به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل؛ از گندمزارهای پدربزرگ ها در جخون (محدوده ای محصور شده با دیوار سنگی یا کره جهت جداسازی دانه های گندم و جو از ساقه )هنوز بوی محبت میدهد و ردپای مورچه های  کشاله کنان حمل آذوقه زمستانی  در کیش راه (راه باریک) به کورسو افتاده است.

"بره" نوعی ابزار دست ساز سنتی که در زمان خویش مدرنترین ابزار درو به حساب آمده و در این گذرگاه زمان کاه را در میان چنگال های اوسه (وسیله ای با پنجه های فلزی و یا چوبی  برای جدا کردن کاه از بذر) به مسیر باد می سپارد.

"بره" دارای تیغه های آهنی متعدد و تیز که معمولا بر روی یک اسکلت  چوبی استوار و با یک رابط بر گردن چهارپایان وصل می گردد که با گذاشتن وزنه و گاه با قرار گرفتن خود صاحب خرمنکوب  بر روی بره و فشار بر ساقه های گندم، داستان آخون (خرد کردن) را در عمل تعریف می نماید.

این روزها از دستگاه "بره" چیزی جز خاطره و سختی کار آن روز برای موسفیدان آبادی چیزی نمانده و  در این بین چوبهای ترک زده روزگاری را می بینیم که در میان تیغه های زنگ خورده بی وفایی هنوز بوی کاه نم دیده جاجخون خاطره را می دهد.

پایان/بهمراه تصویر