به گزارش چهار فصل ، این سخن مسئولان شهرستان بویراحمد و نماینده مردم آن یعنی غلام‌محمد زارعی بی‌جا نیست آن‌جا که شهرستان بویراحمد مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد را فقیرترین و محروم‌ترین منطقه استان در برنامه‌ها و از تریبون‌های مختلف معرفی می‌کنند.

محرومیت در بویراحمد بیش از سایر مناطق استان به چشم دیده می‌شود چرا که به نسبت مناطق دور افتاده استان که می‌نگریم بویراحمد چندین پله محروم‌تر از سایر نقاط است.

در راه روستایی و آب این شاخص محرومیت بیش از سایر شاخص‌ها خود را نشان می‌دهد و هنوز بسیاری از راه‌های روستایی این شهرستان با همه کارهایی که در دولت‌های گذشته انجام شده وضعیت گذشته خود را دارد.

دلی‌بجک یکی از ده‌ها روستایی در شهرستان بویراحمد مرکز استان است که با داشتن همه توانایی‌ها در تولید و کار و اشتغال در حوزه‌های مختلف از یاد مسئولان مغفول مانده و مردم آن در بی‌آبی رنج و مشقت زیادی را تحمل می‌کنند.

دلی‌بجک روستایی که توانایی ایجاد کار و اشتغال را در حوزه‌های کشاورزی، باغداری، دامداری، گردشگری و کشت گیاهان دارویی دارد امروز به جهنمی برای مردم مبدل شده که راهی برای فرار از ان ندارند.

روستایی زیبا با مردمانی مهربان و مهمان‌نواز و بی‌توقع در دل جنگل چنین در بی‌آبی می‌سوزد که دل هر بیننده‌ای را به درد می‌آورد.

مردمی که تنها دعاگوی نظام جمهوری اسلامی هستند و خواسته‌های خود را تنها در یک روکش آسفالت و آبی باریک جست‌وجو می‌کنند هر چند که به دلیل عدم آنتن‌دهی تلفن همراه تقریباً اهالی آن از همه جا بی‌خبرند.

وجود گله‌های بزرگ دامداری و همت مردان و زنان آن برای آبیاری باغ‌ها به وسیله گالن‌های آب آن هم با الاغ و قاطر انسان را به فکر وا می‌دارد که چرا این همه خدمات بزرگ نظام جمهوری اسلامی به این‌جا یعنی در 50 کیلومتری مرکز استان نرسیده است.

مردمی که هم مسلمانند و بیش از همه جا دل در گرو نظام و انقلاب و جمهوری اسلامی دارند.

روستایی که یک جوان بازمانده از تحصیلات عالیه ندارد اما بی‌آبی موجب شده که همه فارغ‌التحصیلان آن بیکاری در شهر یاسوج را به بی‌آبی در دلی‌بجک با آن همه ظرفیت اشتغال و تولید ترجیح دهند.

در همین خصوص یکی از اهالی روستا به معرفی دلی‌بجک پرداخت و از همه سختی‌هایی که امروز بر زنان و مردان آن می‌رود سخن به میان آورد.

شیخ علی‌زمان یزدانی پیرمردی با همت و هنرمند شاهنامه‌خوان که 80 سال عمر دارد در مزرعه خود مشغول درو کردن علف‌های خودرویی است که به جای یونجه در این بی‌آبی برداشت می‌کند.

مرد با همت دلی‌بجک با هر جمله‌ای که از زبان ما جاری می‌شود بیتی از شاهنامه در جواب دارد و زندگی خود را در این سن و سال مدیون کار و تلاش هر روزه می‌داند.

یزدانی که از تلاش مسئولان برای کمک به این مردم در خصوص راه و آب مأیوس شده کار خبرنگاران را هم عبث می‌داند و می‌گوید: ای برادر مسئولان کاری به دوربین و خبر ندارند و اگر نخواهند کاری انجام دهند برای آنها هر داد و فریادی بی‌ارزش است.

پدر بزرگ دوست داشتنی دلی‌بجک تعداد دام‌های این روستا را بیش از دو هزار رأس می‌داند و می‌گوید که این به غیر از دام روستاهای اطراف است که اکنون کام همه آن‌ها تشنه مانده و در این سال‌های کم آبی که دیگر مرد و اهالی به خصوص گله‌داران را ذلیل کرده است.

یزدانی از خبرنگار می‌خواهد که بحث را عوض کرده و از چیز دیگری سخن بگوید چرا که سخن از مشکلات و رفع آن‌ها توسط مسئولان استان مصداق همان مثل معروف آب در هاون کوبیدن است.

اما این پیرمرد مصمم و با اراده دلی‌بجکی روی ما را زمین نمی‌اندازد و در حالی که علف برای احشام خود درو می‌کند توانمندی این روستا را در تولید بسیار بالا می‌داند و می‌گوید که از این همه شیر که در دلی‌بجک تولید می‌شود مجبوریم آن را به کشک و یکی دو فرآورده دیگر تبدیل کنیم و مقدار بسیاری شیر روی دست ما می‌ماند.

شیخ علی‌‌زمان که دل پری از این همه بی‌توجهی مسئولان دارد از مشکلات مردم می‌گوید که مجبورند تولیدات لبنی و دامی خود را به دلیل نبود راه و سایر مشکلات و مشقاتی که بی‌آبی برای آن‌ها ایجاد کرده به قیمت مفت به دوره‌گردان بفروشند.

در ادامه فریبرز وفابین از دیگر ساکنان این منطقه و فرهنگی شاغل در شهر یاسوج که مشغول کار در باغ خود است بی‌آبی را بلای جان باغ‌های گردو و بادام دانست و گفت: با داشتن 100 هکتار باغات بادام و ظرفیت چند برابری برای توسعه این باغات بی‌آبی بر آن نمود پیدا کرده است.

وی حضور خود در این منطقه با این راه و مسیر پر سنگلاخ را تنها عشق و علاقه به وطن می‌داند که هر هفته مجبور است به دلیل مشکلات زیاد در روستا بدون زن و فرزند راهی دیار پدری برای آباد کردن درختان بادام خود شود.

وفابین تنها کمک به این روستا را مربوط به 20 سال پیش می‌داند که تنها قنات روستا را بهسازی کردند و اکنون هنوز مسئولان کاری برای روستا در همه سال‌های اخیر نکرده‌اند.

این فرهنگی تلاشگر، علت عدم حضور خانواده خود در روزهای تعطیل را مشکلات روستا به خصوص بی‌آبی می‌داند و می‌گوید کسی به غیر از من حاضر برای حضور در روستا و سرکشی به باغ و کشاورزی نیست.

حال با این تفاسیر باید دید که مسئولان پس از گذشت سه دهه از عمر پر برکت انقلابی که برای مستضعفان و محرومان کارهای بزرگی انجام داده برای این مردم چه چاره‌ای خواهند اندیشید و آیا رشته بی‌توجهی آن‌ها به این روستا و روستاهایی از این دست پاره می‌شود یا هنوز در خواب بی‌توجهی قرار دارند.

البته از هم اکنون و دو سال مانده به انتخابات مجلس شورای اسلامی مسئولان به فکر انتخابات مجلس هستند چرا که بود و نبود خود بر مصادر امور را در گرو نتیجه انتخابات می‌دانند و در استان ما از دو سال مانده به انتخابات باید کار و فعالیت تعطیل و استارت انتخابات زده شود.

منبع:فارس

انتهای پیام/گ