهج البلاغه می خوانیم که علی (ع) به جمعی از یارانش که پیروان معاویه را در ایام جنگ صفین دشنام می دادند می فرماید : انی اکره لکم ان تکونوا سبابین و لکنکم لو وصفتهم اعمالهم و ذکرتم حالهم کان اصوب فی القول و ابلغ فی العذر . ( من خوش ندارم که شما فحاش باشید ، اگر شما به جای دشنام ، اعمال آنها را برشمرید و حالات آنها را متذکر شوید و روی اعمالشان تجزیه و تحلیل نمائید به حق و راستی نزدیکتر است و برای اتمام حجت بهتر .

جنبه های فردی توهین و فحاشی

فحاشی که اکثراً ناشی از هیجانات درونی افراد می باشد که با استفاده از الفاظ رکیک و ناموسی و جنسی هیجانات درونی خود را بروز می دهند . به عقیده روانشنـاسان به دلیل اینکه اوج هیجـانات انسان مسائل جنسی می باشد افراد در توهیـن و فحاشی های خود بیشتر از کلمات ناموسی و جنسی استفاده می کنند .

فحاشی و توهین را هم افراد غالب و هم مغلوب مورد استفاده قرار می دهند که افراد غالب برای اثبات حس برتری جویی خود و افراد مغلوب به خاطر عدم توانایی مقابله به ناچار به فحاشی و توهین روی می آورند .

توهین و فحاشی از حیث اجتماعی و فرهنگی

امروزه شاهد افزایش توهین و فحاشی و تمسخر گسترده در سطح اقلیت ها توسط اکثریت ها و یا شهرستانیها توسط تهرانی ها ، قومیت ها توسط دیگر اقوام ، اغنیا توسط فقرا و برعکس و خانم توسط آقایان و برعکس و با توجه به افزایش ارتباط جمعی از قبیل تلفن همراه و اینترنت و غیره این امر رواج چشمگیری در سطح گسترده پیدا نموده و به یک جور سرگرمی تبدیل شده است و یا گاهاً به خاطر نشان دادن برتری خود نسبت به دیگران می باشد .

این فحاشی ها و توهین ها روزانه در گفتار افراد جامعه بارها در قالب جک و پیامک برای خنداندن دیگران استفاده می شود و جوانان برای اثبات کردن خود در سطح جامعه از جملات و کلمات توهین آمیز ارازل و اوباش استفاده می کنند .

جنبه های حقوقی توهین و فحاشی

مطابق ماده 608 قانون مجازات اسلامی : توهین به افراد از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک چنانچه موجب حد قذف نباشد به مجازات شلاق تا (74) ضربه و یا پنجاه هزار ریال تا یک میلیون ریال جزای نقدی خواهد بود .

ماده 609 قانون مجازات اسلامی : هر کس با توجه به سمت، یکی از رؤسای سه قوه یا معاونان رئیس جمهور یا وزرا یا یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی یا نمایندگان مجلس خبرگان یا اعضای شورای نگهبان یا قضات یا اعضای دیوان محاسبات یا کارکنان وزارتخانه ها و مؤسسات و شرکتهای دولتی و شهرداری ها در حال انجام وظیفه یا به سبب آن توهین نماید به سه تا شش ماه حبس و یا تا (74) ضربه شلاق و یا پنجاه هزار تا یک میلیون ریال جزای نقدی محکوم می شود .

و مطابق ماده 700 هر کس با نظم یا نثر به صورت کتبی یا شفاهی کسی را هجو کند یا هجویه را منتشر نماید به حبس از یک ماه تا شش ماه محکوم خواهد شد .

در ماده 619 همین قانون آمده است : هر کس در اماکن عمومی یا معابر متعرض یا مزاحم اطفال یا زنان بشود یا با الفاظ و حرکات مخالف شئون و حیثیت به آنان توهین نماید به حبس از دو تا شش ماه و تا (74) ضربه شلاق محکوم خواهد شد .

راهکارهای پیشگیرانه :

1. رعایت اصول دینی و پایبندی و اجرای احکام اسلامی و خدامحوری و رعایت اصل کرامت انسانی .
2. با توجه به سختی اثبات فحاشی ها و توهین ها در مراجع قضایی و اینکه اکثر افراد پیگیری چنین جرایمی را دردسر ساز و ناچیز تلقی می کنند ، پیشنـهاد می شود با افزایش آگاهی حقوقی عامه مـردم نسبـت به جـرم بودن آن از طریـق رسانه های جمعی و آموزش های فرهنگی و اجتماعی .
3. با توجه به اینکه یکی از خصوصیات بارز انسان عادت کردن می باشد ، پیشنهاد می شود از همنشینی و معاشرت با افرادی که کنترل گفتار خود را ندارند ، خودداری کرد و در صحبت کردنهایمان اصول اخلاقی و کلامی را رعایت کنیم و از شوخی های بی ادبانه و مغایر با نزاکت خودداری کنیم .

تهیه کننده : سید یعقوب افشون کارشناس امور زندانها در حوزه معاونت پیشگیری دادگستری استان ک.ب

انتهای پیام/گ