به گزارشچهارفصل، به نقل از سایت زنان استان کهگیلویه و بویراحمد(ایل بانو) حمید رضا مرادیانی جو در یادداشتی نوشت: هر ساله آمار های قابل توجهی از خودکشی زنان شنیده می شود اگر صفحه حوادث روزنامه ها و سایت ها را نگاهی بیندازیم به راحتی می توان خبری از اقدام به خودکشی زنان را پیدا کرد.

به راستی چرا یک زن که مظهر مهر و عاطفه است باید در زندگی خود به نقطه ای برسد که تمام راه ها را بر روی خود بسته ببیند و نهایتاً آخرین راه را برای خلاصی از سختی ها و گرفتاری ها زندگی خود را خودکشی انتخاب کند؟

چرا در استان کهگیلویه و بویراحمد باید آمار خودکشی و به خصوص خودسوزی زنان آن در سطح بالایی از جامعه قرار داشته باشد؟

آمارهایی در سطح کلان وجود دارد که نشان می دهد آمار خودکشی در بین زنان در حال پیشی گرفتن از مردان است. ایران سومین کشور دنیا در پدیده خودکشی است. قبل از ایران، چین و هندوستان قرار دارند. طبق تحقیقات زنان 3 برابر بیش از مردان اقدام به خودکشی می کنند . متأسفانه طبق آماری که در سال 1379 توسط نهاد ریاست جمهوری اعلام شده است آمار خودکشی زنان در استان کهگیلویه و بویراحمد بسیار بالا بوده است و رتبه اول را کشور داشت و شایع ترین نوع خودکشی در بین زنان، خودسوزی بوده است.

با نگاهی به وضعیت اجتماعی و فرهنگی استان کهگیلویه و بویراحمد می توان موارد زیر را به عنوان مهمترین دلایل اقدام به خودکشی در بین زنان استان مطرح کرد:

عدم آگاهی از آموزه های دینی به خصوص جایگاه و ارزش انسان در روی زمین:

قرآن برای انسان جایگاه والایی برخوردار است به طوری که این موجود و آفرینش الهی در روی زمین مقام خلیفه الهی را دارد. انی جاعل خلیفه فی الارض: من در زمین خلیفه ای قرار داده ام. آیا دست زدن به خودکشی و جان خود را گرفتن با این مقام خلیفه الهی سازگاری و منافات دارد؟

آیا کسی که خلیفه خالق هستی در روی زمین است اجازه دارد که جان خود را بستاند و زندگی خود را تباه سازد؟قرآن خود به سختی ها و مشکلات اشاره می کند و می فرماید: لقد خلقنا الانسان فی کبد به تحقیق انسان را در سختی آفریدیم.

بنا براین خداوند با اشاره به سختی ها انسان را خلیفه خود روی زمین قرار داده است تا پی به ارزش وجودی خود ببرد و جایگاه خود را در زمین بداند و به آسانی در برابر ناملایمات دست به انتحار نزند و نعمت زندگی را که یکی از بزرگترین مواهب الهی است از خود سلب نکند.

پائین بودن سطح فرهنگی و نبود آگاهی واطلاع رسانی کافی:

با بررسی وضعیت فرهنگی منطقه مشخص می شود که وضعیت علمی و سطح آگاهی مردم استان کهگیلویه و بویراحمد نسبت به سایر مناطق کشور در سطح پائینی قرار دارد، به خصوص وضعیت ایلی و عشیره ای که در استان حاکم است و جمعیت روستایی که بخش قابل توجهی از جمعیت استان را تشکیل می دهد از وضعیت فرهنگی مطلوبی برخوردار نیستند. این مسئله در مورد زنان و به خصوص زنان روستایی از شدت بیشتری برخوردار است.

کم سوادی و گاهی اوقات سواد پائین و نبود آگاهی عاملی مهم در اقدام به خودکشی و خودسوزی محسوب می شود. با نگاهی گذرا به وضعیت افرادی که دست به خودکشی زداه اند معلوم می شود که چنین افرادی یا خود در سطح پائینی از علم و آگاهی و بینش فرهنگی قرار داشته اند و یا حتی گاهی خانواده این افراد نیز اکثراً از لحاظ علمی و فرهنگی از موقعیت خوبی بر خوردار نبوده اند.

سلب حقوق زنان:

دراستان هایی که میزان خودکشی بالا است معمولاً در عین اینکه زنان به حقوق خود تا حدودی آشنایی دارند ولی از طرف مردان این حقوق به کرات نادیده گرفته می شوند. البته توانایی مردان را نیز باید در نظر گرفت، زن در عین داشتن روحیه لطافت و رحم و شفقت نسبت به مرد از توانایی جسمی کمتری برخوردار است و عدم توانایی برای تغییر وضعیت موجود ناکامی در احقاق حقوق خود او را ناگزیر به انتخاب آخرین راه یعنی خودکشی می کند.

مشکلات و معضلات اخلاقی و رفتاری:

در برخی موارد دیده شده است که زنان به دلیل اعتیاد به مواد مخدر یا داشتن فحشا و فساد اخلاقی و در نتیجه دچار شدن به عذاب وجدان برای رهایی از وضع فلاکت بار و خلاصی از آلام روحی و روانی دست به از بین بردن خود می زنند و خودکشی می کنند.

افسردگی:

یکی دیگر از علل خودکشی افسرده شدن افراد است که این بیماری هم به دلیل گرفتاری ها و مشکلات و در نتیجه ایجاد یأس و ناامیدی و گاهی به دلیل عدم وجود محیط امن و آرام در زندگی ویا به دلیل بحران ها و مصائب که در زندگی فرد به وجود می آید به تدریج شخص منزوی و افسرده شده و نهایتاً اقدام به خودکشی می کند.

فقر:

یکی دیگر از علل خودکشی فقر است. رسول اکرم(ص) "کاد الفقر أن یکون کفراً" بیم از آن است که فقر به کفر بیانجامد، و در جای دیگر فرمود "من از فقر اقتصادی بر امتم نمی ترسم، بلکه از سوء تدبیر می ترسم".

یکی دیگر از موارد اقدام به خودکشی در بین زنان مسائل و مشکلات مالی و اقتصادی است. در نتیجه برآورده نشدن آمال و آروزهایی که افراد و به خصوص زنان داشته اند و عدم دسترسی به این آمال شخص زندگی خود را تباه می داند واقدام به خودکشی می کند.

اختلافات خانوادگی:

 به کرات دیده شده که افراد و اعضای خانواده درک متقابلی از هم ندارند، زن شوهر همدیگر را درک نمی کنند، پدر و مادر حرف های فرزند را و فرزند هم حرف های پدر و مادر را متوجه نمی شوند. هر چه این اختلافات بیشتر باشد به همان نسبت زندگی در کنار هم سخت تر خواهد بود،این فشار و سختی زندگی درکنار هم تا حدودی قابل تحمل خواهد بود ولی در مواردی که به حد انفجار برسد شخص مجبور می شود که راهی دیگر را انتخاب کندو اینجاست که فاجعه ای به وجود می آید.

مسائلی مانند فرار از خانه، ضرب و شتم و درگیری های شدید خانوادگی و اقدام به خودکشی همه در نتیجه توقعات نامربوط و عدم درک صحیح و واقعی افراد خانواده از یکدیگر است.

به نظر می رسد با کمی بصیرت و تعدیل دیدگاه ها و داشتن صبر و حوصله می توان جلوی خیلی از این مسائل و مشکلات خانوادگی را گرفت.

حرف پایانی:

بهتر است مسئولان و به خصوص مسئولان فرهنگی با برنامه ریزی دقیق و با عنایت با آمار موجود در این زمینه با و زمینه های ایجاد این ناهنجاری اجتماعی به مبارزه برخواسته و سعی کنند که میزان آگاهی علمی و فرهنگی جامعه را بالا برده و در جهت مبارزه و رفع مشکلات خانوادگی اقدامات لازم را با نظر کارشناسان خبره به عمل آورند.

همکاری جهت توسعه واحدهای مشاوره خانواده و مددکاری اجتماعی و آگاهی دادن به زنان و خانواده ها در جهت بهره بردن امکانات و بالا بردن آگاهی مردان جهت تغییر دیدگاه خود نسبت به زن .

اگر مرد به زن به عنوان یک شریک زندگی و یک همسر و همراه نگاه کند نه به عنوان یک برده و کلفت خیلی از مشکلات در خانواده به وجود نمی آید به امید آن که روزی مسئولان ما تصیمیم جدی و متقنی برای حل این معضل بزرگ بگیرند و آن را عملی کنند.

انتهای پیام/ گ