نظرخواهی

آیا ازعملکرد مهدی روشنفکر در توسعه شهرستان های بویراحمد، دنا و مارگون راضی هستید؟

تازه های سایت

13. بهمن 1396 - 18:35
هر روزه با گذر از خیابان شصت متری شهر یاسوج با عده ای روبرو زیادی می شویم که کیسه به دست و ایستاده، منتظر توقف خودرویی برای کار روزانه خود می باشند تا بلکه بتوانند هزینه و معاش زندگی روز خود را از میان صدها کاری که پیش بینی آن دیگر برایشان مهم نیست، تامین کنند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی چهارفصل؛ استان کهگیلویه وبویراحمد با ظرفیت که در منابع مختلف دارد با بیکاری به عنوان بزرگترین معضل خود روبرو است که خانواده های مختلف این استان را تحت الشعاع قرار داده است و این موضوع باعث شده است که افرادی که زمینه های شغلی مناسب ندارند به شغل کارگری روی آورند.

هر روزه با گذر از خیابان شصت متری شهر یاسوج که به عنوان خیابان اصلی شناخته می شود با عده ای روبرو زیادی می شویم که کیسه به دست و ایستاده،  منتظر توقف خودرویی برای کار روزانه خود می باشند تا بلکه بتوانند هزینه و معاش زندگی امروز خود را از میان صدها کاری که پیش بینی آن دیگر برایشان مهم نیست، انتخاب کنند و قوت غالب خود را با زحمت و رنج های 10 تا 12 ساعته کسب کنند.

امنیت شغلی و ثبات لازم برای بقا و فعالیت در حوزه مسئولیت های پذیرفته شده،یکی از مولفه های اساسی و تعیین کننده در تامین آرامش خاطر هر چه بیشتر روحی و روانی در جامعه کارگری محسوب می شود.

به واقع ترس،هراس و بیمِ از دست دادن موقعیت شغلی که از آن تحت عنوان ناامنی شغلی یاد می شود به ایجاد اضطراب،نگرانی و به تبع تضعیف انگیزه لازم برای فعالیت در جامعه کارگری منتهی خواهد شد.
از این منظر اوایل فصل پاییز امسال به میان کارگران شهر یاسوج رفتیم تا از نزدیک مشکلات این جامعه را بررسی کنیم و از طریق این پایگاه اطلاع رسانی انعکاس دهیم.
 
در فصل زمستان کلاً بیکار هستیم
 
در ابتدا یکی از کارگران یاسوجی در گفتگو با خبرنگار چهارفصل گفت: مهمترین مشکل ما این است که بیکار هستیم و این بیکاری در ایام مختلف وجود دارد.
وی افزود: از 30 روز ماه، حدوداً 10 الی 15 روز آن را ما می توانیم کار کنیم و از طرفی بیمه ماهیانه ما حدود 70 تا 80 هزارتومان است.
این شهروند یاسوجی با اشاره به کار در فصل زمستان تصریح کرد: در این فصل اصلاً کار نیست و ما کلاً بیکار هستیم و برای گذراندن امورات زندگی مجبور هستیم به استان های دیگر مهاجرت کنیم .
 
 مسئولین واقعاً ما را نمی بینند!؟
 
یکی دیگر از این کارگران گفت: ما همه اینجا ایستاده ایم و کار نداریم که انجام بدهیم.
وی تصریح کرد: مشکلی از این اینکه ما اینجا بیکار باشیم، بدتر نیست و آیا مسئولینی که از این خیابان عبور می کنند، واقعاً ما را نمی بینند!؟
این کارگر یاسوجی با حالت ناراحتی از ادامه مصاحبه امتناع کرد.
 
 یک روز کار داریم و پنج روز بیکار هستیم
شهروند دیگری که شغل کارگری را برگزیده بود، گفت: امیدوارم چیزهایی که اینجا بیان می شود، به گوش مسئولان برسد.
وی افزود: اینجا کارگر هستم و خانواده ای دارم که مجبور هستم برای تامین معاش آنها مانده ام چرا که نمی دانم قسط وام ها خود را بپردازم یا همین پول را برای خانواده خود صرف کنم!؟
این کارگر بیان کرد: من اهل شهرستان لنده هستم که مجبور شده ام که برای پرداخت اقساط و هزینه های خانواده به اینجا مهاجرت کنم و در حال حاضر 50 روز است که اینجا هستم و اتاقی کرایه کرده ایم که ماهیانه 300 هزار تومان هزینه آن می شود .
وی تصریح کرد: در ماه می بیند که یک روز کار داریم و پنج روز بیکار هستیم که اگر به طور کامل در ماه کار کنیم یک میلیون و پانصد هزار تومان دریافت می کنیم ولی وقتی کار نباشد و هیچوقت شما کارگری را پیدا نمی کنید که یک ماه را به طور کامل سر کار باشد.
این شهروند لنده ای در ادامه گفت: از بدهکاری به اینجا آمده ام در غیر اینصورت دوست داشتم که در کنار خانواده خود باشم.
 
مسئولی که در فکر یک کارگر باشد، نداریم
 
دیگر کارگر یاسوجی گفت: مسئولی که در فکر این کارگران باشد، نیست و هر نفر از این کارگران خانواده هایی دارند که از ساعت 7 صبح به اینجا می آیند و ساعت 9 شب نا امید به خانه می روند.
وی تصریح کرد: چندین بار به ادارات مختلف مراجعه کردیم و مشکلات خود را بیان کردیم و تا الان هیچ نتیجه این نگرفتیم و فقط گفته اند که جلسه می گیریم.
 
مسئولین از صبح تا عصر ما را می بینند
کارگر یاسوجی با بیان اینکه از پوشش کمیته امداد خارج شده ام، گفت: من 56 سال سن دارم که در ماه تعداد روزهای خیلی کمی کار می کنیم.
وی افزود: ما اجاره نشین هستیم و وضعیت مالی مان بسیار بد است و از صبح تا عصر همین جا ایستاده ایم و مسئولین هم ما را می بینند.
 
روز قیامت مسئولین باید پاسخگو باشند
 
یکی دیگر از این کارگران گفت: کرایه ای که برا آمدن به اینجا هزینه می کنم از این کارگری به دست نمی آورم.
وی تصریح کرد: من پنج فرزند دارم که اولین آنها 12 ساله است که نمی توانم هزینه های آنها را تامین کنم و در بلاتکلیفی مانده ام.
این شهروند یاسوج ابراز داشت: روز قیامت مسئولین باید پاسخگو باشند و اگر خدا ترس باشند، پاسخگوی این کارگران خواهند بود.
 
حال باید دید که مسئولین استانی در خصوص مشکلات این قشر از جامعه که درد و رنج های زیادی را متحمل می شوند تا هزینه های خانواده خود را تامین کنند، چه راهکاری را در پیش خواهند گرفت و مشکلات این کارگران را مرتفع کنند!
انتهای پیام/

نظرات کاربران

شبکه اطلاع رسانی دانا
قلم_گزینشی